Under het klokje
De welvaart en de besteding worden
zelfs onder de klok besproken. Via de
politiek wordt toch Rein's mogelijke hu
welijk weer hèt onderwerp van gesprek.
Rein is nog weifelend, maar uiteindelijk
zal niet de jury van Willem, maar (de
ongetrouwde) Sinterklaas het laatste
Woord hebben.
Willem: „Ik docht dat er aardig geld on
der de meensen sat. De winkels püle uut
fan 't guud en fan 'e meensen."
Liuwe: ,,Ja, wat leit er wat in 'e etalaas-
jes niet? Iedereen slooft em uut foor
Sunterklaas."
August: „Allénich spitig, dat wij soort
meensen niet wat meer geld om hannen
hewwe."
Rein: „Dan süden je al es een prieslraag
of de toto winne mutte. As je siene wat
er soms wonnen wurdt."
Dorus: ,,Je kenne hast alle dagen wel
een lot kope of erges foor geve. En nou
en dan koop ik mar weer es een lot. Een
auto of een tillefizie ken je altied wel
brüke."
Rein: „Nou, ik ful dan de hokjes foor de
foetbaltoto wel es in. Daar ken heel wat
geld uutkomme."
Willem: Och ja, en temeensen as jou
een gesin stichte wille, kenne jou wel
een paar düzend gulden brüke."
Bouke: „Een paar düzend? Das wel wat
overgedreven, tient Bouke. Doe t Bouke
trouwde, hadden wij nog niet iens een
paar honderd gulden, loof ik."
Manus: „Ja, mar ho es, dat waar oek een
heel andere tied. As je doe een tientje
terdienden waren je een hele kerel. En
wat kostte doe het broad, en een pakje
kleren?"
Willem: „Alles waar der neffens, natuur
lijk. Muskien ken je wel sêgge dat je
doe met een paar honderd gulden meer
konnen, as nou met een paar düzend. En
dan binne Bouke en ik het nog eens oek."
Liuwe: „Mar je kenne wel sêgge, dat we
in goeie tieden leve. Wat dochstou fan
'e pollentiek, Willem?"
Willem: „Och, pollentiek en pollentiek is
twee. Dat het nou soa goed gaat, hèt
sien oorsaken oek wel büten de pollen
tiek om. En over de regearing die't we
nou hewwe ken je heel ongeliek denke."
Manus: „Die Kwaai liekt mie wel een
optimist. Hij hèt loof ik meer lol in 't
leven as Drees."
Bouke: Nou docht Bouke dat het niet
om 't lachen en om 'e lol gong. Der is
oek nog wel es wat heibel in 'e kamer,
niet? Over de loanen of so."
Rein: „Ja, daar kenne se 't niet recht
over eens wudde. Menister Roellink re
kent weer wat anders as de bond, en me
nister Suurhoft fient alles waardeloos, en
dan seit er weer een ander, dat het em
Ie ingewikkeld is, en gaan soa mar deur."
Willem: „Mar hoor es, die Suurholl is
gien menister meer. De Pee van der Aa
leit er ommers uut."
Rein: Oek al weer goed. Se hewwe het
teugenwoordig wel gauw es over staas-
siesikkeratarissen. Van Rooien en Smel
ter, ja, son soart naam is 't al. Die wil
óns met mekaar an 't sparen hewwe."
Dorus: „Geeft hij de spaarpot en de eer
ste honderd gulden?"
Willem: „Die spaarpot weet ik niet, dat
sal hast wel niet, mar as jou soafeul op
'e bank hewwe, doet de regearing der
soafeul bij. Dat noeme se met een groat
woord: besitsforming."
August: „Dat hoart niet soa raar. De
meensen spare gauw te min. Der wurdt
feul te feul an suurtsjes en gebakjes en
gekleurde fietsen en mooie kleren ler-
daan."
Manus: „Hé daar, Auguust, wat een lang
terhaal foor dien doen. Hestou soms wat
op 'e bank? Ik sal der alle weken wat
henebrenge, mar mien büsen binne altied
stuk, der blieft niks in."
Bouke: „Astou nou dat naaisterke trouwst,
ken die mooi de boel heelhouwe. Wan
neer is de bruiloft?"
Liuwe: „Ja, Rein jonge, daar hewwe wij
de laaste dagen niks over hoord. Of gaast
stiekum trouwen?"
Rein: „Niks stiekum trouwe. Mar Tsjit-
ske sief altied nog al wat apen en beren
op 'e weg. Alle avus as ik kom, hèt se
allerhande beswaren. Nou die praat ik
dan an 'e kant, ik gaan nar huus, ik kom
de andere avus weer, nije beswaren en
purroblemen. Soms denk ik, Rein, ouwe
piekenier, wat sast uuthale?"
