17
Onder het klokje
Vanzelfsprekend is de F.R.S.-ieestweek
het onderwerp van gesprek bij de klok
mannen. Willem-met-koe was op de keu
ringen, en Sibbele had het circus met een
bezoek vereerd. Sibbele, geen honderd
jaar, wel de oudste nozum!
Liuwe: „Ik ken de kop weer wat tille.
Mar ieul bin 'k nog niet. Dat ik maak
het niet al te lang, hor."
Rein: „Feul te blied, dat we die weer
sien kenne. En dou must het oek niet iok-
sére. Pas mar goed op die sellei, een an
der doet het toch niet."
Willem: „Dou bist einlijks krekt een bit-
sje te laat weer op 'e proppen. De feesti-
viteiten binne over."
Liuwe: „Ja, dat hew ik allemaal uut 'e
kranten hale mutten. As 't allemaal sü
waar as de kranten skreven, dan waar 't
geweldig."
Dorus: „Och ja, wat sa 'k sêgge
Willem: „Wat sa 'k sêgge? Wat suust
anders sêgge as dat het een merakel
waar. Beste bollen en freemde menisters,
en een moordadig sirrekus, en wat ille-
menaasje, en eh
Rein: Draaiorgels en nozums
August: „Ja, wat binne nozums einlijks?
De kranten skrieve daar hieltied over,
en je krije soa de indruk, dat het rare
apperaten binne, mar hoe sit dat nou
krekt?"
Manus: „Se sêgge wel es, de kranten
musten der niet soa over skrieve, dat
waar beter."
Rein: „Och, het is een stelletje getroe-
beleerde jonge kalven. Wat tjirge en an-
gaan, en de saak wat opruie."
Willem: „Ik docht so: tuus een best pak
ioor 't bloate gat, en op straat de brand-
spuut der op, en der niet nar kieke, en
der niet over skrieve, klaar is keesje."
Bouke: „Bouke hèt em een paar avun-
den de ogen uut 'e kop keken, mar ik
hew die eh nozummen nooit sien.
Hoe siene se der uut?"
Dorus: „Ah, wat geelt dat nou allemaal?
Late we der niet over prate. Willem
praat oek liever over de keuringen denk
>k."
August: Bist der bij weest, Willem?"
Willem: „Nou, nou. Hast alle dagen. Ik
sei teugen mien ouwe boer, ik sei, jou
sorge der wel foor, dat Willem met een
Gelske oi een Boukje an touw, parre-
dére ken ioor de sjurie langes. 't Is mus-
kien de laaste groate keuring, waar ik
bij weze ken."
Bouke: „Skei uut, Sterke, skei uut, dou
laast Bouke hast snottere. Een meens
wurdt mar mankeliek ian suk praat."
Rein: „Nou goed. Dus Willem met 'e bok
an touw op 'e nije iémerk. Konst de
warmte wat houwe?"
Willem: „We switten óns an water. Mid
den op 'e ilakte, en dan die geile son,
en dan son koei wat ongemakkelijk weze,
heden, heden, wat waar 't warm. Mar ja,
in 'e houding ioor de heren langes."
August: „En savus een emmer melk met
nar huus?"
Willem: „Ah, nee, jonge, soa hebberig
bin ik niet. We setten dêrre de panne
wel es an 'e mon, mar dat deden we
iroeger bij de boer oek."
(Naderende SibbeleWat deden jimme
iroeger bij de boer? De beest uuthange
seker?"
Allen: „Ah, Sibbele! Ouwe taaie. Hoe is
't nog?"
Sibbele: „Met mij goed. Mar ik bin oek
nog een jongkearel. As je nou eerst es
honderd binne
Willem: Dat wustou loot ik hè? Wat
hew ik hoord, Sibbele, bistou in sirrekus
Krone weest?"
Sibbele: „Reken mar. Sibbele slaat nooit
een sirrekus over. Och, as je oud wurre
ken je niet meer, dus je mutte der nou
nog bij weze."
Bouke: „Het jongste is der bij dij anders
oek al aardig ai, docht Bouke soa. Hoe
feer bist nou, liji en tachtig?"
Sibbele: „O, heden nee, waar 't mar soa!
Ik bin nog mar twee-en-tachtig. Mar.,.
met ere. Ik hew gusteravund nog even
in 'e goal stonnen."
