De vrijkaartjes
Twee plattelanders, die de stad de rug toekeren
11
FV Si
Er heeft zich een klein drama
afgespeeld rondom de vrij-
kaartjes voor de voetbalwed
strijd FlamengoRot Weiss.
U weet, dat het tot de normale
égards behoort bij een raam
biljet een vrijkaartje te ver
strekken. Het is zien wij
het goed meer een kwestie
van hoffelijkheid dan van
recht. Want men kan toch
kwalijk beweren, dat het op
hangen van een raambiljet
een zo grote dienst aan de
organisatoren is, dat men
daarvoor een schadeloosstel
ling van enige omvang kan
verlangen. Ligt de aankondi
ging in de commerciële sfeer,
dan is het nog wat anders.
Men helpt dan immers mee
andermans beurs te spekken
en daarvan mag men zelf ook
wel een voordeeltje trekken.
Bij niet-commerciële aangele
genheden is dit motief echter
afwezig en dan is het toch
eigenlijk normaal, dat men de
futiele hulp van het ophangen
van een biljet biedt om het
goede doel te dienen en niet
om een vrijkaartje te vangen.
Dit laatste was ook het geval
bij de voetbalwedstrijd Fla
mengoRot Weiss, want het
comité Sportweek 1960 had dit
evenement niet op touw gezet
om de eventuele winst in
eigen zak te steken. Daar
kwam in dit geval nog iets
anders bij. Bij de berekening
van baten en lasten was men
uitgegaan van een vol Cam-
buurstadion. Wanneer men nu
vrijkaarten ging geven, dan
zou elke weggegeven plaats
(die dus niet verkocht kon
worden) minimaal drie gulden
schade hebben opgeleverd.
Die drie gulden minder zou
het totaal der sportevenemen
ten komen te ontberen en dat
was uiteraard niet verant
woord.
Dus geen vrijkaartjes bij de
raambiljetten. Toen kwam ech
ter de complicatie. De voetbal
vereniging Leeuwarden achtte
het raadzaam en gewenst deze
faciliteit toch te verlenen aan
haar vaste raambiljet-adres
sen. Deze zouden anders, zo
werd gevreesd, boos kunnen
worden en bij volgende gele
genheden wellicht geen plaats
meer voor zo'n biljet willen
afstaan. We kunnen de rede
lijkheid van deze argumenta
tie niet beoordelen, maar ne
men, uit hoffelijkheid jegens
de vaste raambiljet-ophangers
aan, dat men zich sterk in
hun mentaliteit heeft vergist.
Zo geschiedde het dus, dat er
biljetten hingen voor ramen,
waarachter men zich verheug
de in het bezit te zijn van een
vrijkaartje. Elders werden de
zelfde biljetten aangeboden,
maar niet met een vrijkaartje.
Waar in Leeuwarden ieder
alles weet van de ander, ont
stond aldra de rel over deze
ongelijkheid van behandeling.
De niet voor een vrijkaart in
aanmerking komenden spra
ken schande van hun achter
stelling. En ze weigerden uiter
aard een biljet op te hangen.
Want niets smart zozeer als
dat wat men zelf ontbeert,
terwijl een ander het wel
heelt. Geheel op principiële
basis werd een stuk van de
propaganda voor deze voet
balwedstrijd om hals gehol
pen en mede daardoor is wel
licht het bezoekersaantal be
neden de maat gebleven.
Dat is het kleine drama. Het
drama van de voetbalwed
strijd, maar meer nog van de
sfeer rondom deze gebeurte
nis, die helaas niet de over
tuiging heeft geschonken, dat
men voor een groot doel be
reid is over kleine bezwaren
heen te stappen
