Het had anders gekund Fa. H. JOLMERS ZOON Bekroond opstel VERHUIZINGEN TRANSPORTEN LEEUWARDEN, EMMAKADE Z.Z. 62 TEL. 0 5100 - 24595 b.g.g. 25765 11 Weer heelt de Nationale Commissie tegen het Alcoho lisme de jaarlijkse kleurplaat-, teken- en opstelwedstrijd voor de schooljeugd gehouden. Ook in Leeuwarden waren er veel deelnemers en we publiceren hier het bekroonde opstel, dat (naar aanleiding van de hierbij aigebeeide plaatjes) werd geschreven door Marietje Boelhouwer, 11 jaar oud, wonend Engelumerstraat 12. Zij is een leer linge van de zesde klas van de Koningin Wilhelmina- school in de Fonteinstraat. In een vrolijke lichte kamer stond de heer des huizes op een keukentrapje de kamer te versieren. Jan en Fietje, de tweeling, stonden er ook bij. Vader en moeder vierden morgen hun koperen bruiloft en dan moest alles er feestelijk uitzien. Jan had leuke slingers gemaakt en Fietje had een heleboel kleurige bloemen ge plukt. Hè hè, eindelijk was het karwei klaar, vader knoopte zijn boord los, zó warm had hij het. Jan en Fietje moesten direct naar bed en vader en moeder volg den ook al gauw. De volgende dag waren ze allemaal al vroeg op. Jan en Fietje gaven moeder een mohairvest en vader een rolmaat. Opeens werd er gebeld, iemand bracht een groot pak; moeder opende het. ,,Oooo", riepen ze allemaal.... Wat zat er in dat pak? Nu, ik zal het je vertellen. Een fantastisch mooie Chinese vaas, het geschenk van de hele familie. Het was gewoon prachtig. Ze zetten de vaas heel voorzichtig op een tafeltje midden in de kamer, zo viel hij goed op! Er werden verschrikkelijk veel bloemen gebracht, het huis stond vol. Ze konden haast geen plaatsje meer bedenken. Vader ging de courant lezen, maar hij had de telefoon naast zich neergezet, dan hoefde hij niet telkens heen en weer te lopen om de vele gelukwensen in ont vangst te nemen. Om tien uur kwamen de eerste gasten, zij hadden allemaal wel wat meege bracht. En de tafel met pakjes groeide maar, groeide maar. Fietje had het erg druk, want zij moest in de keuken mee helpen toastjes te maken. En Jan moest de mensen ontvangen, dat kon hij goed, want hij maakte altijd met iedereen die hij kende en aardig vond een praatje, soms zomaar midden op straat. Hij had er wel bezwaren tegen, want hij moést de hele tijd van de deur naar de kamer en andersom lopen. Maar vader zei, dat hij jonge benen had en daarmee was het afgelopen. Vooral de grote vaas werd door de gas ten bewonderd. Op een ogenblik, dat va der met mijnheer Van Dalen alleen stond zei Van Dalen, een tikkeltje jaloers: „Wat een teer spul, zulke rommel zou ik nooit kopen, neen, geef mij die ijzersterke vazen maar." Toen zei vader: „Ja, maar wie hem breekt, zal schadevergoeding moeten geven!" Toen begon het feest. Er werden toespra ken gehouden die klonken als een klok, er werden voordrachten gedaan. Jan en Fietje deden samen nog wat leuke samen- spraakjes en zongen een liedje ter ere van hun ouders. Ze aten gebakjes en koekjes en dansten en zongen, het werd een echt wild feest. Toen opeens schalde vaders stem: „Nu gaan we drinken!" „Ja, ja drinken!" Even later werden er al flessen binnengedragen gevuld met, neen geen appelsap of wat dan ook, maar met jenever. Alle glaasjes werden tot de rand gevuld. Er werd gedronken, er werd geklonken, het was een drukte en een lawaai! Jan en Fietje zaten stil in een hoekje, hun glaasje bleef onaangeroerd staan, neen zij zouden van dat spul niet drin ken, was dit nu het feest waar ze zo naar verlangd hadden? Nu verlangden ze naar morgen als alles weer rustig was. Ja, deze mensen hadden wel wat al te diep in het glaasje gekeken, ze werden steeds roekelozer. Van Dalen zei: „Zeg, zullen we eens proberen wie die vaas op zijn hoofd kan zetten?" Maar toen riep vader: „Ja, wat dacht je nou?" Hij was wel wat onnadenkend. „Wie aan mijn vaas durft te zitten, zal met mijn vuisten in aanraking komen." Ja, over die vaas werd maar niet meer gesproken. En de glazen werden opnieuw gevuld en het feest werd rumoeriger. Tottot opeens vader achteruitsprong, hij kwam met zijn schoen tegen de poot van het tafeltje waar de vaas opstond, een juf frouw wilde hem nog waarschuwen, maar het was al te laat.... het tafeltje kantelde en viel om, de mooie vaas lag in stukken op de vloer! „Oooo!" werd er geroepen. „Oooo!" Moe der sloeg haar handen voor het gezicht en Jan en Fietje renden naar hun slaap kamer. De mooie vaas, het gloriestuk van de dag, kapot! „Kom nu maar met je eigen vuisten in aanraking", siste Van Dalen. Zo werd dit „mooie" feest ruw verstoord. En. het had anders kunnen wezen. Daarom een goede raad: Drink geen al cohol, maar alcoholvrije dranken, dan blijf je gezond en blij. Verpakken en verzenden naar alle werelddelen Bergplaats VOOr meubelen Ruim een halve eeuw ervaring FtH-JOWSEiZi'

Historisch Centrum Leeuwarden

Leeuwarder Gemeenschap | 1960 | | pagina 11