te
hGO'S/
IN DE SPEELGOEDKAST
emeensc
eeuwa
Maandblad onder auspiciën van de
Stichting „Leeuwarder Gemeenschap"
9e jaarg. no. 8 augustus 1960
Redaktie-commissie
Mevr. A. J. Bearda Bakke
H. Kingmans
Pater H. W. Dijkman O.P.
J. T. Vellenga
Redakteur W. H. Kuipers Tel 28203
Stuiveling
Adres Administratie
Voorstreek 101-1Q3, Telefoon 22046 en 22047
Redactie Stadhuis Leeuwarden, tel. 21141
Abonnementsprijs f 1.80 per jaar
Giro-nummer 809910 ten name
N.V. Erven Koumans Smeding, Leeuwarden
De negerpop, die zich zo zeeziek voelde
na het eten van veel te veel poffertjes,
was in slaap gevallen. De anderen zaten
zachtjes te praten, om hem niet wakker
te maken. Zij zeiden tegen elkaar dat de
poffertjes toch zo lekker waren geweest,
dat de optocht zo mooi was geweest, dat
de maan zo helder scheen en dat de
speelgoedkast maar eens meer jarig
moest zijn.
„Wie voelt er voor een dansje?" riep de
oude speelgoed-auto. „Ik kan wel niet
meedoen, maar ik kijk er graag naar."
Ze riepen allemaal door elkaar dat zij
écht zin in dansen hadden; er vormden
zich al groepjes van poppen en dieren,
kegels en kaarten. Maar als je wilt dan
sen moet je ook -muziek hebben!
De politie-agent kon wel op zijn fluitje
blazen, de auto kon wel toeteren en de
bromtol kon wel brommen maar dat
was niet genoeg voor dansmuziek.
„Ik weet wat", zei de harlekijn, „als ik
nu eens op de trommel sla. Dat doet de
negerpop anders altijd, maar die slaapt.
En als een van jullie dan die mooie hoe
pel met die gekleurde metalen schijfjes
in het rond draait, dan is alles bij elkaar
net een echt orkest."
Dat was een prachtig idee. Noach uit de
ark zou de hoepel laten draaien. Toen
stelden zij zich op vlak bij een van de
poten van de kast. En daar ging het!
Boem! boem! boem! ging de trom. Kin
kelekink! ging de hoepel. Zzzzoem! ging
de bromtol. Toeterdetoet! zei de oude
auto. En daar tussen door snerpte af en
toe het fluitje van de agent. De harlekijn
kon goed maat houden en dat vonden
de dansers erg prettig. Daar dansten ze:
de kegels, de poppen, de dieren, de kaar
ten. Zelfs het fornuisje, dat stond af te
koelen na de poffertjes bakkerij, wie
belde mee op zijn vier pootjes.
De maan keek lachend naar dat vrolijke
troepje en zei tegen de kast: „Had je
ooit gedacht zó je verjaardag te vieren?
Wat hebben ze allemaal plezier. Ik voel
mij zo vrolijk als ik naar hen kijk!"
„Ik net van 't zelfde", zei de speelgoed
kast. „Neen, ik had nooit kunnen den
ken, dat ik nog zó'n feest zou beleven.
Dan'is 't nog eens de moeite waard om
100 jaar te worden. Want ik voel het
wel in mijn planken en deuren, dat ik er
niet jonger op word. Ik kraak aan alle
kanten!"
Wat speelde het orkest daar? „We gaan
nog niet naar huis, nog lange niet, nog
lange niet! We. gaan nog niet naar huis,
want de kast is nog niet thuis!"
„Waarom maken jullie zo'n lawaai?" zei
de negerpop met een verbaasd gezicht.
„Ik droomde net, dat het feest was. En
nu i s het feest!"
MAJA VAN HEEMSTRA
Yn in aid Frysk taelboekje foun ik
in aerdich stikje oer Ljouwert, dat ik
wól de muoite wurdich foun om oer
to skriuwen en dan de redaksje fan
„De Leeuwarder Gemeenschap" to
freegjen it op to nimmen, hwant men
kin der yn léze dat, al wie Ljouwert
doe noch net ta kearn fan Fryslan
ütroppen, der dochs heech by har op-
sjoen waerd. Lês mar ris.
„Ljouwert! dou goede stêd, wêz my
groete, wêz my rjucht inerlik en
mei blydskip groete, haedstêd fan it
Fryske lan tusken Flie en Lauwers!
Loaits! lyk in keninginne de kroande
holle opstekt en troch hjar edel wê-
zen en har ienfaldige tigens, mear as
troch hjar flonkerjende diamanten,
weagjende plommen en kletterjende
sidene klean, ütblinkt mank de oare!
edelfrouwen fen har hóf, sa leit dêr
dy forneamde stêd, in keninginne fan
alle oare Fryske stêdden.
Sjuch! lyk as in roaze troch de gleone
en dochs sa mylde ferve dy oer hjar
fine blombledtsjes leit en troch hjar
swiete en 't herte forbliidzjende geur
ütstekt mank de oare blommen yn 'e
tün, sa leit dêr dy stêd, as in roaze yn
de blommekrans fan de Fryske pleat-
sen.
Ljouwert! hjoed-de-dei bistou as in
warber hüswiif, yn 't bést fan har
libben, dat mei flyt en iver, ek mei
lust en wille, hjar hüshalding moarns
ier en jouns let nei giet en jimmer
yn 'e war is mei skreppen om hjar
hüsgesin to forsoargjen; it giet dy
goed, dou komste foarüt yn 'e wrald;
dou haste in goede namme by de üt-
man, en dyn ynwenners leiste nei oan
't herte."
Oan't safier dizze skriuwer. Fan in
oarenien komt yn 't selde boekje ek
noch in stikje foar, mar it liket my
better ta dat foar in folgjende kear
to sparjen, men kin fan it goede op
ien stuit ek to folie krije, n't wier?
Ljouwert. E. BEEKSMA