Rein: Eikeneen wil graag jonger weze
as ie is, mar Sibbele Panhéring lient het
spietig dat ie gien drie jaar ouwer is."
Sibbele: „Ik wü wel twintig jaar ouwer
weze. Prachtig moai man, dan waar ik
over de honderd."
August: „Mar waar hestou gusteravund
in stonnen?"
Willem: Sibbele is in 't sirrekus weest.
Wat een mooi peerdespul niet, Sibbele?"
Sibbele: „Ho es even, we mutte de boel
niet deur mekaar hale. Gusteravund wa
ren de jonges an 't loetballen en doe
must Henkie, mien opasêgger even nar
huus. En doe sei-die: Wil opa even kie-
pe? En soa raakte ik in 'e goal. Ik hew
oek nog een pienaltie houden."
Dorus: „Heden, heden, hoe ouwer, hoe
gekker."
Manus: „Dat mul iedereen sellei wete.
Mar dou bist niet bij de luwen in 'e kooi
kropen?"
Willem: „Nee, mar nou kon dat oek niet.
Het waren tijgers, mar se waren as de
doad ioor die dikke kerel met allienig
een klein broekje an."
Sibbele: „Dat waar een mooi nummer.
En wat waar der een lange kombooi
niet? En al die oaliianten boven op me
kaar
Dorus: „Waren der oek klonen? Fan die
gekke kerels?"
Willem: „Ja, die waren der oek, mar dat
hew ik wel es beter sien."
Sibbele: „Dat must niet sêgge, Sterke.
Hij waar lekker an 't rokken-en-rollen
met son meide-pop. Och, och, och, wat
naaide dat er uut. Se daansten as echte
nozums."
Bouke: „Hestou wel es nozums sien, Sib
bele?"
Sibbele: „Ol ik wel es nozums sien hew?
Nou ja, nou nee, och, wat sa 'k sêgge
Manus: „Hoe siene se der uut, Sibbele?"
Sibbele: „Ah, wat ken 't mij skele. Wat
hewwe een mooie week had niet? En
mooi weer. En een meensen, een meen-
sen Dat waar weer beste reklame ioor
de stad. Ons Ljouwertsjè!"
August: „De Lauwers-sé mut dicht!"
Willem: „Das weer heel wat anders. Se
wilden het Skavernek oek al dicht hew
we, loof ik. Is daar in 'e raad niet over
praten?"
Rein: „Dat looi ik wel. Mar 't gong niet
deur. Se waren der in Bé en Wé niet
ioor. Der is wel wat in weest fan een
nij rusthuus."
Liuwe: „Daar staan ik nou echt op te
wachten. As je soa oud en soa hallei
binne as ik, dan kenne jou pattekelier
niet meer hoipen wurre."
Bouke: „Se bouwe oek son soart gebouw
bij de nije brugge in 'e Skraans."
Liuwe: „Ja jonge, mar dat is meer ioor
lui met spiekers. Waar Rein het over
hadde, dat komt looi ik ioorbij Achter de
Hoven. An 'e Potmarge."
Rein: „Dan hewwe die ouwe stakkers de
stank inklüsiel."
Willem: „Ja, dat skient daar wel erg te
wezen. Het kost nogal wat geld om daar
ai te kommen."
Manus: „Se musten nou en dan es met
o-de-klonje spuite in 'e grachten. Oi wat
anders dat lekker ruukt. Nou ja, das mar
een grapke."
Rein: Dou must nou niet al te lollig
wurre, Manus, want dan lacht Liuwe em
derekt weer siek."
Sibbele: „Wat kenne die beesten in son
sirrekus oek stinke niet? Het walmde der
over. Mar wuustou in een rusthuus,
Liuwe, op dien leeitiêd?"
Liuwe: Dou bist nog hecht en Hink Sib
bele, mar ik bin niet ieul meer. En dan
is goeie iersorging alles weerd. Over een
jaar praastou muskien oek wel heel an
ders, Sibbele."
Sibbele: „Dat ken best weze, mar foor-
lopig gaan ik liever in een sirrekus as
in een rusthuus. En nou mustou nar huus,
Liuwe, het swit staat-ie al weer op 't
ioorhooid. Dou bist niet ieul meer. Ik sü
nog wel bij de nozums kenne, mar dou
niet!"
