En dan 5 mei
De Canadezen
9
Zondag 13 mei 1945: op weg naar de dankdienst voor de vrede in de Grote Kerk
was Leeuwarden vol feestgedruis. Om
11.30 uur kwam de eerste gevechtstank
op Burmaniahuis, en volgepropt met B.S.-
ers werd koers gezet naar hotel De Doe
len, waar de eerste ontmoeting plaats
vond tussen de Canadezen en de B.S. in
Leeuwarden. Van alle kanten stroomden
de mensen toe in een ongelooflijk enthou
siaste stemming. Speeches werden afge
stoken in Engels, Nederlands en Fries.
Men juichte maar.
En toen kwamen de Canadezen met vecht-
wagens en tanks uit de richting Gronin
ger straatweg. Spontaan barstte de feest
vreugde los en zelfs de stugge Friezen
herkenden elkander niet. Hoe was 't mo
gelijk! Eindelijk vrij! Vrij! Vrij! Vrij!
Eindelijk de vervulling van het lied uit
het Geuzeliedeboek.
Ik snak naar de dag van het
rood-wit-blauw
Met een zwier van Oranje er boven
Ik snak naar 't Wilhelmus,
zijn hou en trouw
Waarin Nederlanders kunnen geloven.
Wat een blijde zondag! In de kerkdien
sten werd gedankt en lofliederen gezon
gen. God zij geloofd! Eindelijk na een
lange, bange nacht brak de blijde morgen
aan.
De vreugde had het gewonnen van de
haat. Wie het meegemaakt heeft, vergeet
het nooit meer. We wisten nu, wat het
betekende de vrijheid te moeten missen.
Dit kostbare kleinood hadden we ten
koste van veel tranen en bloed en levens
teruggekregen.
Met weemoed en diepe rouw herdachten
we onze duizenden doden in concentratie
kampen, onze gesneuvelden en gefusil-
leerden. Zij hadden alles gegeven en een
opdracht achtergelaten voor de levenden.
Moeten we nog oproepen om 4 mei onze
doden te gedenken? We rekenen op de
genen die het meemaakten en onze jeugd.
Onze jonge mensen openen om 8.15 uur
met het jeugdappèl. De kerken houden
hun bede- en dankstonden. Onze scholen
en verenigingen doen mee aan de op
tocht en 's middags verwacht het bevrij
dingscomité duizenden in het Cambuur-
stadion om met een machtig symbolisch
spel (waaraan plm. 2000 deelnemers mee
doen) te laten zien en beleven, wat het
betekent, de vrijheid te moeten missen.
Laten we een dankbaar volk
z ij n.
OUD-N.B.S-er
