li !5 'S li
i 11 li
Prumer: „Hewwe jimme Jouke oek sien, mannen?''
Sure: „Jouke die is siek."
Prumer: „Siek! Dat suust seker liege niet?"
Sure: „Hest dou ian mij wel us een leugen hoort, Prumer? Nee mannen,
Jouke leit al drie weken op bed."
Prumer: Wat skeelt 'urn dan?"
Sure: Hij het een sukeladevergiiting."
Prumer: „Een wat seiste?"
Sure: „Krekt so't ik ut ség, een sukeladevergiiting."
Prumer: „Hoe het 'ie dat oplopen? Een nuver geial."
Sure: „Hij het fan "e ouwe man ut Spanje een groate doas sukeladesiga-
ren kregen. Nou wete jimme, dat Jouke niet so best meer siet, en wat
waar nou ut gefal? Hij het an één stuk deur prebeert die sigaren in 'e
bran te krijen, en nooit wat in e gaten fesels. Hij het sichsels eerst twee
tannen üt e mon sogen en toen het'ie sofeul sukeladedamp binnenkre
gen, dat'ie onder de fodden must."
Dorus: „Ik hew al faak docht, waar doet die Sure mie toch an denken?
Mar nou weet ik ut. Dou hest een soad fan die fan Muunshauzen, dat
waar oek so'n fantast."
Sure: „Nou salie we ut nog hewwe! Jimme lowe mij dus niet?"
Prumer: „Nou must niet kwaad wudde, Sure, mar wij kenne bewize dat
dien ferhaal met een korreltsje sout nomen wudde mut."
Sure: „Kom mar op met jimme bewizen! Ik lus jimme rouw!"
Prumer: „Kiek, dou weest dat Jouke altied de mon tol het fan Turkstra
beskut, letterlijk en figuurlijk. Hij staat der met op en hij gaet der met
nar bed. Dochst dou nou werkelijk dat as Jouke last fan sien buuk
hadde, dat'ie dan niet daliks an 'e Turkstra besküt slagen waar? En ik
gee die op een brielke at'ie dat deen hat, dan waar hij nou allang beter
want dou weest like goed as ik, Turkstra besküt is licht
ferteerbaar, en goed foor swakke magen. Nee Sure, dou nimst ons
der niet tussen!"
8
BIJ BE OUtVEIIOOF
kil -
