Jerre Wcuter Jfakse
EEN DYNAMISCHE JONGEN
Onze
Leeuwarder
beeldende
kunstenaars
12
Wanneer 's avonds de lichtjes twinkelen aan de contour van het
pannekoekhuisje, is het in de Poststraat fascinerend. De achterkanten
der winkels Op de Kelders en en enkele lantaarns werpen er onver
wachte lichtplekken. De schaduwen, zich hier en daar verdiepend tot
bijna zwart, kruipen overal in en tegenaan in dit fotogenieke straatje.
Overdag, 's avonds, maar ook 's nachts zoeken er jonge mensen hun
weg naar of van no. 39. Boven een stofzuiger-zaak is het atelier van
de 23-jarige Jerre Wouter Hakse vaak een verzamelplaats en dis
cussiecentrum van een groep jongeren. Altijd is er een komen en
gaan van enkelingen. Altijd is het er gezellig. De kachel en de petro
leumlampen geven er warmte en zachte lichtschijn. Goede thee en
lekkere koffie houden er de kelen nat voor het uitstoten van nog
meer „Weltschmerz" en persoonlijke moeilijkheden.
Het jonge leven bruist er, kookt over
en zoekt en vindt er meestal te samen
of in eenzaam gepeins de moed om ver
der te gaan, nieuwe wegen te bewan
delen en af te reageren wat tot een
obsessie dreigt te worden. Tussen al
het bezoek door, veelal 's nachts en
's morgens vroeg, verdient Jerre er
zijn kost en worstelt er met zijn kunst.
Jerre, van zeer jong af tekenend, kan
Met schetsboek en potje inkt in de linkerhand legde Jerre met de
rechterhand in de bouwput van het Deltaplan vlot en raak de mar
kante bouwsels en het kolossale van dit project in een Iraaie tekening
vast. Zonder mensen, zonder beweeg van wat dan ook is de arbeid
er door de spanning tussen wit en zwart in. gerealiseerd.
zich een vroege aanraking met de tech
niek herinneren. Op zijn zesde jaar
knoeide hij al met waterverf. Een ge
kregen blilkken onderzeeër wilde hij
met dit materiaal eens extra mooi
verven. „Het hield niet!" zegt hij er
nu nog van. Op de ambachtsschool, af
deling schilderen, kwam hij in een bij
zonder artistieke klasse terecht. Auke
de Vries zat er in en de nu op de kunst
nijverheidsschool te Amsterdam illu
stratie studerende Appie de Haan. Het
verliefd zijn op tekenen en schilderen
was er een gewoon verschijnsel. Zoals
voor de meeste van deze artistieke jon
geren was het reclame-bureau of de
etaleur-afdeling van een winkel of wa
renhuis de aangewezen weg om te kun
nen leven en zo dicht mogelijk bij hun
ideaal te blijven. Jerre bevindt zich
voor de kost nog op die weg. Vroeger
in vaste dienst bij enkele werkgevers,
nu als free lance, schildert en tekent
hij teksten en versieringen op etalage-
wanden, losse décors,, show-kaarten,
dia's voor bioscoopreclame, oorkonden
enz. Zijn voor het doel mooi en doel
treffend werk vindt aftrek. „Voldoen
de", zegt hij, „om te kunnen leven en
zo veel mogelijk vrije tijd over te hou
den om vrij te tekenen en te schilde
ren".
„Hoewel de militaire dienst niets
voor mij was kwam ik er volkomen ver
anderd en wetend wat ik nu eigenlijk
wilde weer uit. Het militair zijn had
voldoende vrije tijd opgeleverd om over
jezelf na te denken. Na de dienst wist
ik dat ik schilder wilde worden. Het
eens als avontuur begonnen experiment
liet me niet meer los. De problemen
van de grote wereld stormden hoe lan
ger hoe meer op me af. Zij vullen je
leven, je gedachten en je wilt ze rea
liseren, ze vastleggen in tekening en
schilderij. Al worstelend met geestelij
ke spanningen ontdek je technische
tekortkomingen. Je pakt ze aan. Ziet
dat er niets van terecht komt en je
begint opnieuw. Zoal vallend en op
staand heb je, ook in je zelf terrein ge
wonnen. Je gaat positiever begrijpen
wat je eigenlijk wilt. Je hebt ook beter
in de gaten hoe je allerhande problemen
door tekeningen of schilderijen kunt
laten zien. Tenslotte wordt het je klaar
dat het gaat om de puurheid uit je-zelf
te trekken en het te transformeren op
doek of papier. Het is een ontzaglijk
werk, waarvan je bij tijden moedeloos
wordt, maar wat je toch altijd vast
houdt en dwingt om er telkens maar
weer tegen aan te boksen. Vermoeiend
is het wel. Ik ben dan ook vaak dood
op en wil me toch na zo'n eenzame
worsteling tussen de mensen voegen".
Het werk van Jerre Hakse is de volko
men weerspiegeling van een strijd om
een partnerschap met de buiten- en de
binnenwereld aan te gaan. In zijn klei
ne schetsen, met pen en inkt veelal
rechtstreeks, in plus minus 20 minu
ten naar het geziene gedaan, wil hij
in het bestaande doordringen. Hij wil
het veroveren, het volkomen begrijpen