11 I
De Prumer: Hewwe jimme ut oek in 'e kranten lezen, mannen?"
Jouke: ,,Wat bedoelste?"
Prumer: „Turkstra het boven Amsterdam met seven iliegtugen in 'e lucht vreest."
Sure: „Hoe wete die krantemeensen nou, dat dat krekt ioor Turkstra waarDat
ston toch niet op die iliegtugen wel?"
Prumer: „Ik had dij oek ioor goochemer iersleten, Sure. Nee seun die flieq-
tugen trokken allegaar een groat soorte ian net, en daar ston een qedichie on
een lijmerinkje."
Jouke: „Dou suust een liemerikje bedoele seker."
Sure: Jimme wete d'r gien snars ian, het sal een limmerikje weest hewwe
Mar Prumer, nou must ons al us fertelle, wat ston daar nou op dat groate net?"
Prumer: „Dat sak jimme sègge. Daar ston op:
As ik denk an die Turkstra beskuten,
dan trille mij ian ontroering de kuten!
O, wat lus ik se graag
En wat juukt mie de maag
A k se siên ioor de bakker sien ruten."
Jouke: „Nou bliekt dudeluk, dat d'r gien woord waar is fan dien ierhaal."
Prumer: „Hoe so niet?"
Jouke: „Dochst dou dan, dat die Mokummers Luwadders leze kenne?"
Prumer: „De suust geliek hewwe, mar die iliegtugen binne wel in 'e lucht
7*11 e"i slJUrkstra' en we kenne d r mar weer us de konkluzie uut
trekke, dat TURKSTRA alles doet om ut sien klanten naar de sin te maken.
imme wete ut wel: ontbijtbakjes, nou weer twee nieuwe kleure-kombinasies
en aansens nog een mooie serieerstandaard d'r bij. Asjeblieft! Mar daar salie
we nog wel wat fan hore."
10
BIJ DB OUIVEHOOF
