Under het klokje
Bouke heeft een ander kosthuis, met
een hoelahoepelende hospita, en sa
men verwijlend in het verleden, ko
men herinneringen aan de mobilisatie
'14'18 boven.
Rein: „Hij staat er werachtig al
weer!"
Bouke: „Wie. Die groate pliesje daar-
re?"
Rein: „Né, daar! De oaliebollen-
kraam. Of hest nog niet iens murken,
dat ie ons fan óns plak raamd hét".
AugustDas alle jaren geliek".
Rein: „Ja, mar ik wil mar sêgge, wat
is son jaar dan gauw om. 't Liekt hast
wel dat dat ding der nog niet weg
weest hèt".
Willem: „Och, so gaat het met'e ouwe
man oek. Doe't ik em weer rieden sag
op sien witte peerd, docht ik: Heden,
hutskes, daar hew je Klaas al weer".
Liuwe: „Ja, de kienders binne al
weer de skuun an't opsetten en an't
fersjesingen"
Dorus: „Hewwe se daar nog wel tied
foor? Ik docht dat se't feul te druk
hadden met dat eh. Hola-hoepe-
len".
Manus: „Hoeplahoelen sast bedoele".
Willem: „Sêg het nou drekt goed man
nen: Hoela-hoepel".
Rein: „Of Hoepla-hoepel. Nee, Hoela
hoepla".
August: „Je suster op een sebra".
Bouke: „Bouke fient dat wel leuke din
gen. Bouke is oek al es bezig weesd".
Rein: „Dat sal wel. Het brompeerd
fut en nou in 'e hoepel. Bist al es fal
len?"
Bouke„Fallen? Nou, Bouke ston er
de eerste keren wel nuver bij. Eén keer
haalde Bouke drie-en-twintig, mar doe
slingerde ik deur de bleek as een dron-
kene kerel op't Saailand".
Willem: „Ik hew se op't Saailand doe
bezig sien. Met son wedstried. Och, och,
och, wat naaide dat er uut. Mar daar
waar Bouke niet bij".
Bouke: „Welné. Stel je foor. Ik ken der
niet feul fan. Mar mien kostfrouw wel.
As die bezig is.
Dorus: „Jouke sien frouw?"
Bouke: „Né, né, né. Jouke sien frouw
niet. Bouke is ommes niet meer bij
Jouke. Een week of ses leden is Bou
ke daar weg gongen".
Willem: „Seker ruzie had met die
gekke neus? Dou hest groat geliek,
dast bij die kerel weg bist".
Manus: „Waarom suden se nou ruzie
had hewwe? Dou hest wat op die Jou
ke teugen fan jaren en jaren her. Om
een meid. Op't Fliet. Ik ken 't hele fer-
haal drome. Mar.
Willem: Wat mar. Het gong om dat
meiske. Ja! Mar wie hadde geliek.
Jouke of ik? Wie hèt se mij op een ge
mene menier aftroggeld? Wie? Jouke.
Dieselde gemene Jouke Neus!!"
Liuwe: „Ik ken mie niet begriepe,
dastie daar na fieftig of sestig jaar nog
so over opwiene kenst. Ik wu die wie-
zer hewwe Sterke".
Rein: „Waar bist nou in'e kost Bou
ke?"
Bouke: „Bij een froegere kolléga fan
mien seun. Wiebren Possegel séiden
se altied teugen em".
Manus: „O, hij kaatste froeger oek
wel. Met dat apatte kaatsen op't
Saailand. Eh. eh.
Willem: „Sju de Peloto of so.
August: „Mar sonder de toto seker".
Dorus: „Das oek wat. Toto. Met je
stomme kop wat sieferkes infulle en
tachtigduzend pop beure. Goeidag".
Willem: „Of niks beure fanself. Dat
komt eerst".
Bouke: „Bouke hèt er gien ferstand
fan, mar ik hoor der wel es over pra
ten".
Rein: „Wie hèt nou gien ferstand fan
foetballen teugenwoordig? Een kien
op straat weet er fan".
Liuwe: „Nou, wete en wete is twee.
Je hore wel es wat, en je leze wel es
wat. Mar as Liwwadden nou foetbalt
teugen, nou ja teugen Appelska of
eh. Ouwebiltsiel, dan su ik niet we
te, wat ik in't hokje sette mut".
August: „En Abe teugen Drees".
Willem: „Ah, die lollige broek met re
genwater. Dou gokst seker nooit, hè
August?"
August: „Geld fergriemen fien ik
het. Nou ja, as jou es geluk hewwe,
as. dan is dat mooi metnomen"
Bouke: „Mar Bouke docht dat de be
lasting oek mooi wat metnam....
Wiebren seit temeensen altied: Hof
man speult oek met".
