11 1 1
li !g 'g li
De Prumer: ,,Toen ik forige week die jonges met hun polsen d r op uut trekken
sag, kreeg ik suver seis oek weer sin an 't eierssoeken."
Jouke: „Hest dat dan wel us deen, Prumer?"
Prumer: ,,lk bin in mien jonge jaren gewoanweg de skrik tan e kiewieten
weest, man! As ik met 'n pols op ut Fliet liep, dan vlogen de togels bij de
Kurkemeer al doodsbenauwd omhoog."
Sure: „Hoe lere je dat eierssoeken nou eigenlijks?"
Prumer- Fan mien iader hew ik ut in elk getal niet leerd. Die ierdiende d'r
doedestieds een mooi stuk geld met en hij was sowat elke dag fut, de lannen
in. Wij as jonges mochten nooit met. Toen de ouwe wat ouwer waard, wu hij
ons wel us met hewwe en dan musten wij ut boatsje trekke.
Wij hewwe hem toen us mooi te tieter hat. Een goéd end in e Kurkemeer,
beqon mien lader inenen te skeilen tan: Wat spiet ut mij dat ik jimme met-
nomen hew, want jimme make teul te teul drukte! Ik tien iandaag niks, enso-
toart ensotoart.
Wi; liepen op 'e wal ut boatsje te trekken en we switten as een otter. Aiijn,
toen fader begon te skeilen hewwe wij ut lientsje skiete laten en daar dreef
de ouwe man de Kurkemeer uut. Wij binne naar Leewadden lopen en mien
fader kwam 'saves om ell uur thuus met 'e tong op 'e skunen. Wij hewwe
nooit weer met weest."
Jouke: „As je eiers soeke wille, kanne je oek naar Turkstra gaan. Daar ge-
bruke se wel so'n negentigduzend in 'e week en daar skiete tast wel een paar
fan over."
Sure: „Dan kanst nog beter daliks mar Turkstra besküt eten gaan, dan hoest
se niet te soeken en d'r niet om te fragen, want dan hest se futnenen in e
maag en de groeist d'r oek nog fan."
Prumer: „Daar hest geliek an, Sure, Turkstra doet een soad eiers in 'e besküt."
Jouke: „As wij nou feul Turkstra besküt ete, kenne wij muskien follend jaar
oek weer te eierssoeken."
Sure: Hoewe we niet te doen, mannen. Want as die kiewieten so n stel Drees-
mantsjes ower de sloat springen sien, dan lége se fan 'e skrik nooit weer een
ei en suden wij ut foor de jongeren bederve."
BIJ DE OEÏÏEHOOE
