B B Leeuwarder jongeren willen een soos 13 Deze olieverf is als een spiegelbeeld van de maker. Het is al dyna miek, onrust, gebroken ritme en werveling. De problemen van de hedendaagse jonge kunstenaar en zijn maatschappij vonden er hun uitbarsting in. Ho&wel de ioto zich niet zo hei-stralend aan ons voor doet als het echte schilderij, kan men toch duidelijk zien dat de maker van de zon als bron van energie, ritme en werveling is uitgegaan. De afdruk geeft jammer genoeg niet de heristkleuren weer waarmede deze spelende jongen en meisje met veri op het papier zijn getekend. Het is een van Hakse's eta- iage-decoraties. De actie en beweeglijkheid kunnen als een sieerbrengende achtergrond dienen in een etalage van hertstartikelen voor kinderen. om later in de nog vrijere tekening en het verder doorwerkte schilderij de waarden en spanningen te kunnen beel den, die achter de zichtbare materiële wereld leven. Op het atelier ontstaat dan het zware gevecht om de zich op dringende gedachten en gevoelens op een of andere manier op papier of doek gestalte te geven. Eenmaal aan het vrije werk begonnen kan Jerre zich moeilijk tot een wat be grensde gedachteen gevoelswereld laten bepelen. Uitgaande van een be paald plan gaat ongemerkt, onder in vloed van het verwarrende wereld beeld om hem heen, op papier of doek de veelheid der gedachten en ge voelswereld met het oorspronkelijke eenvoudige gegeven mee doen en wordt de voorstelling te veel omvat tend, de richtingen der lijnen en vlak ken veelzijdig en de beweging alom vertegenwoordigd. Jerre Hakse's werk is dan ook erg druk, erg beweeglijk, rusteloos en vol ener verende spanning. Het is een spiegel beeld van de dynamische maker. Evenals hij is het eerlijk en zonder leugens. Voor een olieverf staande zegt hij: „Toen ik er aan begon dacht ik aan palen in een landschap. Spoedig daarna waren het verticale en horizon tale elementen, die een rol gingen spe len. Zij gingen over in vage symbolen van lucht, land, water en zon. Waar het eindigt weet ik nooit. Toch voel ik wan neer het goed gaat. Kijk, hier ging het lekker". Het eigenlijke streven van de 23-jarige die leeft om te schilderen en schildert om echt te kunnen leven, heeft alles met de mens en de hedendaagse maatschappij te maken. Hoewel hij zich het liefst helemaal alleen be weegt, richtte hij toch zijn ateliertje in als een warm gezellig hok en schaf te zich een poes aan om te verzorgen en om iets te hebben dat hem gezel lig ontvangt wanneer hij thuis komt. Het werk vraagt ook om het stellen van eigen doorleefde problemen. De mens Hakse gaat dan deze problemen zelf te lijf en wil ze alleen oplossen. Het werk en zelfs houthakken, lange en verre wandelingen en fietstochten kunnen niet altoos al te grote spannin gen verdrijven. Ook voor deze jongeren, die niet de verzoeking kennen, die tot nozem-daden drijft, worden de proble men en de eenzaamheid wel eens te groot. Soms houden ze het alleen niet uit. Zij verlangen naar gelijk-gezinden waarmee ze kunnen praten en met el kaar tot klaarheid kunnen komen. „Want wat is het niet heerlijk wan neer men als jonge mensen elkaar ver staat en de leegte zich in je opvult met een warm gevoel. Na zo'n ge slaagd gesprek kun je weer volop aan het werk gaan". „Natuurlijk kun ju de benen uit Leeu warden nemen. Deze stad zonder feest, zonder zang, zonder een sprankeitje dynamiek kun je natuurlijk verlaten. Beter is evenwel het mogelijk te ma ken, dat wij jongeren het met onze kunst en ons werk in Leeuwarden kun nen harden". „Wat zou het leuk zijn als wij 's avonds ergens in konden stappen waar wij ge- lijk-voelenden treffen. Iets, een soos, een oude flinke kamer, een onder komen, waar wij kunnen discussiëren over diverse onderwerpen, vooral cul turele, zou ons bijzonder welkom zijn. Het moet iets zijn dat gezellig gemaakt kan worden en waar wij kunnen praten over eigen werk, het kunnen laten ho ren en zien, maar dat wij ook weer kunnen verlaten wanneer het ons zint om in afzondering te kunnen werken". Zij wille hun isolement in Leeuwar den verbreken, elkaar kunnen berei ken, er beslissingen, zonder voogdij van ouderen, nemen. Een paar jonge lui hebben reeds de kat de bel aange bonden, waaronder Jerre Hakse. Er is een ballotage-commissie gevormd voor een op te richten groep. Zij zijn nu reeds met hun twintigen en willen, als het gaat, naar maximaal 35 a 40 jongeren toe. De gemeente Leeuwarden voelt wel iets voor binding van jonge intellectue len en kunstenaars aan de stad en is niet ongenegen om een geschikt kli maat voor hen te scheppen.

Historisch Centrum Leeuwarden

Leeuwarder Gemeenschap | 1960 | | pagina 13