De Sure (zingt): ,,En se binne so bros en so lekker,
Elke dag één, dan bliei je gesond.
A'k se siên, ja, ut kan hast niet gekker,
Loopt ut water mie so uut de mond.'1
Jouke: „Hoorst dat, Prumer? De Sure singt. Nou mutte de ilaggen uut."
Prumer: „Waarom die Sure so'n goéd sin het, snap ik oek niet. De meensen
om je hene die kieke allemaal, ol se nou nog de smoar in hewwe
omdat se fan 't seumer so switten hewwe."
Sure: „Sal ik jimme us iertelle waarom de Sure an 't singen slagen is?"
Prumer: „Ik bin beneid."
Sure: „Gesiên ut feit, dat we een droge seumer hat hewwe, en ut eten fan 't
winter diêntengefoige wel us krap wudde ken, kieke de meensen alle
maal as een uul. Mardan fergete die meensen, sogeseid, één
belangriek ding. En dat isNou mannen, wat dochten jimme?"
Jouke en Prumer:
Sure. „Nou, Turkstra b e s k u u t fansels, suf f erts! Dat jimme as Luwad-
ders dat nou niet wete! Turkstra beskuut kanne je ommers ut hele
jaar folop krije? AI is ut oek so droog as een keeskust in 'e woestijn
en al regent ut oek dat de Ouwehoof naar de jachthaven drieft, Turk
stra beskuut blieft allied bros en lekker!"
Prumer: „De Sure het geliek, mannen! En ik snap nou oek, waarom hij song fan:
En se binne so bros en so lekker,
Elke dag één, dan blief je gesond!"
10
BIJ DE OEWEHOOF
