nesr
Onze
Leeuwarder
beeldende
kunstenaars
le Ui
Auke de Vries, officieel gehuisvest in de Prins Frederik kazerne, wisselt
gaarne en snel zijn korporaalsstrepen voor de tekenstift en het olieverf-
penseel bij zijn ouders thuis in de Johan Willem Frisostraat 5. Auke is nu
21 jaar en heeft al een bijzonder stuk kunstleven achter de rug.
In Bergum geboren, mocht hij zich van
zijn tiende jaar af Leeuwarder noemen.
Niets voorspelde in de familie en op de
lagere school een bijzondere belangstel
ling voor de kunst. Halverwege de am
bachtsschool begon hij aardigheid in te
kenen te krijgen en spoedig werd ieder
vrij ogenblik met tekenen doorgebracht.
Alles wat los en vast zat en daarenboven
veel gefantaseerde onderwerpen kwamen
op het papier. Een onverzadigbare hon
ger naar het vastleggen en het eigen
maken der zicht- en onzichtbare zaken
was losgebroken en duurt nog éteeds
voort. Ook toen hij de provincie door
trok om voor zijn baas decoratiewerk te
maken op muren, auto's enz., eveneens
in al de vrije tijd die de drie maanden
als decorateur bij V. en D. hem schonk.
Als 16-jarige vond Auke het al nodig
zijn vleugels verder uit te slaan. Dit lukte
door de overplaatsing naar de decoratie
afdeling van V. en D. in Den Haag. Niet
alleen gaf de decoratie-afdeling gelegen-
heid tot interessante opdrachten, zoals
décors en costuums, maar ook werd
Auke na inzending van reeds gemaakt
werk en toelatingsexamen in enen tot
het vierde jaar op de avondcursus van
de Koninklijke Academie toegelaten.
Na een jaar hard werken, ook na de
cursusuren, tot diep in de nacht, op eigen
kamer, was het verlangen om geheel vrij
te zijn onweerstaanbaar. Met overge
spaard geld en een door bemiddeling van
de kunstenaars Citroen en Schroder ver
kregen londsje van 450,kon de toen
17-jarige Auke zijn horizon in Parijs gaan
verwijden.
De eerste van de zes maanden in Parijs
werd voornamelijk een kennismaking
met de wereldstad. Alles was interessant,
alles leek nieuw en koortsachtig sloeg
de jonge kunstenaar aan het werk met
potlood, pen en gouache. De in het begin
oriënterende schetsen groeiden in Parijs
langzamerhand uit tot grote gouaches
van huizenblokken, kerkhoven enz., die
als een afsluiting van een periode kon
den gezien worden. Als 18-jarige in Den
Haag terug, werd hem door de bekende
kunsthandel Martinus Liernur, in de Zee
straat, een expositie van zijn werk, een
debuut, aangeboden. De tentoonstelling
werd een succes. Bijna al het werk, teke
ningen en gouaches uit Parijs, werd ver
kocht.
Auke wilde wel weer naar de wereldstad
terug. De oproep voor militaire dienst
hield hem echter tegen. Het uitstel om
een studiereis te maken leidde tot de
tweemaandelijkse lifttocht naar Scandi
navië, tezamen met de andere Leeuwar
der kunstenaar Jan Stroosma, die hij
eigenaardig genoeg niet zozeer door de
tekenkunst maar door beider grote liefde
voor de muziek had leren kennen.
„Heerlijk was deze tocht", zegt Auke,
„zo volkomen anders dan Parijs. Elke dag
prachtig weer en elke dag andere
schoonheid van natuur en steden. Dag
en nacht, s nachts werd het immers niet
donker, genoten wij en werd er gewerkt.
Het leek of er aan onze vrijheid geen
einde kwam."
Na de lifttocht was het nog mogelijk om
in Friesland aan het werk te gaan. Na
nog een uitstel om het laatste jaar aca
demie af te maken en veel en constant
werken op het oude atelier in Den Haag,
moest toch eindelijk het militair-zijn be
ginnen.
Intussen volgden de exposities elkaar op,
meestal met andere jongeren tezamen,
Thuis, in Leeuwarden, maakte Auke na de tocht
het noorden in, als herinneringsbeeld aan de
rotspartijen in de fjorden in Noorwegen, deze
grote plakkaatverf. De fors opgezette vormen
in een cadans snel met het penseel opgezet
suggereren heel goed de ruwheid en verganke
lijkheid van moeder Aarde.
