15
Onder het klokje
Nabeschouwingen over de bruiloit van
Rein en Tsjitske, en de thuiskomst daar
na. Een herstelde Liuwe arriveert hijgend,
samen met Sibbele, die politiehulp in
roept.
Rein: „Nou, de kop is der ai. Soa teer
binne we weer."
August: „Wat seistou Rein? De kop der
ai? Dou hest tuus dochs gien gekke din
gen deen?"
Willem: „Ah, wel né, goocheme klompe-
trotter, Rein bedoelt, dat de kop tan 't
nije jaar al is."
Rein: „Né, Tsjitske hur hoold sit er nog
stevig op, hor."
Dorus: „Dat looi ik oek wel. Dat ierliest
se dalijks niet."
Rein: „Hoe wuust sêgge? Pas op dien
woorden, Dikke!"
Bouke: „Niet soa opslenaat, Rein. Bouke
iient dat Rein te leul overal wat. achter
soekt. Dou bist troud, 't is dien wiet, en
uit-met-de-fluit!"
Willem: Soa is 't krekt. En daar komt
nog bij, dat eikeneen die't krekt troud
is, pest wurdt deur sien kammeraden.
t Is nog nooit anders weest."
Rein: „Ja, mar ik looi niet dat het soa
akkerdeert tussen Tsjitske en jimme. Dat
hew ik doe wel murken doe't se hier es
kwam, en ik looi op 'e bruiloit oek wel.
Manus: „En laat dat nou es soa weze.
Wanneer siene oi treiie wij dat meens?
Nooit!! Wie is met hur troud? Rein!
Goeidaaag!"
Bouke: „Bouke ion het een gesellige brui
loit. En Bouke kon gien kwaad doen bij
Rein sien trouw."
Willem: „As dat soa blieft, mag Rein
wel oppasse. Mar 't is ieitwaar, het waar
een leuke bruiloit. Wat binne daar een
ouwe ierhalen tan iroeger ophaald. En
je konnen mekaar oek allemaal
Manus: Weet jim wat ik son gesellige
kerel ion? Die dikke swager fan Rein.
Met sien bierbuuk en sien groate neus.
En wat kon ie foordrage."
Willem: „Ja, we hewwe ouwerwets an 't
ioordragen weest. En wat doene die ouwe
dingen het nog goed. Der wurdt anders
niet ieul meer an stukjes en ioordragen
deen. Ik hew son geloei, dat dat er hele
maal uut gaat."
Rein: „Allemaal jas, jonges. Allemaal
jas. En gekke ierskes singe, en der rare
meneuvels bij make. Soa ian hé-ba-be-
ri-ba!"
Bouke: „Och heden ja. Dat iient Bouke
oek wel son gekke beweging. As Bouke
nog es uut-ian-huus is bij de kienders,
dan komt die pick-uup oek op talel. En
dan sitte se op 'e stoel te riedelen, en
rare gelüden make Stapelgek!"
Willem: „Dat fiene wij te meensen. Mar
de jeugd ian nou iient óns dingen fan
iroeger gek oi tlauw. En dat is hurren
goed recht."
Dorus: „Ja, ik weet wel dat ome Sjors,
soa hiette dat bierbuukje looi ik hé, die
ouwe ierskes song. Fan het tolhuus, en
de bruggewachter, en aan de muur fan
't ouwe kerkhoi, mar doe sei één fan die
jonge meiskes: waardeloos!!"
Willem: „Ja, se hewwe 't altied over
waardeloos! En wij fiene die drukke jas-
meziek waardeloos!"
August: „Mar se saten as muuskes te
luusteren, doe't Willem an 't ioordragen
waar. Dat stukje over die gierige boer
tonnen se al so mooi En de huwelijksreis
van Blauwe. Pier en eh
Willem: „Lietse Durkje. De kotier iol
drank en een klein augurkje. Se gongen
nar Dokkum, se gongen nar Surg, en
toen klaagde Durkje: wat bin ik wurch.
August: „Mar Tsjitske waar oek wel
moed, denk ik. Want die hèt wat ai-
skrept. 't Was best ioor mekaar."
Bouke: „En 't waar niet tróeg meer.
Bouke lag niet ioor drie uur op sien nest.
En mien kostjuiirouw mar brulle morres.
Se kon Bouke mar niet wakker krije."
Dorus: „Mien irouw wurde wakker doe't
ik tuuskwam. En ik kreeg het leksum dat
ik son kebaal skopt hadde."
Willem: „Ah man, die sleutelgatten binne
nachs oek soa klein. En je lope teugen
alle stoelen an. En 't traplopen wü oek
niet. En doe't ik het licht opdraaide, sat
de irouw rechtop in 't bed, met de oogjes
halt dicht, en de spelden in 't haar. Wat
bist laat, sei se. Ik sei: laat, dou sast
troeg bedoele. De aswagen komt hast. En
doe bin 'k op een stoel klommen, en doe
hew ik hur loarsongen: De tiid haldt gjin
skoit."