Rein: „Wie is Hofman? Die fent fan
die druppels, die 't se froeger bruuk-
ten as der één flauw fallen waar?"
Willem: „Ik denk van Hofstra. Menis-
ter Hofstra".
Bouke: „Ja, netuurlijk. Hofstra. Sei
Bouke fan Hofman? Mar dat seit Wie
bren altieten".
Liuwe: „Wiebren toto, en sien frou
hoepele".
Manus: „O ja, die frouw kon so he-
la-hoelepe hé?"
Bouke: „Een merakel jong. Dat is een
matjedoor. Bouke haalt de tien am
per, maar Geertsje draait flot naar de
honderd. Om 't middel, en om 'e knib-
bels, en om 'e nekke.
Rein: „Nuvere kluchten foor son
frouw. Hoe oud is se?"
Bouke: „Hoe oud se is? Ja hoe oud is
Wiebren sien frouw. Bouke docht een
goeie feertig jaar".
Willem: „Binne der oek kienders?"
Bouke: „Ja, een stuk of drie. Jelle is
op 'e Ambachtskoal, Haaije sit in 'e
sesde klas, en Merietje die dient loof
ik ergens. Alleen foor morres, met 'e
kost".
August: „Is dat niet wat een drukke
huushouwing, Bouke?"
Bouke: „Och, wat is druk? Het naait
er wel es uut hoor, en se kenne soms
oegrieslijk angaan. Mar se hewwe
gien piek-uup en niet fan die gekke
jasplaten. En das heel wat weerd".
Manus: „Ja daar ken je stapel gek
fan wurre. Ik sien en hoor dat oek wel
es. Dat jongfolk is stapelgek bij tie-
den".
Willem: „So tijd, so seden".
Rein: „Wat seist Sterke? Seden?"
Willem: „Ja, dat sei een froegere
baas fan mie altiten. Dan hadden je
't over froeger, en over de tieden fan
nou, en wat er ferandert waar, en dat
er nou heel andere dingen waren as
froeger en so mearEn dan sei
hij altied bij endtsjebesluut: So tijd, so
seden".
August: „Ik begriep der niks fan. Wat
hewwe de seden daar nou met te ma
ken. 't Is dochs niet fies of raar of
so".
Rein: „Seden kenne oek gewoanten
weze. Je doen en laten. Groatfader
draaide de horlepiep en nou is 't rok-
en-rol. Froeger die moade en nou soa.
Froeger tiepele en nou hoe-hoepele...."
Dorus: Froeger in 'e peerdetram en
nou in 'e straaljager".
Willem: „So tijd, so seden. Ja, die
ouwe kon 't mooi sêgge. Hij hadde
oek een soat lezen. En dan savus
kwam ie op 'e tekst, 't Piep?ce an, 't
briltsje op 'e punt fan 'e neus en dan
fertelle. Wat kon die kerel omraak fer-
telle. Fan Willem Drie, en Domela, en
de Duutse keizer
Bouke: „Daar hewwe oek weer stuk
ken over in 'e krante stonnen. Bouke
besag die foto's en ik sei drekt: Dat
is Wielhèlm. De keizer. Ja ja ja".
August: „Hij waar later an 't houtsje
hakken in Doorn niet?"
Willem: „Ja, man. Das al weer
feertig jaar leden. Feertig jaar. Ik
waar soldaat in Brabant. Ja, dou oek
niet Bouke?"
Bouke: „Ja, wij waren bij deselde
kompie. Bouke waar eerst buten skot
bleven, maar later waar 't meleur.
Mobelesaasje. En Bouke foor Konin
gin en Faderland de wiensels om 'e be
nen en 'e hoge pet op".
Manus: „Dat is mij doe best ougon-
gen".
Rein: „Ja, dou hast het peerd fan Ge
neraal Snijders omkocht met twee ki
lo éénheidswust. Affe mar een krui
wagen hewwe. Kunst".
Willem: „Toch waar 't wel een gesel-
lige tied. Je kankerden wel, en je skol
den op alle offisieren, maar je konden
oek lol hewwe. Dat waar leuk folk die
Brabanders
Bouke: „Bouke kon se soms so poer-
min ferstaan. Mar we hewwe daar
es een best Sinterklazefeest had. Een
groate fent uut 'e Wouden waar Sun-
terklaas, en son klein rot korperaalts-
je waar Swatte Piet. Son blaffer
weet jim wel, son Pietje Sekuur. En
óns ouwe kaptein waar gek op sega-
ren. Nou wij hadden een segaar op-
skarreld en in een puudsje deen. Swatte
Piet gaf em an 'e baas. Hij gaf em oek
fuur. En dou waar 't pang, pang, pang!!
De andere daags ston Swatte Piet op 'e
siekelijst. En miskien ston ie der nog
wel op as 't niet wapenstilstand wur-
den waar. 're Klapsegaarü"
19
