17
Onder het klokje
Bouke is terug, maar Liuwe is weer ziek.
Plaatselijke en internationale problemen
worden weer diepgaand besproken, om,
zéér passend, in de agrarische sfeer te
eindigen.
Willem: „Nou sü ik hast sêgge dat we
weer kompleet binne, mar 't is niet soa!
Dorus: „Mar Bouke is der wéér, Sterke."
Willem: „Ja, dat sien ik oek wel. Mar
Liuwe is der niet. Die leit in t sieken-
huus." -v
Manus: „Dat hew ik oek hoord. Last lan
'e maag en nog wat loof ik."
Bouke: „Dat fient Bouke nou jammer.
Bouke docht, gusteravund tuuskomen,
nou fannemorren dalijks naar 't klokje,
en prate met 'e maten. En nou is Liuwe
der niet."
Willem: „We salie mar niet te gauw de
kop hange late. De dokters binne teu-
genwoordig hiel wat maans. Hoe hest het
had, Bouke?"
Bouke: „Hoe Bouke het had hét? Best
mannen, priemjé! Mooi weer, en bij de
kienders waar alles goed, en soa gesel-
lig. Nee, feitwaar, dat kon niet beter."
August: „Dou hest het nog al even uut-
houden, Bouke. Waarst niet onwennig?"
Rein: „Wel een bitsje denk ik, hé Bouke?
Dan docht Bouke, o, meensen wat sü 'k
nou graag es éven de Murkurius sien
wille, of es éven ons Liwwadder grach
ten rüke."
Bouke: Bouke weet wel, dat Rein overal
de gek met houdt, mar 't is waar, dat
jou soa nou en dan wel es een bitsje Ier-
let fan 'e stad hewwe."
Willem: „En daar hoefstie niet foor te
skamen, Bouke. Der is foor óns mar één
stad, één plak op 'e hele wereld
Rein: „En dat is Lekkum!"
Willem: „Wat? Lekkum? Nou ja, fooruit,
het hoort dochs allemaal bij Liwwadden.
Lekkum, en Goutum, en Wuddum
August: „En Massum
Manus: „Nee Auguust, daar bist mis met.
Massum hoort niet bij Liwwadden.
August: „Het leit anders dichter bij de
stad as Wuddum. Mar ja, leul ferstand
hew 'k er oek niet fan."
Willem: „Kiek es, je hewwe de geméénte
Liwwadden, daar hore Lekkum en Wud
dum en Goutum en Hempens oek bij-, en
je hewwe de stad, en das foor óns de
hoofdsaak. Ik sêg: foor óns! Een Lek-
kummer siet dat anders."
Bouke: „Ja, foor óns is der mar ien
stad! Einlijks oek mar ien Friesland. Wie
an 't heitelandsje komt, komt oek an
Bouke!"
Rein: „En Bouke ken denk ik niet eens
boerefries prate
Bouke: „Soa, tochst fan niet? Nou, dat
kin Bouke pürbêst!"
Willem: „Wie ken dat nou niet? Mien
dochter woant nou in Utrecht. Wij praten
tuus wat Fries en Liwwadders deur me
kaar, hur ient, nou hur man dan, praatte
een klein poepke hoog, nou en dér in
Utrecht weet je 't wel, marre, se is bij
de krite."
August: „Waar is se bij?"
Willem: „Bij de krite, dove Hüzummer."
Manus: „Krite? Dat is fan 't kaatsen
niet?"
Rein: „Nou, wat sü dat. Krekt soa goed
as die wieven foetballen gane, so kenne
se oek wel kaatse. En Willem sien doch
ter ken kaatse. Se hèt de bal es boven
slagen, over de Dom hiene. Se noeme
hur dér bij de kaatsklub Hotske. Hotske
Skuul."
Dorus: „Rein is gek1 Stapelmesjokke!"
Willem: „As ik nou nog eventsjes mag,
mien dochter is op 'e Friesse krite. Alle
maal Friezen bij mekaar. Se singe Fries,
se prate Fries, der komt es een sprekker
Tetman en Jarich komme der wel es
August: „Ooooh. Sü daar wel wat an
weze?"
Bouke: „Dat is prachtig jonge, dat is
hardstikkene mooi. Singe fan „Pake syn
klok", en „Rölje, rölje
Rein: „Ik denk dat die kriten steeds meer
nije leden krije. As jou straks nog es
een Fries sien wille, dan mut je niet nar
Stiens gaan, mar nar son krite in Amster
dam. Want wij lope leeg."
August: „Hest last fan 'e ingewanden,
Rein?"
