Onder het klokje
Willems prestige schijnt gedeukt te zijn.
Zijn inzicht in de internationale politiek
scheen tout, maar na een heilige dis-
kussie komt alles weer goed. En dan
komt Rein met die enorm sensationele
mededeling, om tenslotte iets zeer ge-
heims prijs te geven, overrompeld door
een vreemd toto-plan"
Bouke: „De andere kant tan 'e maan be-
kieke, hoe bestaat het. Bouke ken der
met sien boerelerstand niet bij."
Rein: „Dou suust in son eh inter
eh inter nou ja, inter-deur-de-
iucht-hoepel sitte mutte, dan konst er wèl
bij, Bouke."
Dorus: Het blieft een merakel. Jou ken-
ne ian die Russen sêgge, wat je wille,
mar het binne knapen!"
Willem: „Der is een hoop sjoo bij ian-
sellei."
Rein: „Ja, dat is ieitwaar. Mar se doene
het dochs mar. Strakjes gane we niet
meer met sijn allen naar de Saan, mar
naar de maan."
Liuwe: „En nou nog es wat, Sterke. Dou
hast niet docht, dat Kroeskop nar Ammé-
rika gaan sü, mar hij hèt er weest.
Manus: „Met moeke de vrouw en de
kienders. En moeke Kroeseman sag er
mar best uut loot een lijer."
Willem: „Ja, mar ho es, ik hew nooit
seid, dat ie der niet hene gaan sü. Ik hew
seid, ik mut dat eerst nog sien."
August: „Dat komt op 't selfde del."
Willem: „O ja, komt dat op het selide
del? Soa!"
Rein: „Dat Hen ik oek. As één mij wat
tertelt, en ik geef daar niet feul foor,
dan sèg ik, en dat doene jimme oek:
Dat mut ik earst nog sien."
Willem: „Dan stane jou dus skepjus. Dan
sêgge jou niet: Kerel, lieg niet soa, dan
bewere jou oek niet: Het ken niet ge-
beure, mar dan hewwe jou twifel. Dan
denke jou: nou, nou, nou, en dan sêg je:
Ik mut het earst nog sien!"
August: „Jou kletse lekker, mar dou sist
er in, Willem."
Willem: „Wat nou der in sitte. Staan nou
niet so stom te klasjenéren, man. Nog
nooit hèt son diktater uut Rusland ein-
lijks bütendeur weest
Rein: „Nou Nooit? Nooit?"
Willem: „Nee, Flewielene, praktisch
nooit. En in elk gefal nog nooit son groa-
le loop nar Ammérika. Se seiden, hij sal
der hene, mar ik docht: Se sêgge daar
soaleul, dat mut ik earst nog sien. Mar
nou mutte jimme daar niet ian make, dat
ik seid hew, dat ie wel helemaal niet
gaan sü."
August: „Soa hewwe wij het wel begre
pen. En daarom hew ik oek tuus seid:
Hij sal wel niet gaan, want dat seit Ster
ke Willem. Nou, en doe gong ie wel
Bij mij tuus gong Willem fan 'e kaart."
Willem: „Mar mien goeie man, soa mut
te jou dat niet besien. Ik hew dat anders
bedoeld, en dan mutte jimme niet overal
mien ferhalen ophange
Bouke: „Ja, dat seistou nou wel, Willem,
mar het is Bouke krekt soa gongen. As
se het er over hadden, dan sei Bouke:
Jim mutte jimme daar mar niet soa dik
over make, want hij gaat dochs lekker
niet. En as se dan Bouke troegen, hoe
weestou dat, dan sei Bouke: Dat seit
Sterke Willem, en die hèt er meer fer-
stand fan as honderd anderen."
Rein: „Dou staast er mar gekleurd op,
Willem. Heden, heden, heden, wat is dat
een poer minne beurt."
Willem: „Jimme kenne met mekaar nar
de pomp Iope."
Dorus: ,Nar de maan is beter, Willem.
Mar soa raar hoeft het nou oek weer
niet, wel?"
Willem: „Ja, mar wat skiet ik nou op,
met suk aiwaaid praat. Ik hew nooit seid:
hij gaat niet. Allénich: ik mut het nog
sien. Ik loof, dat ik seid hew: Ik sien
Eizenhouwer nog gauwer in Rusland, as
Kroeseman in Nieuw Jork. Soa is 't, en
niet anders!"
Manus: „Het is hast spitich, dat er niet
opskreven wurdt, wat we hier sêgge,
anders süden je dat nog es naleze
kenne."
August: „Nou, dat is mar goed oek, an
ders hadden we hier oek gien frij praten
meer. Soms hew ik wel es hel geioel,
dat er over óns praten wurdt."
Rein: „Ah nou je, dat doene se over
groate mannen altied. Dou weest wel fan
'e hoge bomen."
