Onder het klokje
15
Natuurlijk valt het woord „kerremus"
Daar zal men nog even naar toe. Willem
is goed voor een rondje. August ook. En
Sibbele Panhéring ook. (Maar hij is vol
komen veranderd). Naar de kermis. Met
B. en W.
liuwe: „Mutte we hier onder 't klokje
blieve, ot salie we even over de kerre
mus lope?"
Bouke: „Hoor die Liuwe es. Bouke docht,
dast blied wast, dast even uutpoeste
kenst, na son loop tan huus."
Dorus: „Liuwe foelt em op 't heden wel
aardig, loot ik. Bist wel es minder weest
niet Liuwe?"
Liuwe: „Ja, seker wel dokter. Ik toel mie
goed, dokter. Wanneer mut ik weer te-
rugkomme, dokter?"
Rein: „Mar na de Liwwadder kerremus.
Dat is ioor sukke ouwe roebels het beste
medisien."
Willem: „Nou, dat weet ik niet. Dat waar
muskien iroeger soa, mar wat salie wij,
ouwe musketiers, nou nog op 'e kerre
mus uutheve?"
Manus: „Das teitwaar. Gane wij in 'e
rups? Ot in 'e autootsies? Ot in 'e
sweet?"
Bouke: „Bouke siet óns al sweven. Né,
jonges, het is even kieke, een hérinkje
ot een sure bom, en terder: ingerukt
mars!"
Willem: „As wij straks nog al een loop-
ke over 't Saailand make, trakteer ik op
een oaliebol ot een Hollandse nieuwe."
Rein: „En wie tan beiden hewwe wil?"
Willem: „Die doet dat mar, mar ik betaal
mar één. Ot Rein mut een tweede rond-
sje geve."
Dorus: „Dat mut mar niet. Dan is sien
buusgeld tan teertien dagen in één keer
op."
Rein: „O ja, dochten jou dat? Salie wij
nou es allebeide de portemennee sien
late, wie't het meeste bij em hèt? Nou,
Dikke, durtst het an?"
Liuwe: „Fooruit, Dorus. Met het water
toor de dokter!"
Dorus: „Ah, 't waar mar een grapke. Wat
hèt een ander met óns portemennee te
maken, hé Rein?"
Rein: „Mar dou bemoeist die wel met
mienen, Dorus. En as't nou een kerel
bist, gaast er niet toor omleggen."
Willem: „Laat mar sitte, jonges. Hè, we
binne an 't harrewarren as skoalkienders.
Ik geel straks een rondsje, nou, en dan
sien we wel terder."
Manus: „Ik doen niet mèt, hor. Wij
spare foor tillefisie."
Bouke: „Hoort Bouke dat goed? Spare
toor tilleiisie? Mar dan magst Sibbele
Panhéring wel nadoen en honderd jaar
wurre. Eerder hest het geld niet bij me
kaar."
Manus: „Ja, mar de kienders spare oek.
En' de kleinkienders doen der oek wat
bij. 't Leek de trouw soa mooi toe!"
Willem: ,,'t Is oek skitterend mooi. Daar
om tien ik die aksie tan levenstreugd
oek soa mooi!"
Liuwe: „O ja, die geve tillefisie an sieke
meensen, die't al jaren tuus sitte. Das
mooi. Ja, daar stane wel es stukjes over
in 'e krante."
Rein: „Ik tien 't altied mooi, dat meensen
hur foor sukke dingen uutslove. Daar
hew 'k respekt toor."
Manus: „Nou ja, goed, daar falie wij
niet onder. De trouw is gien hardloper
meer, mar soa erg is 't oek nog niet."
Willem: „Mar daar mut heel wat geld
toor op 't kleed komme, Manus. Ot dou
must em op afbetaling nimme. Soaleul
op 'e hand, en teerder
Liuwe: „Se sêgge, dat dat een boel deen
wurdt. Och, as 't fan beide kanten goed
is, ken 't oek wel."
Bouke: ,,'t Sü niks toor Bouke weze.
Bouke sü niet rustig sitte te kieken."
Rein: „Dat ken ik wel wat mettoele. Mar
goed, het ken anders en sukke dingen
mut iedereen sellet wete."
Dorus: „Das met kerremushouwen oek al
soa. De bakker en 'e melkboer mutte wel
es even wachte, want de kerremus gaat
toor."
Willem: „Mar wanneer bin jim so teer,
Manus? Want dan komme we allemaal
kieken."
Manus: „We wüden eigenlijks op Sunter-
klaas an. Mar ja, ot dat lukt, dat is nog
atwachten."
August: „Wie hèt het nou, midden in 'e
seumer, over Sunterklaas?"
Willem: Heden meensen Auguust, waar
komstou weg? We hadden dij nog niet
eens mist."
August: „Hartelijkheid is mar alles. Né,
ik hadde eerst even een klein putsje, dat
soadoende."
Rein: „O, hest even op 'e kerremus hol-
pen, Auguust? Even oelene met de brui
ne beer?"
August: „Ah, ga weg ju. Wat sal ik nou
op 'e kerremus behelpe?"
