r7^
Onder het klokje
Deze keer wordt het onderwerp „Ope
nen" besproken. Dorus opende de waren-
schouw, minister Kan een zwembad en
Bouke (Boe-oeh!) de kinderboerderij
Liuwe: „Op Auguust na binne we weer
komplot. En neiiens de laaste berichten
duurt het met Auguust oek gien weken
meer."
Bouke: „Wat Bouke der ian hoort het,
dan gaat het de goeie kant uut. Mar ja,
tuike, tuike."
Willem: „Langsaam mar seker. Nou, ik
bin der blied om. Wij hewwe son mooi
ploegje en dat mag om mij nog wel een
heel skoit so blieve oek."
Rein: ,,'t Is een merakel anders. Een stuk
oi wat ian die ouwe knarren, bij mekaar
op skoal weest oi met mekaar as kien-
ders speuld, en nou al jaren achter me
kaar hier onder 'e klok."
Manus: „Ja, iaassen liep hier nog een
irouw langes met een jonkje bij hur. Die
jonge blielt staan, nimt ons es goed op
en seit dan teugen sien moeke: Die ouwe
mantsjes onder het klokje bestane echt.
Het binne echte mantsjes. Se kanne oek
prate
Dorus: „Ja, der wurdt wel es over ons
praten en skreven. Dat hèt wat teugen,
mar 't is oek wel leuk."
Willem: „We musten hier einlijks nog
es een bank hewwe. We stane nou mar
wat, oi we hange teugen 't hek an, of as
we niet al te stiel binne krüpe we der
op, mar es even noilijk sitte is der niet
bij."
Liuwe: „Och, het binne mar laak ogen
blikjes dat we hier binne. En as hier één
keer een bank staat, komt eikeneen on
der 't klokje. En we musten einlijks wel
ons eigen klubke houwe.
Willem: „Daar sit wat in, daar sit wat in.
Wij wete wat we an mekaar hewwe. Al
jaren en jaren. Och, och, hoe lang kan
ik Liuwe al, en Bouke."
Rein: „En Man us gong bij mij op skoal.
En Dorus, ja Dorus, waar hew ik dij foor
't eerst sien?"
Manus: „Ik hew Dorus foor 't laast sien
in sien autootsje. Toet-toet-hakkepui
Dorus: „Mij in een autootsje? Hoe be-
doelst? Het sal em wel an mij lêgge, mar
ik begriep der niks ian."
Willem: „Ja, en wat had ie een groate
snor niet
Rein: „En sien bolhoed op sien ene
oar
Dorus: „O, bedoele jimme die Dorus. Das
anders."
Willem: „Niet anders, mar Manders. Wat
is 't een gek, niet?"
Liuwe: „Der mutte oek een macht meen-
sen op straat weest hewwe, looi ik niet?
Ik bin der niet bij weest, mar neiiens de
kranten en neiiens de ierhalenDe
koaningin is der niks bij.
Manus: „Nou, dat ken je hast niet naast
mekaar sette, wel? Ons koaningin en
Dorus."
Liuwe: „Bij wie ze ian spreken netuurh/k.
Hadden jimme dat in 'e gaten dat Juliana
de iiji kruuskes oek al op 'e rug hèt?"
Willem: „Nee, dat wil je einlijks niet an,
mar ja, de datummen en de jaren liege
niet. En och, wij hewwe dat allemaal
metmaakt. Met preens Hendrik, en Em
ma, en doe't de kleine Juliaantsje gebo
ren wurde, en al so meer."
Rein: „Der is heel wat gebeurd in die
iieitig jaar. De ouwe koaningin sak mar
sêgge, Willemiene, hèt der een boek
over skreven niet?"
Liuwe: „Die is even so goed oek hecht.
Is se niet ian tachtig?"
Dorus: „Se is ian tachtig en se haalt se,
as se gesond blielt, de tachtig. Folgend
jaar. Jonge, jonge, jonge
Manus: „En Juliana iieitig. Och ja, de
dochters wurre oek al groat. Strakjes
son Beatrix al es trouwe
Willem: „Atwachte mannen, dat merke
we ian sell. En se mag trouwe met wie
se wil ian hur fader."
Rein: Dat waar iroeger anders. Dan
sochten de ouwelui in sukke kringen wel
een man oi een vrouw ioor je uut. Trou
wens, bij gewoane meensen met geld,
rieke boeren oi so, hadden jou dat oek."
Liuwe: „Daar binne heel wat romans
over skreven. De arme arbeidersjonge,
die t smoarierlieid waar op 'e rieke boe-
redochter, en dan wü hur iader het niet
lije, mar se deden het stiekum dochs
Willem: „Ja, en dan op een keer is 't
ireselijk weer, en dan komt de boer met
'e peerdewagen ian 'e merk ai, en dart
riedt ie bij de brugge del, ploemp in 't
maaiem, en dan is krekt Jan oi Piet in
'e buurt en die redt de ouwe man."
