15
Onder het
Waarin de groei en bloei van, een Gro
ningen voorbij strevend, Leeuwarden
wordt besproken, nog geen delinitie van
„Huizumer" gegeven wordt, en een ioto
genomen zal worden
Manus: „Sien, daar hew je weer een paar
Duutsers. Die tref je hier nog al es. Nou,
nou, moeke ken der wel weze."
Bouke: ,,Hij speult oek niet min bij.
Even de ouwe Waag ietopsereiére. Bou
ke looit dat er nog al heel wat büten-
landers deur Liwwadden komme."
Willem: ,,Je hore oek wel gauw es En
gels praten. En Sweden tulle hier oek
wel langs. Ik looi oek wel, dat de stad
de moeite weerd is om es te bekieken."
Liuwe: „Wij siene dat laaks niet meer,
omdat we hier altied toehouden hewwe."
Rein: ,,lk tien 't altied weer mooi. Soms
het ouwe hast nog wel soa mooi as 't
nije. Mar ik weet niet hoe dat is, mar
alles ruukt nar Liwwadden."
Dorus: „Ja, Rein denkt an 'e tontsjes en
'e grachten."
Rein: „Né, dikke man, dat docht Rein
niet. Seker, dat mut lerandere, en as de
stad het in 'e macht hadde, dan gebeurde
dat oek wel soa gauw mogelijk."
Willem: „Dat denk ik oek wel, want die
mannen lan B. en W. en de gemeente
raad salie oek wel neuzen hewwe. Die
wete oek wel wat er in son stad omgaat
en wat er gebeure mut."
Liuwe: „Ja, en anders leze se het wel in
'e ingesonden stukken."
Willem: „En der gebeurt wat in son stad.
Wij sjantere dan over een hele boel din
gen, die't nog niet gebeurd binne, mar
der binne een heleboel dingen wèl ge
beurd."
Bouke: „En nou strakjes nog wat nije
industries der bij, nou, dan siet Bouke
Liwwadden nog groater wudden as Groa-
ningen en en eh
Rein: Amsterdam bedoelst seker."
Bouke: „Né, dat bedoelde Bouke niet.
Amsterdam. Dan mut hier nog heel wat
gebeure."
Willem: „En dochs mut het kenne. Am
sterdam sit aansen last. So last as een
huus. Soa gesegd: het kusjet ken niet
wieder. En dan komme ons kansen! Wij
kenne wel deur bouwe an Massum toe,
en an Tietjerk toe, en loorbij Wirdum en
Wietgaard."
Liuwe: „Ja, mar ho es, de boeren mutte
oek leve. En der mut oek wat ruumte en
Irisse lucht over blieve."
Rein: „En je hewwe met andere gemeen
ten te maken. Ik hew der niet soa feul
ierstand fan, mar ik loof dat óns Kleine
Wielen hast in Tietjerksteradeel lêgge."
Bouke: „O, en dat is weer een andere
gemeenteraad. Dan is dat seker met
Massummeradeel oek soa."
Willem: „Ik looi niet Bouke, dat suks be
staat. Mar sien, die grenzen tussen die ge
meenten kenne wel es leranderd wurre."
August: „Ja, soa is Hüzum bij Liwwad-
klokje
den kommen in 'e oorlog. Dat hadde
nooit mutten."
Dorus: „Stem uit de gralspulonk. Ik had
de hele Auguust nog niet sien."
Rein: „O nee? En dat stuk lan Auguust,
dat wèl te sien waar, waar dat onder ol
boven de gordel?"
Dorus: „Onder ol boven de stuk fan
Auguust? Wat bedoelstou Flewielene?"
Willem: „Rein is weer es lollig. Dorus
sei, dat ie de hele Auguust niet sien
hadde. De hele niet, dus de helte, ol een
stukje. Das alles."
Dorus: „Nou must ophouwe, Rein, want
anders doen 'k nog in 'e broek lan 't
lachen. Mar, sêg Auguust, waarom had
dat nooit mutten?"
August: „Wat nooit mutten?"
Rein: „Liwwadden bij Hüzum!"
August: „O, Hüzum bij Liwwadden. Nou,
dat weet ik eigenlijk niet, mar dat seit
mien swager altiten. Dat hadde nooit
weze mutten."
Liuwe: „En is dien swager een Hüzu-
mer?"
Willem: „Wanneer binne jou een Hüzu-
mer? As jou over de overweg woane?
Ol wanneer't jou in 't ouwe dorp, en 't
ouwe stuk woane? Mar nou al die meen-
sen in die nije flatten' en dip houten
hüzen. Is dat nou Hüzum?"
Manus: „De Hollanderdiek wudde der
Iroeger nooit bij rekend wel? En de Blom
straat, en de Eekholstraat."
Liuwe: „Mar ja, het purrobleem is nou,
hèt het goed weest, dat Hüzum en die
andere plakken bij de groate stad kom
men binne."