Rein: „Ah nee, goocheme gladjanus, ons
previnsje loopt leeg. Dér skrieve de
kranten oek hieltied over. Se late óns
hier met mekaar feteh, nou ja, jim
rekke het wel een bitsje. En as dat niet
ierandert, gane we der an."
Willem: „En dit keer ferkoopt Rein gien
grapkes. Het mut anders. Iedereen skrieft
het, en iedereen seit het. Mar het komt
soa niet goed."
Bouke: „Bouke docht anders dat se hier
in Liwwadden nogal wat fan plan waren.
Dat wiesde dochs wel een bitsje in 'e
goeie richting."
Willem: „Mar wat komt daar fan? As se
in Den Haag niet met geld komme, kenne
óns meensen op 't stadhuus oek niks."
Rein: „Die sitte daar wat op geld te
wachten, nou, en doe ferfeelden se hur
een bitsje, en doe hewwe se wat nije
straatnamen uutdokterd, en nou is t weer
niet goed."
Manus: „Ja, wat een reboelje niet? Waf
geeft dat nou, hoe je straat hiet. Dat is
toch bijsaak?"
Dorus: „Ja, mar astou nou jaren in een
straat woand hest, en se geve dan son-
der boe of bah of wat oek, son straat
een andere naam, en oek nog een nüvere
naam, dan ken ik mij foorstelle, dat je
koegels wurre."
Bouke: „Ja, dat ken Bouke sich oek wel
een bitsje indenke."
August: „En se mutte Hüzum allied hew
we. Se binne al es eerder an 't prutsen
weest, met een stuk of wat straten, die't
op 'e Skraans uutkomme, en nog een
paar. Wat geeft dat nou hoe een straat
hiet."
Willem: „As 't niks geeft, ken je se oek
nou en dan wel es ferandere."
Rein: „Wel ja, een mooie bak foor één
april. De naamplaatsjes fan 'e straten
ferandere. Dan gaast slapen in 'e Fontein
straat, en de wust wakker in 'e Butter-
hoek."
Willem: „Ja, of dou gaast slapen in 'e
Bleekerstraat, en de doest de ogen open
op 'e Bleeklaan."
August: „Mar wat een ongemak foor de
post en soa."
Manus: ,,'t Is oek mar een bak, Auguust.
As je nou met 'e gekke kop es wat uut-
hale wüden op 1 april, dan süden je het
soa doen kenne."
Bouke: „Allafijn, we mutte mar es sien,
hoe 't komt. Kroeskop hoeft er niet deur
nar Ammérika toe."
Dorus: „Wat denkt Willem fan die rei ze-
rij fan die groate mannen. Sü 't wat op-
levere?"
Willem: „Die kwesje is niet soa één-
foudig, Dikke. Punt één: ik mut nog sien
dat die Rus der hene gaat."
August: „Mar hij hèt het toch sellel seid.
Earst is hij bij 'em weest, die swarte,
kroezige kerel, die t se hast doadgooiden
met bloemen
Rein: „Hoe weestou dat allemaal,
Auguust?"
August: „Dat hèt met groate letters in 'e
krante staan."
Willem: „Goed só, Auguust. Wie de
krant leest, die weet wat. Die ken overal
over metprate."
Rein: „Mar siestou em nog niet gaan,
Sterke?"
Willem: „Nee Nee. Sukke mannen,
sukke dik.eh diktatorren komme
hast nooit büten hutten land. Ik sien
Eizenhouwer nog gauwer in Moskou, as
Kroeseman in Nieuw-jork!"
Rein: „Om mij gaat het allemaal deur.
Soa lang se met mekaar prate, skiete se
niet."
Willem: „Soa is 't. En wij ganeeerst mar
es feestfieren. Stamboekfeest."
Dorus: „Ja, groate keuringen niet? Op
'e nije fémerk."
Willem: „Jaren leden loop ik es in 'e
Begienestraat. Daar kom ik son klein,
donker mantsje teugen. Een bütenlander.
Hij fraagt mie wat. Slaat met hannen en
füten. Ik docht: Sü die nar de bollekeu-
ring mutte? Nou en doe, en ik fon dat
aardig link fan mie sellel, doe gong ik
een endsje op hannen en füten lopen, en
brulde fan boe-oe-oeh! Ja, sei-d-ie. Mooi.
Ik sleep em nar de fémerk. Kiek, sei ik,
daar! Nee, sei hij, daar! En hij wees nar
de kafléés! Boeh is daar! Nee, boeh is
daar! En eindelijks, ja, daar kreeg ik het
deur. Hij hadde dust ...en hij wü een
glas melk drinke!"
