B
B
Leeuwarder jongeren
willen een soos
13
Deze olieverf is als een spiegelbeeld van de maker. Het is al dyna
miek, onrust, gebroken ritme en werveling. De problemen van de
hedendaagse jonge kunstenaar en zijn maatschappij vonden er hun
uitbarsting in. Ho&wel de ioto zich niet zo hei-stralend aan ons voor
doet als het echte schilderij, kan men toch duidelijk zien dat de maker
van de zon als bron van energie, ritme en werveling is uitgegaan.
De afdruk geeft jammer genoeg niet de
heristkleuren weer waarmede deze spelende
jongen en meisje met veri op het papier
zijn getekend. Het is een van Hakse's eta-
iage-decoraties. De actie en beweeglijkheid
kunnen als een sieerbrengende achtergrond
dienen in een etalage van hertstartikelen
voor kinderen.
om later in de nog vrijere tekening en
het verder doorwerkte schilderij de
waarden en spanningen te kunnen beel
den, die achter de zichtbare materiële
wereld leven. Op het atelier ontstaat
dan het zware gevecht om de zich op
dringende gedachten en gevoelens op
een of andere manier op papier of doek
gestalte te geven.
Eenmaal aan het vrije werk begonnen
kan Jerre zich moeilijk tot een wat be
grensde gedachteen gevoelswereld
laten bepelen. Uitgaande van een be
paald plan gaat ongemerkt, onder in
vloed van het verwarrende wereld
beeld om hem heen, op papier of doek
de veelheid der gedachten en ge
voelswereld met het oorspronkelijke
eenvoudige gegeven mee doen en
wordt de voorstelling te veel omvat
tend, de richtingen der lijnen en vlak
ken veelzijdig en de beweging alom
vertegenwoordigd.
Jerre Hakse's werk is dan ook erg druk,
erg beweeglijk, rusteloos en vol ener
verende spanning. Het is een spiegel
beeld van de dynamische maker.
Evenals hij is het eerlijk en zonder
leugens. Voor een olieverf staande
zegt hij: „Toen ik er aan begon dacht
ik aan palen in een landschap. Spoedig
daarna waren het verticale en horizon
tale elementen, die een rol gingen spe
len. Zij gingen over in vage symbolen
van lucht, land, water en zon. Waar het
eindigt weet ik nooit. Toch voel ik wan
neer het goed gaat. Kijk, hier ging
het lekker".
Het eigenlijke streven van de 23-jarige
die leeft om te schilderen en schildert
om echt te kunnen leven, heeft alles
met de mens en de hedendaagse
maatschappij te maken. Hoewel hij
zich het liefst helemaal alleen be
weegt, richtte hij toch zijn ateliertje
in als een warm gezellig hok en schaf
te zich een poes aan om te verzorgen
en om iets te hebben dat hem gezel
lig ontvangt wanneer hij thuis komt.
Het werk vraagt ook om het stellen
van eigen doorleefde problemen. De
mens Hakse gaat dan deze problemen
zelf te lijf en wil ze alleen oplossen.
Het werk en zelfs houthakken, lange
en verre wandelingen en fietstochten
kunnen niet altoos al te grote spannin
gen verdrijven. Ook voor deze jongeren,
die niet de verzoeking kennen, die tot
nozem-daden drijft, worden de proble
men en de eenzaamheid wel eens te
groot.
Soms houden ze het alleen niet uit.
Zij verlangen naar gelijk-gezinden
waarmee ze kunnen praten en met el
kaar tot klaarheid kunnen komen.
„Want wat is het niet heerlijk wan
neer men als jonge mensen elkaar ver
staat en de leegte zich in je opvult
met een warm gevoel. Na zo'n ge
slaagd gesprek kun je weer volop aan
het werk gaan".
„Natuurlijk kun ju de benen uit Leeu
warden nemen. Deze stad zonder feest,
zonder zang, zonder een sprankeitje
dynamiek kun je natuurlijk verlaten.
Beter is evenwel het mogelijk te ma
ken, dat wij jongeren het met onze
kunst en ons werk in Leeuwarden kun
nen harden".
„Wat zou het leuk zijn als wij 's avonds
ergens in konden stappen waar wij ge-
lijk-voelenden treffen. Iets, een soos,
een oude flinke kamer, een onder
komen, waar wij kunnen discussiëren
over diverse onderwerpen, vooral cul
turele, zou ons bijzonder welkom zijn.
Het moet iets zijn dat gezellig gemaakt
kan worden en waar wij kunnen praten
over eigen werk, het kunnen laten ho
ren en zien, maar dat wij ook weer
kunnen verlaten wanneer het ons zint
om in afzondering te kunnen werken".
Zij wille hun isolement in Leeuwar
den verbreken, elkaar kunnen berei
ken, er beslissingen, zonder voogdij
van ouderen, nemen. Een paar jonge
lui hebben reeds de kat de bel aange
bonden, waaronder Jerre Hakse. Er is
een ballotage-commissie gevormd
voor een op te richten groep. Zij zijn
nu reeds met hun twintigen en willen,
als het gaat, naar maximaal 35 a 40
jongeren toe.
De gemeente Leeuwarden voelt wel
iets voor binding van jonge intellectue
len en kunstenaars aan de stad en is
niet ongenegen om een geschikt kli
maat voor hen te scheppen.