<j-[et water um )>e tanken
SINGER MAATSCHAPPIJ N.V.
Singer is de kwaliieits
naaimachine
15
Met kramp in de tenen en kuiten
waadden m'n zwager een corpulent,
klein maar energiek manneke en ik
met de broekspijpen hoog opgestroopt,
hij met een schop en ik met een busje
in de handen, door de ijskoude blubber
van het Amelander Wad. Het was te
gen vier uur in de ochtend. We waren
op zoek naar zeewormen die als aas
dienst moesten doen voor de scholletjes
die we voornemens waren met een
lijn, waaraan dertig haken waren be
vestigd, te verschalken. Het vistuig
moest tussen vier uur en half vijf wor
den uitgezet, ongeveer op het moment
dat het tij keerde.
Men zwager die bij vroeger op Ame
land doorgebrachte vacanties erva
ring had opgedaan met deze vorm van
vissport, voelde zich min of meer spe
cialist trad op als de onbetwiste lei
der van de expeditie.
De zeebodem is rijk voorzien van wor
men, van die dikke, vette, met een
verharde staart, waarvan je, bij het
voor het eerst hanteren de koude ril
lingen over je rug gaan. Al spoedig
hadden we onze voorraad wormen bij
een gezocht.
Alles verliep volgens plan! Om vijf
uur stonden we weer op de zeedijk on
ze sokken en schoenen aan te trekken.
Met een tevreden veldheersblik keek
m'n zwager nog eens in de richting van
ons vistuig, dat ongeveer 80 meter van
de dijk vandaan, aan lange stokken be
vestigd op de bodem van de Wadden
zee rustte in afwachting van de komst
van de scholletjes.
M'n zwager raadpleegde z'n horloge!
Wij repareren alle soorten
naaimachines vakkundig
Naaimachines desverlangd op
gemakkelijke betalingstermijnen
Gratis stop- en borduurcursus
NIEUWESTAD 119 - LEEUWARDEN
Telefoon 4182. Onze eigen auto's
komen door geheel Friesland
„Om half zeven moeten we het tuig
inhalen" verordonneerde hij. We be
gaven ons naar ons zomerhuisje om
daar onze verkleumde voeten nog even
bij moeder-de-vrouw onder de manu
facturen te steken.
Precies half zeven stonden we weer
aan het wad, maar, och arme, m'n zwa-
ger's ervaring rond de getijdenbewe
ging bleek schromelijk te kort te schie
ten. De zee was zo snel opgekomen,
dat de stokken waaraan het vistuig be
vestigd zat nog maar juist boven het
water uitstaken en dat terwijl we er op
gerekend hadden, dat we opnieuw met
opgestroopte broekspijpen onze missie
zouden kunnen vervullen.
M'n zwager, die z'n prestige kenne
lijk in gevaar gebracht voelde, was
zeer besluitvaardig. Hij ontkleedde zich
en begaf zich met een houten bakje,
waarin hij het tuig en de vis hoopte te
bergen, te water. De voettocht van 80
meter door de Waddenzee leek een
enorme afstand. Toen hij de stokken
had bereikt, zag ik tot m'n schrik, dat
de man, die niet kon zwemmen, tot aan
z'n kin in het water stond en dat het
meegenomen bakje maar zo'n beetje
voor z'n gezicht ronddobberde.
Moedig begon hij het tuig naar zich
Het verzoek aan onze lezers om
ons hun vakantieavonturen te
doen toekomen, heeft niet de
oogst opgeleverd, die wij hadden
verwacht. Er kwamen slechts
enkele inzendingen binnen: aan
genomen moet dus worden, dat
verreweg de meeste onzer lezers
een vacantie zonder avonturen
of grote emoties hebben gehad.
Daar is niets tegen; het is zelfs
de bedoeling van de vacantie,
die op rust ingesteld moet zijn.
Dat er toch vreemde dingen
kunnen gebeuren, leert inmid
dels het verhaal van de heer G.
de Vries, Corellistraat 73 c, dat
hierbij is afgedrukt en met één
bedrag van 10.- wordt gehono
reerd.
toe te trekken en in het bakje te depo
neren. Het leek op afstand een moei
zaam karweitje, en hij vorderde slechts
langzaam. Toen m'n zwager de laat
ste stok naderde, zag ik hem tot m'n
schrik en ontsteltenis plotseling kopje
onder gaan.Hij worstelde en
kwam boven.... Een laatste ruk.,
en het tuig was binnen. Daarna met
het drijvende bakje terug naar de zee
dijk. Opnieuw kopje onder. Met
hartkloppingen stond ik gespannen toe
te zien of hij het zonder hulp kon kla
ren. Inderdaad, enige meters ver
der op kwam hij weer boven en z'n li
chaamslengte bleek verder de Wadden
zee te kunnen trotseren.
Hij was grijs en grauw in het gelaat
toen hij met het bakje onder z'n arm
tegen de zeedijk opklauterde. „Hoe
staat het met de vangst?" riep ik ge
veinsd enthousiast om hem niet te la
ten merken, hoe erg ik geschrokken
was! „Praat me er niet van!" lispelde
m'n zwager, „één scholletje!" Ik
keek hem opmerkzaam aan maar ont
dekte nog niet wat er aan schortte. „De
vis wordt duur betaald" ging hij ver
der, ,,'k Ben daar net m'n gebit kwijt
geraakt!" Tegen het middaguur waad
den we opnieuw over de inmiddels
droog gevallen Waddenzeebodem, nu
niet zoekend om wormen doch om een
gebit! Te vergeefs! De vis werd duur
betaald! Mijn zwager bracht zijn va
cantie op Ameland verder lispelend
door!