Dorus: Tja, een wief dat swaar op 'e
hand is, dat is niet best. Dat emmert en
jankt soa de hele dag deur. Hou mar op.
Mienen hèt daar oek wel es een handsje
fan, mar eh niet best."
Willem: „Nou mut Rein niet fergete, het
is foar son frouwke oek wat nijs. Nooit
troud weest, nooit een eigen huushou-
winkje had, en dan soa op 'e nij begin
ne. En alles draait foor de frouw op."
Liuwe: „Ja, en as se nou nog met wat
een geskikte kerel trouwde, mar oek nog
krekt met Rein, de allerberoerste
Rein: „Op één na onder het klokje. En
die ene hiet
Liuwe: „Auguust."
August: „Mis! Willem!"
Bouke: „As jim soa deur gane, is Bouke
aansen de enige fetsoenlijke en geskikte,
die't over blieft."
Dorus: „We make nou wel wat gekhied,
mar Rein is der mar met anklauwd. Wat
mutte wij em nou rade?"
Willem: „We musten hur mar es sien.
Rein mut mar es met 'e nijkoop foor de
sjurie.
August:
,Ah, mar dat ken dochs niet.
Heden, heden, wat mut son meens wel
denke."
Manus: „As se een skoanheidskoaningin-
ne kieze, is der oek een sjurie bij. Die
mete en keure, en wikke en wege, en
dan te langelesten sêgge se, dié is het.
Miss Holland of soa."
Willem: „En se kenne oek nog miss We
reld wurre. Laassen nog een Nederlands
meiske met een hele nüvere naam
met wat fan Korinte en Rotskild der in
loof ik, mar in alle getal, die waar het
mooiste fan 'e hele wereld."
Rein: „Ja, mar ik laat mien Tsjitske niet
in een swempakje foor jimme parre-
dére Ik begriep niet hoe Sterke Wil
lem an sukke nüvere gedachten komt.
Ik bin mans genoeg om mien eigen saken
te regelen. Daar bin ik jimme niet bij
noadig."
Bouke: „Och, och, wat is Rein sien hap-
ke weer op hol niet? Bouke docht, Rein
hèt swarigheid, en die brengt Rein bij
sien maten onder 't klokje. Mooi! Die
wille Rein helpe en geve hun menings.
Mooi! En tot endsje besluut seit Rein:
jimme kenne met mekaar in 'e knoop
waaie, ik hew jimme niet noadig! Dat
klopt niet, Rein, dat klopt niet"
Rein: „Mar ik hew het nooit over in 'e
knoop waaien had. En ik fien jimme raad
oek wel mooi, werachtig wel, mar niet
sukke nüvere dingen as die sjurie fan
Willem Daar pas ik foor."
Willem: „Hoor es Rein, dou magsl het
oek best anders noeme. Mar hoor es, dou
bist het niet met die sellef eens. Het is
een spultsje fan: Sak wel, sak niet. Is 't
een frouw foor mij, ja of te nee. Is se
fleurig genoeg, of sü se te mankeliek
of te swaartillend weze. Is 't soa, of niet
Rein?"
Rein: „Presies. Krekt. Hoe is 't mogelijk,
dastou dat soa krekt en soa düdelijk
sêgge kenst. Mar soa is 't!"
Willem: „Juust. En nou docht ik, waar
één allénich, in kassa Rein, niet met klaar
komt, daar rédde fijf of ses dat wel op.
Late wij es kieke, es met de frouw prate,
hur es taksére en dan sêgge, hoe't wij
der over denke. En dan ken Rein altied
nog doen wak ie wil. Soa had ik dat in
'e kop, Rein."
Rein: „Ja, nou begriep ik het beter. En 't
sal oek wel goed bedoeld weze. Mar 't
ken niet. Nee, sukke dingen ken je niet
uuthale. Dat wurdt oek nooit deen, wel?"
August „En wat hadde die kassa der met
te maken?"
Liuwe: „Kassa? Kassa? Hoe komst daar
bij?"
Willem: „Né, dat hew ik noemd. Soa
wurdt dat seid. Degene die't je bedoele.
Eén hèt hulp noadig, in kassa die en die.
Ik hew dat wel gauw es lezen. Se bedoele
de man in kwesje. De lerantwoordlijke
man, in dit gefal die en die. In kassa!"
Dorus: „Nou 't sal wel goed weze. Een
kassa is bij mij wat anders."
Manus: „Mar wat mut Rein nou? Trouwe
of niet trouwe?"
Bouke: „Bouke sü sêgge, nog es ankieke
tot Sunterklaas. As se op Sunterklaas-
avund fleurig is, dan komt het wel goed.
Willem: „Daar sit wat in: laat Sunter
klaas het laaste woord hewwe. En dat
hèt ie, denk ik, oek altied had. Want h i;
sal wel nooit troud weest hewwe