Liuwe: „Nou, hóge bomen Ouwe bo
men binne we wei. Ouwe treurwilgen
onder het klokje."
Dorus: „Mar wij treure hier niet, mannen.
Se salie overal sofeul lol hewwe, as wij
hier. Waar of niet, Willem?"
Willem: „De lof is der foor mij ai. Ik wil
hier niet foor lieger staan. Wat miene
jimme wel."
Bouke: „Mar soa raar mustou niet, Wil
lem. Dou hest dat anders bedoeld, dat
hèt Bouke nou wei in 't snotsje."
August: „Ja, en ik oek wel."
Rein: „Ja, dat loof ik oek wel. En as wij
dat nou allemaal in 't snotsje hewwe,
nou
Manus: „Dan mag der wel een hele groa
te rooie sakdoek bij komme Ik hew
wel één bij mie, want de neus loopt mie
dag en nacht."
Bouke: „Je hewwe een macht ierkoudene
meensen op 't ogenblik. Overdag ferrie-
telt het sontsje je, mar de wien is koud.
En nachs triest het alles."
Dorus: „We hewwe anders een mooie
seumer had."
Rein: „Ja, noust het seist, Theodorus, ja,
wetachtig. Ik loof hei Oek wel. Wat eert
mooie seumer niet?"
Dorus: Steek nou een ander de gek an,
mar mij niet!"
Willem: Nou goed, ik tien 't mooi, dat
jimme de saken nou soa begrepen hewwe.
Mar doen mie nou een lol, en fertel dat
oek an 'e meensen, die't nou een hele
ferkeerde indruk fan mij hewwe. Want
dat sit mie nog wel een bitsje dwars."
August: „Aansen dalijk, Willem. Ik bin
strakjes nog niet in 'e huus, of ik fertel
het mien wiefke."
Rein: „Ja, ik oek."
Liuwe: „Sont wanneer hestou een wieike,
Rein?"
Rein: „Och heden, daar hejje lollige
Liuwe. Mar even soa goed, hest een bit
sje geliek, Liuwe. As jimme der nou niet
over prate, dan wil ik jim dat wel fer-
telle."
Willem: Rein jonge, wij prate nerges
over."
Rein: „Nou kiek es, ik bin altied frijge-
sel bleven. Dat had sien reden oek wel
muskien, mar dat geeft nou niks. Mooi.
Mar ik hew wat kunde kregen an een
frouw, die wel es foor mien suster naai
de. Och, hoe gaat dat, je prate es, je
hore es wat fan mekaar, je binne 't aar
dig eens, je gaan es bij mekaar thee
drinken, en ja ja, en dan eh
Willem: „Dan denk je, we lêgge mekaar
wel, en we süden tegare nog een mooi
skoftsje leve kenne, en een soat an me
kaar hewwe."
Rein: „Presies, Willem. In die geest hew
we wij oek praten. Dat er is een kanske,
dat ik, ouwe treurwilg, Liuwe, nog an
'e frouw raak. Ik sü nog es met hur
ouwe moeke prate, en dan
Liuwe: „En dan nar 't stadhuus. En een
klein ieesje foor de ouwe kammeraden.
Heden, heden, Rein, ik bin der onderste
boven fan. Rein trouwe."
Rein: Soafeer is 't nog niet. 't Ken nog
honderd keer over gaan."
Willem: „Magge wij oek wete, wie't het
is, Rein?"
Bouke: „Laat dat nou een geheim blieve,
tot Rein antékend hèt. Dan kenne we
eerst met mekaar rade, en as gieneen
het weet, fertelt Rein het óns dan. Soa
denkt Bouke der over."
Rein: „Best, Bouke. Ja, late we het soa
mar doen. Mar as het deur gaat, mutte
jim allemaal komme."
August. „Ik ken der nog niet bij. Stel je
loot, Rein an 't wiei, Rein Flewiel troud.
Jonge, jonge, jonge
Rein: „Ik bin nog niet troud. Nog even
geduld, jonges. En eh slot op 'e mon
hé. Gien pralerij."
Manus: ,,'t Sal mij alles benije wie het
is. As ik het straks tuus fertel, soekt
mien frouw
Willem: „Ho, ho, Briltsje, dou fertelst
niks tuus. Dat sü ommers swaar geheim
blieve."
Manus: „Ja, mar an mien frouw
Rein: „Niks an 'e frouw. As 't soleer is,
fertel ik het wel."
Willem: „Salie we der een kleine toto
fan make? Jim sette een naam op een
papierke, en levere dat in met een kwart-
sje. Wie de naam goed hèt, wint de pot.
En we wachte tot Rein over soafeul tied
seit: Het is soafeer. De goeie naam is
Rein: „Tsjitske. Oooooh
