Fa. H. .lillies ZOON
Honsje en Brom
VERHUIZINGEN - TRANSPORTEN
LEEUWARDEN, EMMAKADE Z.Z. 62
TEL. O 5100 - 24595 b.g.g. 25765
De volgende middag, toen Hansje s
moeder weer op bezoek kwam, vertel
de Hansje haar alles van die mooie
droom.
„Verbeeld je, mamma", zei hij „daar
liepen we nou! Brom en ik. Op de ma
nestraal! 't Was helemaal licht en
warm. En we konden zó maar naar de
maan toe!"
„Jongen, jongen", zei zijn moeder,
„wat kun jij mooi dromen. Zomaar
naar de maan! Misschien kunnen we
er over een poosje wel heen vliégen.
Maar lópen! En dan óp een mane
straal, dat vind ik geweldig hoor!"
„Ja, mamma", ging Hansje verder,
„en toen begonnen we te springen. Op
de manestraal. Dan sprong Brom en
dan sprong ik. En we sprongen héél
hoog! En dan sprong ik weer en dan
sprong Brom weer! En dan gingen
we nóg hoger! En toen sprong ik 'n keer
zo héél hoog en toen ging 't bóémsü!
En toen lag ik in mijn bedje. En toen
zei de zuster, dat ik gedroomd had".
„Daar zal de zuster ook wel gelijk mee
hebben gehad, zou ik zo denken", zei
moeder weer. „Want lopen langs een
manestraal naar de maan? ik heb er
nog nóóit van gehoord. Ga je er van
avond weer heen als je gaat dromen?"
Hansje keek moeder ernstig aan. Dat
weet ik niet", zei hij toen. „Want ik
weet helemaal niet meer hoe ik er ge
komen ben. Misschien weet Brom dat
nog? Brom, hoe kwamen we op de ma
nestraal, weet jij dat nog?".
Brom zat in de vensterbank. Hij keek
naar buiten naar de bloeiende kastan
jebomen in de tuin van het ziekenhuis.
Zijn kraaloogjes stonden heel strak en
hij deed net alsof hij niets hoorde. Maar
zat hij óók te denken: „wat was 't toch
fijn, toen we rondsprongen op de mane
straal?"
Wat denken jullie ervan?
„Ik heb wat voor jou en voor Brom
meegebracht", zei moeder opeens.
Hansje had al wel gezien, dat zij met
een groot pak in de hand was binnen-
gekomen. Maar hij was zo verdiept ge
weest in zijn maan-verhaal, dat hij he
lemaal vergeten was, dat moeder dat
pak bij zich had.
Moeder nam Brom uit de vensterbank
en zette hem op 't bed van Hansje. En
toen nam zij 't pak, dat had zij zo lang
weggezet naast haar stoel, toen zij luis
terde naar 't verhaal van Hansje's
droom. Het bruine papier kraakte, toen
zij 't begon uit te pakken. Er zat een
stevig touwtje om en 't zat ook nog
dichtgeplakt met een plakpapiertje.
De winkeljuffrouw, die 't pakje had
gemaakt, was zeker erg bang dat het
los zou gaan.
Toen moeder het touwtje er af had
gehaald, en 't plakpapier er af was ge
scheurd, zei zij tegen Hansje: „nu
moet je maar eens kijken, wat er in
zit. Jij en Brom zullen het wel mooi
vinden!"
Hansje nam het pak in zijn handjes,
deed het papier er af en toen pakte
moedereen beer op en gaf hem
die. Wéér een beer! Net zo groot als
Brom.
Hansje was er even stil van. Twee
Brom'men wat was dat fijn! Zou die
nieuwe Brom ook Brom heten?
Hij glunderde over zijn hele gezichtje.
„O, mamma, wat mooi!" zei hij stra
lend. „Weer een Brom! Heet die ook
Brom?"
„Ik zou déze maar Brommer noe
men", zei moeder. „Dan lijken de
namen op elkaar en ze zijn toch niet
helemaal 't zelfde. Dan heb je Brom
en Brommer."
„Ja", zei Hansje, „Brom en Brommer
Dat is mooi. Brom en Brommer. Nu
heb ik twéé vriendjes, Brom, kijk eens,
daar heb je Brommer!"
Maar Brom keek helemaal niet. Die
was een beetje boos, omdat hij nu niet
meer alleen was. Nu zou Hansje ook
met die andere beer spelen. En vroe
ger speelde hij alleen met hem, met
Brom. En nu was er weer een beer
en die heette Brommer. Niks an.
Brom keek de andere kant op. Dan
zag hij die Brommer niet. Zou Brom
mer net zo mooi kunnen brommen als
hij het kon?
Hansje dacht net aan 't zelfde. „Mama,
kan Brommer ook zo mooi brommen
als Brom?"
„Ik zal 't eens proberen, jongen", zei
moeder en zij nam de beer op. Ja
hoor, Brommer kon óók brommen. Hij
maakte niet precies 't zelfde geluidje
als Brom, maar het was toch ook mooi.
Moeder moest weer naar huis, zorgen
voor vader en 't eten koken. „Van
avond eten we yoghurt met stukjes
appel erin, waar jij zoveel van houdt,
Hans. Als je thuis komt, krijg je 't de
eerste dag, dat beloof ik je", zei moe
der toen zij naar de deur liep.
„De zuster heeft het mij hier ook al
gegeven", riep Hansje terug. „En er
zaten niet alleen stukjes appel, maar
ook stukjes sinaasappel in!"
Moeder wuifde nog eens om de hoeK
van de deur en toen ging Hansje naar
zijn twee beertjes liggen kijken.
Verpakken en verzenden naar alle werelddelen
Bergplaats voor meubelen
Ruim een halve eeuw ervaring