Liuwe: „Né, Auguust hèt even atwossen,
en de bedden even opmaakt, even boad-
skappen deen, en daar hèt ie seven stü-
vers met terdiend, en nou trakteert ie
óns straks op eh nou, mar es kieke."
Willem: „Skriei dat nou mar op dien
ouwe buuk, Liuwe. Soa gek krije wij
Auguust niet."
August: „Soa. Dochten jim dat. Dat is
dan heel stom tan jim om dat te sêggen.
Want ik hadde het in 'e kop om jim wat
an te doen. Mar het gaat nou over." -
Bouke: „Ho, ho, Auguust. Dou kenst óns
dochs wel?"
August: Daarom just."
Bouke: „Ja, mar Bouke bedoelt, der mut
wel es een grapke bij. Kiek, Willem sü
al een rondsje geve
August: „O, mar dan bin ik helemaal
met ere frij."
Rein: „Soa is dat, Auguust. Het is mooi,
dast an óns docht hest, mar as 't niet
deur gaat, nou, daar beslist Auguust
over."
Liuwe: „Mar Auguust foelt toch wel
August: „Auguust loeit niks. Helemaal
niks. Ik hew alleen een heleboel lol, da'k
mien geld in 'e büse houwe ken."
Liuwe: „Mar ik docht soa
August: „Niks te dochten. Liuwe hèt gien
dochten en hij krijt gien dochters."
Willem: Auguust is mar op dreef tan-
daag. Hestou een putsje ioor een kroeg
baas opknapt, en hewwe se toen de be-
loaning in natura uutkeerd?"
Liuwe: „Fraag em mar niks meer. Hij
geett dochs allénich mar sneue antwoor
den."
Dorus: „En gien oaliebollen."
August: „Nou sal ik de hand over 't hart
strieke, en gien kwaad met kwaad ter-
gelde. As Willem sien rondsje geven hèt,
kom ik. Ik hew een paar ekstra senten
terdiend bij mien swager. Hoe en wat,
dat geett nou niks, mar ik trakteer."
Rein: „Eén hoeraatje toor Auguust. Hiep
heul"
Sibbele Panhéring:„Wat nou, hèt Auguust
er een jonge soan bij, ot hèt ie de hon-
derddüzend wonnen?"
Willem: „Né, hij wil honderd en tien jaar
wudde, want honderd waar em de moeite
niet weerd."
Sibbele P.: Honderd is anders al een
hele hijs, hor. Ik hew daar troeger oek
wel es over docht, mar jonge, ik weet
het niet, ik weet het niet."
Bouke: „Mar binne jou dan de echte
Sibbele Panhéring wel? Die wist abse-
luut seker, dat ie honderd jaar wurre sü,
en die waar der oek toor in training."
Rein: Muskien is dat een tweelingbroer,
die't em toor Sibbele uutgeeft. Want het
is wel wat nüver."
Willem: „Kenne jou je insidenterere, dat
jou de echte, ware, ontertalste Sibbele
Panhéring binne?"
Sibbele P.: „Ja, mar nou mut het niet
gekker. Jimme kenne mij toch allemaal
al jaren en jaren. Een kien ken toch sien
dat ik Sibbele bin."
Dorus: „Ja, je kenne 't wel sien, mar
niet hore."
Sibbele P.: „Is mien stem dan soa fer-
anderd?"
Bouke: „Dien stem niet, mar dien praat.
Froeger altied ophakke en swere: ik wur
honderd jaar. Met gemak. Alle dagen
traine. Jimme binne een stelletje slappe
ouwe kerels. Mar ik, Sibbele, sterke
Sibbele."
Sibbele P.: „Goed, goed. Ik ken der niet
onderuut. Suk praat hew ik jaren had.
Mar 't is uut, mannen. Helemaal uut. Ik
train niet meer. Ik ken hier amper kom
me. Sibbele is uut eh nou jim begrie-
pe het wel. Uutpraat sal 'k mar sêgge."
Willem: „Het is de echte Sibbele. En hij
swetst niet meer. Hij doet gewoan. En
soa mag ik em feul liever lije. Sibbele
gaat met de kerremus op. En ik trakteer
hem der bij."
August: „Nou tooruit, dan doen ik dat
oek."
Sibbele P.: „Hier weg nar de kerremus?
En dan daar weer helemaal weg nar huus
toe? Dat wurdt mij hast te beswaarlijk."
Liuwe: Dou konst nou hast wel an een
rusthuus toeweze, Sibbele."
Sibbele P.: „Nou, om eerlijk te wezen,
prakkeseer ik wel es over 't Stadstersor-
gingshuus. Daar hew ik wat maten sit-
ten, en ik hew in 'e krante lezen, dat se
't wat opknappe salie, dat soadoende."
Liuwe: Dan mutte wij daar tegare mar
es achteran, Sibbele."
Willem: „As ik es één tan B. en W. sien
of spreek, sal ik een goed woordsje toor
jim doen."
Sibbele: „En dan nou nar de kerremus!
Met B. en W.! Met Bouke en Willem!
Derde rondsje foor mij!"
