Onze
Leeuwarder
beeldende
kunstenaars
is verliefd op oude dinge
Als vrouw van de bekende monumen
tale kunstenaar Jentsje Fopma leeft
zij een weinig in de schaduw van haar
man. De apartheid van haar werk
rechtvaardigt dit geenszins. Het is in
tegendeel heel jammer dat zij niet veel
meer voor het voetlicht treedt en op
drachten krijgt.
Jo Gall is in 1922 in Leeuwarden ge
boren en was er haar eerste twee le
vensjaren. Nadien verhuisden haar
ouders naar Bussum. Daar de rest van
haar familie in Friesland, o.a. in Leeu
warden, Drachten en Bolsward, bleef
wonen kwam zij er bijna al haar va-
canties. „Ik was dol op Friesland",
zegt zij. „Het had een bepaalde sfeer
en het was in mijn jeugd nog vol met
mooie oude dingen, zoals onregelmatig
met zacht gele baksteen bestrate
stoepjes, hardstenen deurdorpels, klei
ne pitoreske dorpshufsjes, enz".
Op de middelbare Moritessori-school te
Bussum was haar artistiek talent al
zo opvallend, dat zij tussen de lessen
door, als hoogste uitzondering wel
eens mocht gaan tekenen. Het teke
nen kwam dan echter meestal op de
tweede plaats, daar zij doorgaans
plaatjes maakte bij een eerst zelf be
dacht en geschreven verhaaltje. De
schrijfster en tekenares, enig kind,
schreef en tekende meestal over een
I -I meisje ook enig kind, dat alles be-
Haar talent wordt te weinig gebruikt leefde wat zij zelf zo graag wilde mee
maken. Nu is haar enig kind, de 7-ja-
rige blonde krullebol Marja gek op de
De kunstenares, die onder haar te
keningen haar meisjesnaam Jo
Gall zet, is gek op al wat de vorm,
kleur en geur van oudheid heeft.
Het liefst zou zij wonen in een
door een verwilderde tuin met ap
pelbomen omringd, huisje met een
deur in het midden van de gevel
en met een gang met marmeren te
gels. Twee ramen aan iedere kant
van de ingang en een dak met oude
pannen vormen haar ideale home.
Binnen moet het al antiek zijn wat
er staat of hangt. Van af de eer
ste schemeringen zal het er vol
gouden schijn van petroleum-ver-
lichting moeten zijn.
Jo Gall heeft als mevrouw Popma bij
na haar ideaal bereikt. Het huis,
Schrans 75, heeft weliswaar nog lang
niet de sfeer van weleer in het moder
ne verkeer raast er te dicht bij langs,
Jo Gall is gek op oude huizen.
Vooral kleine boerderijtjes, waar men
's avonds in 't zwakke schijn
van petroleumlicht een vrouwtje aan
tafel ziet zitten vlak bij haar koffiepot,
hebben haar liefde. Heeft de verbeel
ding, in spat- en verfwerk, van het
ouderlijk huis in Bussum niet net zo'n
romantische sfeer? De dingen verva
gen er tot wonderlijke bouwsels in de
donkerte om het lantaarnlicht. Heel
knap geeft een hekje en wat boom
pjes de Bussumse landelijkheid weer.
Ja Mali
maar toch brengen gezellige antieke verhaaltjes en tekeningen van haar
dingen de smaak van het verleden in moeder.
het interieur. Men proeft er een le- Vraagt men mevrouw Popma naar
venssfeer en een belangstelling die vol haar vroegere tekenlessen, dan blijkt zij
en echt is. op tekengebied afkerig te zijn van de
