Onder het klokje
15
De kringloop der natuur en het „niets
nieuws onder de zon" houden de klok
mannen bezig. Dan wordt hen de
ziekte van de heer Sibbele P. ge
meld. Het laatste woord is aan Sibbe-
le's kleinzoon.
Dorus: Wat al weer een bladderom-
mel op straat niet? Herst mannen,
fergoed herst!"
Rein: „Ja, de netuur gaat sien gang.
Alle jaren weeraan geliek".
Bouke: „Se sêgge dan wel es dat er
een boel farriaasje in 't leven is, mar
der gebeure oek een boel dingen altied
mar weer ope' nij".
Willem: „Ik loof dat oek ergens in 'e
Biebel staat: Der is niks nieuws on
der de son. En dat is feit ivaar!"
Manus: „Heden mannen, wat doene
jimme swaar op 'e han en gewichtig
fannemiddag. Ik ken 't nog niet bij-
sloffe".
Liuwe: „Nou ik loof dat ik wel foei
as wat foor kant het uut mut".
August: „Dan binne jou even ferder
as ik. Wat weest is, is weest, docht ik,
en wat er komt, is altied nij"
Willem: „Kiek es mannen. Het is an
'e ene kant soa, dat er een boel nije
dingen komme en gebeure. Wat is der
in óns tied al niet feeranderd? Met 'e
auto'sen de treinen, ende flieg-
mesines, en...
Manus: „De bakkelieten, nee eh.
nou ja, jim wete wel, die dingen, die't
se afskiete, en die dan om'e aarde
henedraaien blieve. Och, toe nou".
Rein: „Ik doch fan sattelieten. Niet
Willem?"
Willem: „Ja seker Rein, sattelieten.
Kunstmanen en soa. Mar om kort te
gaan, een boel nije dingen, maar.
oek een soat herhalings. Der wurre
kienderkes geboren, der gane mensen
trouwen, der sterve mensen".
Liuwe: „En nim nou mar de winter,
en 't foorjaar, en de seumer en de
herst".
Bouke: „En marres wakker wurre.
Wasse, anklede, broadete, nijsberich-
ten, naar 't huuske, een boadskapke,
hier even hene, nou toe mar".
Willem: „Denk nou es an die jonge
koaning in België. Die gaat trouwen
met son Spaans prinseske. Mooi. Die
stakkers wurre hast platdrukt. Sta
pelgek waren die Belgen. Mar is dat
wat nijs? Nee".
Dorus: „Astrid!"
Willem: „Dat is 't Dorus. Astrid.
Daar hewwe alle ouwe Belgen an
docht. Een herhaling".
August: „Mar ja, helemaal 't selde
is 't niet. Trouwens, in die andere
dingen wel weer. En moorden, en on
gelukken ne siekten en.
Rein: „Hé daar, hoor August sien wek-
kerke es aflopen. Mar hij hèt het goed,
begrepen. Een tien met een griffel
Lieuwe: „En een tuut fan 'e juffrouw.
As we nou die daar loopt es frage,
die hèt mooie, rooie lipkes. Ja, Au
guust?"
August: Dou bist gek. Wat is dat nou
foor praat".
Dorus: „Och, late we eerlijk weze, ik
wu der best een tuutsje fan hewwe.
Bistou soa éénkennig Auguust?"
August: „Jim mutte jim fetsoen hou-
we. En der is oek nog al wat an, al
die rooie ménie op je gesicht".
Manus: „Suden se dat froeger oek al
had hewwe, Willem?"
Willem: „Ja, dat is hast wel seker.
In de groate wereld seker. Lees die
romannen maar es over pruken en
poeier en soa. In Frankriek befoor-
beeld. Die koaninginnen en medam de
Pompadoer en al soa meer".
August: „Och, och, Willem, wat wees-
tou een soat. Dou hast wel burrige-
meester wurre kennen".
Rein: „Nee, Willem hadde in 'e pol-
lentiek mutten. Groate redefoerings
houwe. Salen fol folk. En de kranten
dikke stukken skrieve. En in de ka
mer der op hakke".
Willem: "Nou, ik hak nou oek nog
wel es op in 'e kamer!"
Liuwe: „Mar dan sit allénich dien ei
gen frouw mar in 'e saai. En die is 't
altied met die eens".
Dorus: „Is dat waar Sterke? Bin
jimme 't altied eens?"
Willem: „Dat is son spultsje: we binne
't eens of ik geef hur geliek, en dan
is 't oek weer klaar. Das eerlijk niet?"
Manus: „Het hoort mooi, hast té
mooi. Hé wie komt daar an? Ak dertig
jaar jonger waar, sei'k Sibbele Pan-
héring. Waar of niet?"
Bouke: „Werachtig. Hij kon em so ut
de bek stapt weze. Bouke looft dat ie
hier hene komt".
Komende man: „Morren mannen. Ja,
jimme kenne mij niet, mar ik bin de
ouste seun fan Sibbele".