Dorus: „Wat bistou nog een ouwe gek,
Sterke."
Willem: „Ja, dat sei mien wiei oek. Se
trok ian kwadens de dekens over de kop!
En doe bin ik in 'e hoeke ian 'e kamer
staan gongen: Eén, twee, drie, tier, liji,
ses, seven, acht, negen, tien. Wie niet
weg is, wordt gesien. Ik soeoeoek
Manus: „Duristou dat wel, Rein?"
Rein: „Dat mag ik dij wel trage, Briltsje.
Dou sast wel met 'e skünen in 'e han
deur 't hu us slopen weze. As een held
op sokken."
August: „Hé, kiek es, wie daar ankomt.
Liuwe. En wie hét ie daar bij em?"
Bouke: „Bouke hèt nog goeie ogen, en
Bouke seit, dat het Sibbele is. Sibbele
Panhering."
Willem: „Wis en piepkes, se binne 't
beide. Dus Liuwe is weer beter. Mooi!
Ahoi, Liuwe."
Liuwe: „Dag mannen. Daar waar ik es
weer. Nou mut ik eerst even op 't stek
sitte, om uut te poesten. Foei, hè, hè.
Even sitte."
Rein: „Doen mar rustig an. Waar 't end
dij nog niet te ieer, Liuwe?"
Sibbele: „Ik bin der oek bij. Jim hoege
mij niet soa eigenwies over 't ouwe hoofd
te sien. Ik hew em metnomen. En we
hewwe fan te ioren drie dagen oeiend.
In training weest."
August: „Ja, bij Sibbele is alles training.
Mar dou must Liuwe niet an dien gekke
kluchten wage."
Sibbele: „Ah, gaan weg ju, dooie salla-
mander. Dou weest niet iens hoe 't gaan
is. Liuwe sit ioor 't raam, en roept mij
derin. Hij seit, ik hew nou ses weken
tuus weest, ik wü hast wel weer es nar
de mannen. Mooi. tk sei, die loop is ioor
jou nog ieuls te groat."
August: „Sien je nou wel. Krekt wat ik
sei."
Sibbele: Hou die nou es even stil, sür-
rige burreltsjeblazer. Ik sei dus, die loop
is te groat. Stel dat dat end nar de Nij-
stad drie kielemeter is, dan lope wij
morren eerst es een paar honderd meter.
Gaat dat goed, dan overmorren één kie
lemeter. Een andere keer twee. En dan
drie. Soa is 't gongen. Op mien skema
ioor beginnende honderdjarigen."
Willem: „Och heden, daar begint ie weer
over sien honderd jaar te seuren. Ik mut
nog sien, dat ie de negentig haalt."
Sibbele: „Wat binne jimme sneu teugen
een ouwe man. Nou hew ik mie uutslooid
om Liuwe hier te krijen, en nou mut ik
dit opirete."
Liuwe: „Sibbele is wreed. Hij bedoelt het
goed, en hij wü mie heel erg helpe. Mar
hij is te hard. Foor een ander, en ioor em
sellei. Wij binne en wij blieve ouwe ke
rels, Sibbele."
Sibbele: „Ja, mar wij binne gien weilene
jonge meiden. Hard en wreed is oek lang
niet het selde. Wij leve langer, en we
leve beter as we in kondiesje blieve. Ik
loop alle dagen
Rein: „Bij 't Tolhuus om, en 't Skape-
diekje, en 't Juiiersreedsje en 't Roomse
padsje
Willem: „En jou roke niet, en jou prüme
niet, en je sien niet nar jonge houwen.
Gaat dat sien, gaat dat sien, Sibbele Pan-
héring, de Vitalis fan Liwwadden."
August: „De wat fan Liwwadden?"
Willem: „Vitalis. Krek, hij wil fitaal blie
ve. En hij liekt wel wat op die ouwe man
uut dat boek ian „Alleen op de wereld."
Die gong met een aap en een paar hon-
nen, en dat jonkje, dat ie kocht hadde,
overal heen. Alles belope."
Sibbele: „En wuustou mij met son soort
man lergelike? 't Is een groat skandaal.
Hé, pliesje, meneer de pliesje, kom er
es bij. Hier, dizze mannen beledige mij.
Is daar wat an te doen?"
Pliesje: „Zo erg is het niet wel? Een
beetje woorden?"
Sibbele: Een heel soat woorden! Se ter-
gelieke mij met een honne- en apeman,
een slavedriever."
Willem: „Alleen op 'e Wereld."
Pliesje: „Oh, is meneer alleen op de we
reld. Och, stakker. En heb je wel onder
dak? Vaste woon- en verblijiplaats?"
Rein: „Hèt ie niet Hij loopt altied. Hij is
in training!"
Pliesje: „Aha. Voor de Vierdaagse oi zo?"
Willem: „Wat? Foor die fier lüzige da
gen? Né, ioor de hónderd jaar!"
