Jerre Wcuter Jfakse EEN DYNAMISCHE JONGEN Onze Leeuwarder beeldende kunstenaars 12 Wanneer 's avonds de lichtjes twinkelen aan de contour van het pannekoekhuisje, is het in de Poststraat fascinerend. De achterkanten der winkels Op de Kelders en en enkele lantaarns werpen er onver wachte lichtplekken. De schaduwen, zich hier en daar verdiepend tot bijna zwart, kruipen overal in en tegenaan in dit fotogenieke straatje. Overdag, 's avonds, maar ook 's nachts zoeken er jonge mensen hun weg naar of van no. 39. Boven een stofzuiger-zaak is het atelier van de 23-jarige Jerre Wouter Hakse vaak een verzamelplaats en dis cussiecentrum van een groep jongeren. Altijd is er een komen en gaan van enkelingen. Altijd is het er gezellig. De kachel en de petro leumlampen geven er warmte en zachte lichtschijn. Goede thee en lekkere koffie houden er de kelen nat voor het uitstoten van nog meer „Weltschmerz" en persoonlijke moeilijkheden. Het jonge leven bruist er, kookt over en zoekt en vindt er meestal te samen of in eenzaam gepeins de moed om ver der te gaan, nieuwe wegen te bewan delen en af te reageren wat tot een obsessie dreigt te worden. Tussen al het bezoek door, veelal 's nachts en 's morgens vroeg, verdient Jerre er zijn kost en worstelt er met zijn kunst. Jerre, van zeer jong af tekenend, kan Met schetsboek en potje inkt in de linkerhand legde Jerre met de rechterhand in de bouwput van het Deltaplan vlot en raak de mar kante bouwsels en het kolossale van dit project in een Iraaie tekening vast. Zonder mensen, zonder beweeg van wat dan ook is de arbeid er door de spanning tussen wit en zwart in. gerealiseerd. zich een vroege aanraking met de tech niek herinneren. Op zijn zesde jaar knoeide hij al met waterverf. Een ge kregen blilkken onderzeeër wilde hij met dit materiaal eens extra mooi verven. „Het hield niet!" zegt hij er nu nog van. Op de ambachtsschool, af deling schilderen, kwam hij in een bij zonder artistieke klasse terecht. Auke de Vries zat er in en de nu op de kunst nijverheidsschool te Amsterdam illu stratie studerende Appie de Haan. Het verliefd zijn op tekenen en schilderen was er een gewoon verschijnsel. Zoals voor de meeste van deze artistieke jon geren was het reclame-bureau of de etaleur-afdeling van een winkel of wa renhuis de aangewezen weg om te kun nen leven en zo dicht mogelijk bij hun ideaal te blijven. Jerre bevindt zich voor de kost nog op die weg. Vroeger in vaste dienst bij enkele werkgevers, nu als free lance, schildert en tekent hij teksten en versieringen op etalage- wanden, losse décors,, show-kaarten, dia's voor bioscoopreclame, oorkonden enz. Zijn voor het doel mooi en doel treffend werk vindt aftrek. „Voldoen de", zegt hij, „om te kunnen leven en zo veel mogelijk vrije tijd over te hou den om vrij te tekenen en te schilde ren". „Hoewel de militaire dienst niets voor mij was kwam ik er volkomen ver anderd en wetend wat ik nu eigenlijk wilde weer uit. Het militair zijn had voldoende vrije tijd opgeleverd om over jezelf na te denken. Na de dienst wist ik dat ik schilder wilde worden. Het eens als avontuur begonnen experiment liet me niet meer los. De problemen van de grote wereld stormden hoe lan ger hoe meer op me af. Zij vullen je leven, je gedachten en je wilt ze rea liseren, ze vastleggen in tekening en schilderij. Al worstelend met geestelij ke spanningen ontdek je technische tekortkomingen. Je pakt ze aan. Ziet dat er niets van terecht komt en je begint opnieuw. Zoal vallend en op staand heb je, ook in je zelf terrein ge wonnen. Je gaat positiever begrijpen wat je eigenlijk wilt. Je hebt ook beter in de gaten hoe je allerhande problemen door tekeningen of schilderijen kunt laten zien. Tenslotte wordt het je klaar dat het gaat om de puurheid uit je-zelf te trekken en het te transformeren op doek of papier. Het is een ontzaglijk werk, waarvan je bij tijden moedeloos wordt, maar wat je toch altijd vast houdt en dwingt om er telkens maar weer tegen aan te boksen. Vermoeiend is het wel. Ik ben dan ook vaak dood op en wil me toch na zo'n eenzame worsteling tussen de mensen voegen". Het werk van Jerre Hakse is de volko men weerspiegeling van een strijd om een partnerschap met de buiten- en de binnenwereld aan te gaan. In zijn klei ne schetsen, met pen en inkt veelal rechtstreeks, in plus minus 20 minu ten naar het geziene gedaan, wil hij in het bestaande doordringen. Hij wil het veroveren, het volkomen begrijpen

Historisch Centrum Leeuwarden

Leeuwarder Gemeenschap | 1960 | | pagina 12