Willem: Nellens mij ken het hast nooit
anders. Son stad mut ruumte hewwe,
armslag. En nou lag Liwwadderaddeel
der oek nüver hene. De stad knipte het
in tweeën. En Hüzum groeide an Liw
wadden last."
August: „Ja, der sat alleen mar een
overweg tussen. Mar das dan oek erg
genoeg."
Willem: „Mar der komt ierlichting."
Bouke: „Ja, de nije palen staan hast
overal al in Hüzum."
Willem: „Ja, mar ik bedoel het anders.
Se binne met 'e palen foor de brug in
'e treklaart bezig, en de stad krijt geld
loot het liadukt. As dat klaar is, dan
bin we een heel end hene."
Rein: „Dan binne de grachten weer wat
opknapt, de wallen temeensen, en dan
mutte we achter de stank an."
Manus: „Ja, mar hard lope, Rein."
Rein: ,,'t Is toch soa. O, kiek, dat binne
oek last bütenlanders. Donkere tiepen
niet? Fooral die meiskes."
Dorus: „En mar foto's nimme. O, heden,
nou salie se óns looi ik op pertret sette."
Bouke: „Praastou even met se Willem?
Dou bist nog wel es in 't bütenland
weest."
Wilem: „Oh, mar even alwachte ju."
Rein: „Ja, mar ik wü later son ioto wel
es sien."
Bouke: „Bouke wü wel een Ioto hewwe.
Wanneer komt dat nou loot, dat óns
ploegje op 'e Ioto komt."
Manus: „En waar Hene jou son ploegje
op 'e wereld?"
Liuwe: „Dan mut Willem even met se
prate. As dat wij wel een Ioto hewwe
wille, en as dat we se eventereweel wel
betale wille."
August: „Nou ja, dat hangt er lan al,
wat se kosse."
Rein: ,Och heden, deune Auguust weer.
Wuust wat geld over houwe ioor de ker-
remus seker?"
Willem: „Ja, dat skiet oek al weer op.
Een jaar is niks meen sen. Tien jaar oek
niet."
Bouke: „Bouke las laassen in 'e krante
lan ien, die waar lieitig jaar bij de ge
meente weest. Fieltig jaar."
Liuwe: „Ja, dat waar meneer Terpstra.
Wij woanden Iroeger in 'e Heerestraat,
en daar hew ik em laak lopen sien, met
jsien swager Sielstra. Dan gongen se nar
de lommerd."
Rein: „Oek niet best."
Liuwe: „Ja, ja, goed begriepe. Se werk
ten daar. Ik ken em nog best ioor mie
krije. Mar ik hew em in gien jaren sien.
In gien jaren. En nou lieitig jaar bij de
gemeente. Fieltig jaar. Das een hele loop,
mannen."
Willem: Hoeleul jaar süden wij soa met
mekaar hier onder 't klokje staan? Gien
lieitig lansels en oek gien twintig
Liuwe: „Ik looi, dat ik fan deze ploeg
hier het langst staan. Mar ja, ik waar
oek al Ioor mien lijf en sestigste an 't
rentenieren."
Rein: „Ik hew na de oorlog nog een paar
jaar werkt. Die hüzen op 'e ouwe Weer
klank hew ik nog met bouwd."
Dorus: „As ik hier acht jaar staan, is 't
mooi, Na de oorlog hew ik meest wat in
'e Duw omskarreld. Och, en daar tussen
deur es wat op 'e beurs inskreven staan."
Willem: „Nou ja, we hoeve niet alle
maal met het water Ioor de dokter. We
hale gemiddeld de tien jaar nog niet eer
lijk. Folgend jaar sit dat er muskien in."
Manus: „Dan mut er dan mar een Ioto
lan óns in 'e krante. Hé ja, waar bin
die donkere lui bleven?"
Bouke: „Bouke houdt se wel in 'e gaten.
Se hewwe een Ioto fan 't Naauw nomen.
Nou stane se wat Ioor de winkels te
koekeloeren. O, 't sal weer weze."
August: „Ja, nou komme se dit weer uut.
Ja, wetachtig, se salie óns op pertret
sette."
Liuwe: „Willem, as der praat wurre mut,
dan doestou dat wel eventsies hé?"
Wilem: „Ik sal mien best doen. 't Hangt
er lan af, wat Ioor taal se spreke, 't Is
met mij oek al weer even leden, dat
ik
Bouke: „Willem, het gaat an, looi ik.
Drie man sterk met drie fototoestellen.
Och, och, och
Rein: „Waar süden se nog es naar óns
Ioto sien? Ammérika? Ol in Duutsland?
Of
Willem: „Hij seit al wat. Was wuustoe
zaggen? Foto, yes? Eh
Foto-man: Wolle jim elkes oan 'e kant
gean? Wy woene in Ioto meitsje fan 't
klokje allinne, mei in stikje Nijstêd er
efter."