Rein: „Ja, en dan krijt ie een dubbele
pleurus, mar as ie 't weer haalt sit Hot-
ske oi Trientsje bij sien bed, en se geeft
em een dikke tuut, nou, en dan trouwe
se, want lieide overwint alles! Hoe-
raaa 1"
(Passerende vrouw): Skieeuw niet so
kerel, ik bin de koaningin niet. Dan mut
je hoera roepe."
Willem: „Hé, bin jou de koaningin niet?
Nee, nou je 't sêgge nou je t sêgge
ken je 't oek wel sien. Jou binne de iiei
tig al lang passeerd."
Vrouw: „O, ja, dochten je dat. Nou, ik
bin gelukkig nog niet son ouwe kerel as
jou."
Rein: „Dat salie jou oek wel nooit wurre.
Vrouw: „O, nee, o,nou ja, nou ja,
je begriepe mie wel."
Dorus: „Hé, jou binne Hotske looi ik;
och heden, Hotske."
Willem: „Hotske? Hotske ian die dikke
tuut?"
Vrouw: „Wat dikke tuut? Wat binne
jimme rare ouwe kerels."
Liuwe: „Nou sien, der waar een rieke
boeredochter, en hur lader lei in 't water
en
Vrouw: „Nou de groeten, en beterskap
met 't geitsje!"
Daverende lachsalvo's begeleiden haar
aftocht.
Rein: „Hahaha. Ja, son meens mut oek
wel denke, dat wij knettergek binne.
Beterskap met 't geitsje."
Willem: „As 't geitsje mar gien bokje is,
krekt as toen met dat soagenaamde geit
sje ian de één oi andere skoal ioor de
kienderboerderij. Dat bliekte later een
bokje te wezen."
Manus: „Je leze anders niet leul meer
over die kienderboerderij. Eerst stonnen
de kranten der lol ian."
Liuwe: „Ja jonge, mar se hewwe de buit
binnen. Nou strakjes mar an 't bouwen."
Manus: „O, is dat sok spul. Nou as ie
dan klaar is mut Dorus em mar opene."
Willem: „Mar dan niet in sien hoesterij
op fier wielen, mar in een bokkewagen.
Ik sien em ai deur 't Joadeland hossen.
De gemeenteraad der achter an. En dan
de kranteskrievers. En dan eh
Dorus: „En as de echte Dorus niet ken,
dan wil deze wel. Dan ried ik, so oud
ak bin, oek nog es op 'e bokkewagen."
Rein: „Dan süden we der allemaal op
mutte. Ja, jonges, dat waar een mooie
bak. De mannen ian onder het klokje
opene de kienderboerderij. De ouden
ioor de jongen Iet op hun bokkespron-
gen!"
Willem: „Nou, dat hest niet so gek be-
docht, Rein. Ouwe Drees opent oek wel
es wat, waarom süden wij ouwe Luwad-
der swetsers dat oek niet kenne?"
Liuwe: „Ik sien 't nog niet gebeuren.
Mar as 't gebeurt hoop ik dat Auguust
weer beter is. Die mut er dan noadig bij
we ze. En dan mut Willem spreke."
Willem: „Dames en heren. Nu wij allen
op deze blijde dag eh hier so bij me
kaar sijnde, op het punt staan om eh
de beroemde kienderboerderij ian Liw-
wadden te opendoen, zou ik eh ik
bedoel eh
Bouke: „Heden, Sterke, blieistou der in
steken? Dat hadde Bouke niet docht.
Bouke seit altied teugen eikeneen, dat
Sterke Willem de hele wereld ierswetse
ken. En nou ken ie niet eens son dooie
kienderboerderij opene."
Willem: „Wat wuustou eigenlijk, Bouke-
man? Kenstou het beter? Hoe suustou
het doen? Laas hore ast een kerel bist."
Bouke: „Mar so bedoelt Bouke het niet.
Bouke ken der niks ian. Mar ik hadde
docht
Willem: „Ik hadde docht. Bouke de doch
ter. Je kenne oek opene as menister Kan,
Wim Kan sien iader. Die opende een
swembad, deur in 't water te duken. Ja,
in sien swempak."
Rein: „Dan ken Bouke em mooi as koei
ierklede. Wij riede em op 'e peerdewa
gen naar de boerderij. En dan opene. Met
'e horens de deur opendouwe of so."
Bouke: „Wat mut Bouke dan sêgge?"
Allen: „Boe-oe-oe-oehü!"
„De Leeuwarder Gemeenschap"
8e jaargang no. 4 april 1959
Redakteur: W. H. Kuipers, telefoon
28203 Adres Administratie: Voor
streek 101-103, tel. 22046 en 22047
Redaktie Stadhuis Leeuwarden, telef.
21141 Abonnementsprijs ƒ1,80 per
jaar Gironummer 809910 ten name
N.V. Erven Koumans Smeding, Leeu
warden