Manus: „Nou, wat hew'k seid? Komt
het uut of niet?"
Sibbele-zoon: „Ja, se sêgge altied dat
fader en ik soa sprekend op mekaar
lieke. Mar om kort te gaan, de ouwe
man is min, poer min. Hij leit in 't
siekenhuus"
Liuwe: „Och heden, Sibbele Pan
eh, ik bedoel, och, leit dien fader in
't siekenhuus? Wat skeelt em?"
Sibbele-zoon: Fan alles. Last fan 'e
maag; en benauwd; en 't lopen wu
niet meer en gaan soa mar deur".
Willem: „Dat spiet mie wel foor die
ouwe Panhédie ouwe Sibbele. Het
was altied son goeie Sibbele".
August: „Wat seistou, Willem?"
Willem: „Ik sei, het was altied son
goeie Sibbele".
August: „O!"
Sibbele-zoon: Ja, dat sei mien fader
oek. Hij sei, gaan feral naar de man
nen onder 't klokje, sei-d-ie. En fer-
tel het se even. Hij sei: As 't ken,
musten Willem en Liuwe es bij mie
kieke. Het waar altied son goeie Wil
lem".
Rein: „Sei-d-ie dat? Son goeie Wil
lem?"
Sibbele-zoon: „Ja, dat waren sien ei
gen woorden".
Rein: „Nou dan is ie wel min. En
Willem slikt sien pruumpke hast in,
soa griept het em an".
August (zacht): „Stelletje huichelaars".
Bouke: „Die Sibbele Panhéring niet.
O, nee, nou ja, Bouke
Sibbele-zoon: „Hindert niks, hor. Ik
weet wel dat ie de bijnaam Panhéring
had. Hij waar der oek al soa an wend.
De eerste dag in 't Siekenhuus kwam
de dokter bij de bedden langes. En dit
is, froeg dokter. De ouwe man hadde
even tukt, skrikt wakker en seit: Sibbe
le Panhéring, dokter. Och, och, wat
hewwe wij lachen, 't is sonde".
Willem: „Woane jou hier niet meer,
ak frage mag?"
Sibbele-zoon: „Nee, ik werk bij de
Hoogovens. Ik hew daar een mooi
huus. En 't ferdient goed. Dat soa-
doende".
Manus: „Konnen je hier gien werk fie-
ne?"
Sibbele-zoon: „Niet naar 't sin. Der sit-v
te een partij uit Friesland, 't Sal nou
wat weze loof ik niet met nije bedrij
ven en soa?"
Willem: „Ja, wij binne kern hé. En we
hewwe de grond klaar léggen. En naar
't de kranten skrive binne de eerste
klanten der oek al. Die kant mut het
uut".
August: „Wat is kern, Willem?"
Willem: „Weet ik feul, mar 't is wel
mooi".
Rein: Nou ja, se dieregeren hier wat
febrieken hene, denk ik, en de stad
krijt wat ekstra geld om 't één en 't
ander te doen. Su 't soa niet weze?"
Liuwe: „Mar nou, wat Sibbele anbe-
langet, dan mutte wij daar maar es
hene, niet Willem?"
Rein: „Willem Wil wel. Die kan al
tied soa goed opskiete met Sibbele. Se
suden hast tegare traine".
Sibbele-zoon: „Oh, ik meende, dat
Willem mien fader al die gekke din
gen uut 'e kop praten hadde. Iedereen
stak em er de gek met an, mar Wil
lem
Rein: „Skold en de pochel fol. Die kon
em niet snuven hore".
Liuwe: „Nou, noU, Rein, Sibbele is
slim siek. Wat weest is, is weest. En
Sibbele is der uutem self met ophou
den".
Sibbele-zoon: „Affijn, ik hew mien
boadskap dean. Ik gaan mar weer fer
der. Dag hoor".
Willem: „Fooral de groeten hor. En
wy komme es an".
August: „Ja, wij komme es an. Oaters
en toates. Bah!"
Rein: „Dis keer bin ik het met Au
guust eens. Slijmerij! Bah!"
Bouke: „Boukes seit rpar soa, leve
en late leve. In tieden fan siekte is
alles fergeten. Of niet soms?"
Manus: „Mar wat liekt die jonge op
sien fader, 't Waar persies Sibbele
achter de héringkar as jongkerel. Spre
kend!"
Liuwe: „O, daar komt ie nog es an
met een jbnge bij em. Jonge Sibbele
seker".
Dorus: „Mar gien Sibbele Panhéring.
Miskien een Sibbele Hoogoven.
Sibbele-zoon: „Ah, mannen, ja ik kom
krekt ons Siepco teugen. Mien ouste
seun. Hy wu nog even bij opa sien
kammeraden kieke".
Rein: „O, just, ja. Siepco. En wat
muthij wurre!"
Siepco: Directeur van een grote vis
handel. Net als op vroeger. Hé Pap?"
