15
Onder het
De griep heeit de gelederen gedund. Toch
zijn de gesprekken weer geanimeerdde
griep en de ijssport, de politiek en de
staking houden de bejaarde gemoederen
bezig.
Liuwe: ,,Het sal mij benije, oi se allemaal
komme iandaag. De halve wereld hèt 'e
griep son bitsje. Dat soadoende."
Bouke: ,,Ja, Bouke iient em sellei te-
meensen een hele kerel, dat ie de griep
niet hèt."
Dorus: ,,Aikloppe, Bouke! Aikloppe! Het
waait je so mar an. So bin je gesond, en
so mut je nar de doas."
Bouke: ,,Dou hest geliek, Dorus. Nim nou
Willem mar. Frijdag op 'e merk had ie
nog een woord as een wust. Savus hew-
we se de dokter haald en had ie de
koorts as een peerd."
Liuwe: ,,Ja, die dokters hewwe oek wat.
Die jachte dag en nacht deur."
Dorus: ,,Stel je nou es foor, dat oek alle
dokters toegeliek de griep kregen. Dan
waren we met mekaar in 'e aap geloo-
sjeerd."
Bouke: „Sü 't niet soa we ze, dat die dok
ters wel een middeltsje wete, om der trij
tan te blieven? Jou hore niet soa laak ian
een sieke dokter."
Liuwe: „Nee, noust het seist. As jou om
'e dokter sture, krij je nooit bericht:
dokter ken niet komme, want hij is siek."
Dorus: ,,Ja, en son middeltsje houwe se
ioor hun sellei netuurlijk, want anders
waar de hele aardighied der ai. Nou ja,
das mar een grapke."
(Naderende) Willem: ,,Soa, maakt Dorus
weer es een grapke? Goeie morrigen,
jimme."
Bouke: ,,Ah, die Willem. Hest het weer
had?"
Willem: ,,lk hew het weer had. Wat pin-
nusseline, en een drankje, en een kon
jakje, klaar is 't."
Liuwe: ,,Dou bist er niet te gauw uutgon-
gen wel, want dat is o soa geiaarlijk."
Willem: „Nee, ik hew gehoorsaam wacht,
tot mien dokter sei, u ken het wel weer
es probere. En och, het is gesond weer."
Bouke: ,,De winter betekent oek niet ieul
meer. Bouke had em al opgeven foor de
elfstedentocht, mar dat wurdt em niet
meer."
Dorus: ,,Het waar oek wei wat sneu
weest, astou Jeen fan der Berg der al-
reden hast."
Willem: ,,Laat Jeen mar lope. Die siet
nog es wat fan 'e wereld. Nar Noorwe
gen, en nar Dafos, en naar Ammérika.
Skop Fellie!"
Liuwe: ,,Ik hew der altied mien aardig
hied, hoe Willem die nüvere namen uut-
spreke ken. Ik waag mie daar nooit an.
Roordahuzum en Pielkjewierum is mij
hast al moeilijk genoeg."
Willem: ,,Och, das oek een kwesje fan
durreven. Har onze Jeen doet het mar.
Het binne monsters."
Dorus: „Ja, son Sjoukje Diekstra oek.
Op één na de beste fan 'e hele wereld.
Dat binne prestaasjes!"
klokje
Willem: „Spitig, dat Pesman het wat sitte
laten hèt. Ik had docht, dat ie het sulver
wel hale sü. Mar 't wü seker niet."
Dorus: „Mar die Russen binne oek kna
pen. Die hewwe de meeste priezen haald."
Willem: „Och ja, die jonges kenne dat
oek niet helpe, mar 't is oek allemaal
weer proppeganda. Alles wat die Rus
doet, is proppeganda. Ruketters nar de
maan en foetbalkluppen. Nou, en de
groate baas sit bij Soekarno te switten
en de hardrieders staan op 't ies in Skop
Fellie. Het sit goed in mekaar!"
Liuwe: Soekst er niet wat te ieul ach
ter, Sterke? Die Russen salie trots weze
op sukke mannen, mar dat binne wij oek
met Jeen en Sjoukje."
Dorus: „En as de Klomp kampioen wurdt,
lope wij oek met het bust fooruut, en
naast de skünen."
Bouke: „Je lope ian sellef niet so feer
naast je skünen. As je gewoan in 'e skü
nen lope, dan is 't al een hele toer op
ons leeftied."
Liuwe: „En Liwwadden is oek heel wat
groater as doe't wij jongkearels waren.
Loop mar es fan 'e watertoren nar de nije
fémerk."
Willem: „Of je salie bij 't Julianapark
woane, en nar 't Skapediekje, nar 't kerk
hof of soa, mutte."
Bouke: „Nou wurdt dat fansels aansen
een stuk maklijker. Even over 't fiadukt,
en over 'e brugge."
Willem: „Ja, dat begint er nou aardig op
te lieken. Mar wat kost dat kaptalen niet?
Allénig son fiadukt al, amper an drie
mul j oen!"
