FILOSOFISCHE THEORIE
„De Handige" bezweek voor de
glans der gouden tientjes
-w-
ogenblik was zijn zekerheid
ineens weg. Hij bekende de
tientjes wel uitgegeven te
hebben.
De inbraak heeft hij nooit
bekend. Het vonnis van de
rechtbank werd bevestigd
en „De Handige" kreeg twee
jaar uit te zitten.
Hij had al eerder gevangen
gezeten, want hij was van
jongs af al op de verkeerde
weg. Het was ook geen
wonder, want hij had niks
mee in het leven. Zwakke
gezondheid, slecht milieu
Toen hij zijn straf er op had
zitten, kwam ik hem eens
tegen in de stad. Hij stond
wat in het voorjaarszonne
tje te koekeloeren. Ik zeg:
„Zo jong, ben je weer
thuis?"
„Ja," zegt hij, „ik ben er
weer, hoor." Er was geen
zweem van wrok tegen me
te bespeuren. Zo waren die
knapen niet.
„Ja," zegt hij, „ik heb deze
zaak op punten verloren.."
„De Handige" heeft daarna
nog een jaar geleefd. Toen
hij in een ziekenhuis stierf,
was het nog maar een jonge
kerel...."
„Er is geen dief, die niet
vroeg of laat tegen de lamp
loopt", vertelde een oud
rechercheur van politie uit
Leeuwarden. „Soms duurt
het een hele tijd, maar voor
de bijl gaan ze".
Zo verging het „De Handi
ge" ook. Het was een in
breker die al heel wat op
zijn kerfstok had, maar aan
wie we nooit iets konden
bewijzen. In de dertiger ja
ren werd er in Leeuwarden
eens een hele serie inbra
ken gepleegd, die duidelijk
het werk van een en de
zelfde man waren. Alles
wees daar op. De manier
van binnendringen was de
zelfde, de sporen waren
steeds gelijk en hij nam
alleen geld weg. Sieraden
liet hij liggen. We lieten
„De Handige" op het bureau
komen, maar hij bleef glas
hard en er viel niets te be
wijzen. Dit ging al een paar
keer zo, totdat we weer eens
aangifte kregen van dief
stal, nu van een geldkistje.
Het kistje was gestolen uit
een kamer op de eerste ver
dieping van een huis. De
dief had een raam aan de
achterkant opengemaakt en
hij had het vrij zware kistje
aan een touw, over een tak
van een boom, laten zakken.
De afdruk van het kistje
was duidelijk in de grond
te zien. In de tuin stond
achteraan een tuinhuisje.
Daar had hij het kistje
opengebroken. De buit was
trouwens niet groot, maar
wel waren er twee gouden
tientjes bij.
later hetzelfde bij een sla
ger. Toen wisten we genoeg.
In die tussentijd hadden we
nog wat meer bewijsmateri
aal bijelkaar geharkt en we
hadden hoop, dat we de
zaak „panklaar" zouden
krijgen.
Toen we „De Handige"
hoorden, beging hij de fout
van zijn leven, door te ont-
Dit was een onhandigheid
van „De Handige". Hij had
ze beter kunnen laten lig
gen. Een tientje was in die
tijd niet meer waard dan
tien gulden maar het was
toen toch al vrij schaars. We
gaven „De Handige" ruim
schoots de tijd zijn tientjes
te wisselen en we bleven in
de buurt. Een week of wat
later hoor ik, dat de baas
van het stamcafé van „De
Handige" van een klant een
tientje te wisselen kreeg.
„Was dit 'm," vroeg ik, ter
wijl ik hem een foto van
„De Handige" liet zien. „Ja",
zei de caféhouder. Een week
kennen, dat hij de tientjes
had ingewisseld. We hadden
hier waterdichte getuigen
verklaringen voor en toen
de zaak diende voor de
rechtbank hing „De Han
dige". Hij hield vol de tien
tjes niet te hebben ingewis
seld en hij wist van de
inbraak niets af. Maar de
bewijzen waren zo overtui
gend, dat hij veroordeeld
werd tot twee jaar. Hij ging
in hoger beroep en de zaak
kwam na een maand of twee
voor het gerechtshof. Wat er
tijdens de zitting in hem
omging, heb ik nooit begre
pen, maar op een gegeven
Over de kunst van het organiseren
heeft de heer J. Feddema de volgen
de filosofische theorie:
„Er zijn twee mogelijkheden: je denkt
dat het kan of je denkt dat het niet
kan. Als je denkt dat het kan, dan is
er niets aan de hand, want dan lukt
het wel. Als je denkt dat het niet kan,
dan zijn er twee mogelijkheden: het
gaat niet door of het gaat toch door.
Als het niet doorgaat, dan is er niets
aan de hand. Als het wel doorgaat,
dan zijn er twee mogelijkheden: het
lukt of het lukt niet. Als het lukt, dan
is er niets aan de hand. Als het niet
lukt, dan zijn er twee mogelijkheden:
je krijgt niet de schuld van de misluk
king of je krijgt wel de schuld van de
mislukking. Als je er niet de schuld
van krijgt, dan is er niets aan de hand.
Als je er wel de schuld van krijgt, dan
zijn er twee mogelijkheden: je trekt
er je niets van aan of je trekt het je
aan. Als je je er niets van aantrekt,
dan is er niets aan de hand. Als je je
er wel wat van aantrekt, dan hen je
fout. Want je hebt al direkt gezegd dat
het niet kon en dus heb je gelijk ge
kregen.
De heer J. Feddema is onlangs over
gestapt van de onderafdeling Belastin
gen van de Gemeentesecretarie
(waarvan hij chef was) naar de nog
vrij nieuwe afdeling Voorlichting, spe
ciaal voor het werk op het gebied van
organisatie en representatie. Hij werkt
daar nu samen met de voorlichtings
ambtenaar, de heer W. H. Kuipers, die
zich in hoofdzaak blijft belasten met
het verzorgen van gemeentelijke publi
caties e.d. Voorts is de heer Kuipers,
zoals bekend, directeur van de Stich
ting Leeuwarder Gemeenschap. Het
bureau (Raadhuisplein 32) is eveneens
de zetel van het Bureau „Leeuwarden
Frieslands Kern".
S. WERVELINCK