Dorus: „En de stad hèt gien senten. Ik
hew der niet soa ieul ferstand fan, mar
neffens de kranten is der foor meer dan
een muljoen te kort."
Willem: „Ja, se leve daar op 't stadhuus
gewoan op skobberdebonk. En nou en
dan nar Den Haag, en de han ophouwe.
Hèt menister Sielstra oek nog een sentje
foor de arme blindeman?"
Liuwe: „Die Sielstra krijt gien stand
beeld hew ik in 'e krante lezen. En as ie
al één krije sü, niet in Friesland."
Bouke: „As Bouke het goed begrepen hèt,
skiene se hem de skuld fan 'e Lauwerssé
te geven."
Willem: ,,'t Hadde anders soa mooi wurde
kennen. Bi] Harlingen staat de stienen
man an 'e sédiek, en dan had op 'e diek
deur de Lauwerssé mooi een iezeren man
staan kennen. Foor Jelle Sielstra."
Dorus: „Of een iezeren tweeling. Sielstra
met eh hoe hiet die hals oek al weer.
O ja, Korthals."
Liuwe: „Nou is Pieter Jelles eerder an
'e beurt as menister Jelle. Temeensen as
ik de kranten goed begrepen hew. Is 't
niet so, Willem?"
Willem: „Ja, daar binne plannen foor. Ik
loof, dat het in april honderd jaat leden
is, dat Troelstra in Liwwadden geboren
is. Op 't Fliet."
Sibbele Panhering: „Daar bin ik oek ge
boren. En het binne de beroersten niet,
die fan 't Fliet komme."
Willem: Och heden, Sibbele. Dou hest
geliek, mar dan sastou wel ergens anders
geboren weze, denk ik."
Sibbele: „Dan bist wel mis. Ik bin een
Flietster jonge, en as ik honderd jaar
wur, trakteer ik alle kienders op 't Fliet,
die op die dag jarig binne. En geboren
wutre."
Dorus: „Dan kenst óns dat geld nou oek
wel geve, want die honderd jaar fan dij
wurdt toch niks."
Bouke: „Dat must niet sêgge, Dorus, want
ik looi dat Sibbele der nou al foor in
training is."
Willem: „Ja, die ferhalen kenne we dro
me. Mar nou nog es wat, hest de griep
al had, Sibbele?"
Sibbele: „Wat? IK de griep? Nooit een
keer man. As jou foor frisse lucht en
fitemienen sorge, dan lache jou om 'e
griep. Stumpers binne het, die het krije."
Willem: „O ja? Wuustou sêgge dat ik
een stumper bin? Of Rein? Of Auguust?
Nou ja, Auguust
Liuwe: „Ja, je wurre bedankt hor. Wat
bistou dochs een ferfelende swetser,
flinke Panhéring."
Sibbele: „Jimme binne drekt so opster-
naat. Jim kenne nooit teugen een grapke."
Bouke: „Nou mut Bouke wel sêgge, das-
tou altied fan die nüvere grapkes hest.
Mar fooruit mannen, gien ruzie. Der is
al feul te ieul trammelant."
Dorus: „Wat een reboelje in 't bouwtak
niet? We hewwe anders in gien jaren
weten wat staken waar."
Willem: „Ja jong, as se mekaar niet fiene
kenne, dan mut de saak plofte. En soms
gaat het op 't laaste nipperke over, en
soms gaat het deur."
Liuwe: „En je wete oek lang niet altied
wie 't geliek hèt. Ja, ik houw het altied
met 'e arbeiders hor."
Sibbele: Arbeiders is oek raar guud. Die
gunne mekaar oek laak het licht in 'e
ogen niet. En trouwes, wanneer hiete
jou nog arbeider, en wanneer houdt dat
op?"
Dorus: „Nou, daar gaan ik mij de kop
niet over breken. Wij hore bij de A.O.W.-
ers. Ik bin altied nog blied dat die A.
der foor staat."
Willem: Dou wuust sêgge, dat het an
ders wat sneu waar foor de echte O.W.-
ers, as die der temeensen nog binne."
Sibbele: „Der wurdt nooit meer over
sproken. In de mobelesaasje tan feertien-
achttien, doe wel."
Bouke: „De tieden ferandere. Bouke sü
oek niet wete, wanneer't we de laaste
groate staking had hewwe."
Willem: „In 'e oorlog must mar rekene.
De spoorlui, en in drie-en-feertig eerst
de boeren, en later anderen oek. Doe
lieten se de melk in 'e sloaten lope."
Liuwe: „Mar goed, dat waren abbere-
male tieden. Mar as wij froeger staakten,
hadden we der meer drukte bij. Alles is
nou soa rustig en soa kalm."
Willem: „Jaren leden wurde der oek
staakt. Wij waren een sloat an 't dempen.
Mooi. Wij plat. Doe komt de baas. Wat
gebeurt hier? Nou, niks fanself. Allé,
slampampers, bruuk jim hannen, en pak
het eerste het beste an. Nou, dat hewwe
toen deen. We hewwe hem met sien allen
beetpakt, en kopke onder in 'e sloat
gooid!"
