15 Onder het Klokje De kernweek is bij de klokmannen wel aangeslagen. „De stad leeft as een hart!" En mocht Eisenhower straks es tijd over hebben.O, ja, Sinterklaas is er ook weer. Rein: Het mut jim spiete, dat jim dat niet sien hewwe. Ik begriep jim niet. Achter de Waag komme jimme gere geld, waarom der niet in?" Willem: „Dou seist nou jimme, mar ik bin der laterhand nog weest met het opperbefel". Manus: „En is Rein op het stadhuus weest?" Rein: „Op het stadhuus? Wat mut ik op het stadhuus doen?" Manus: „Besichtiging! En se fertelle je een hele boel over de stad. En de groate plannen". Bouke: „Ik bin met een oomsêgger naar de Frico en soa weest. Bouke hèt weer heel wat leerd". Liuwe: „Wat gaat er dan wat om in son stad niet? Se mutte nog mar es fertelle, dat het in Liwwadden een dooie boel is". Willem: „Soa is 't mar net, Liuwe. De ouwe stad leeft as een hart! En wij wete dat nou, en 't hele land ken 't wete. Want het waar oek foor de ra dio". Dorus: „ja, en sukke dingen prate deur. Son de Quay sit es erreges, en dan mar fertelle: Ik waar laast in Liw wadden, mar daar durreve se wat an hoor. As jou wat een febriekje hew we, set het in Liwwadden del. Sü 't soa niet gaan?" Rein: „Dat waar een heel ferhaal Do- rus. Mar 't is feitwaar, fan praat komt praat. Soa ken 't oek best gaan met die oud-Liwwadders" Liuwe: „Neffens de kranten hewwe die hun slinger wel had. Het liekt mie oek wel wat toe, soa lang weg weest te hewwen, en dan Liwwadden weer te sien. Oud en nij". Willem: „Fooral in son bus. Alle ouwe plekjes. Daar as kien speult, daar lope te frijen. En dan fooral oek de nije wieken. Want der is wat fer- anderd in son feertig, fieftig jaar!" August: „Sêg mar gerust, de laaste tien, fieftien jaar fooral. Jonge, jonge, jonge, der is een stad bijbouwd". Rein: „Hestou oek nog erreges weest, Auguust? Ik bedoel in oanze groate beroemde kerneweek?" August: „Ah, wel nee, das niks foor mij". Bouke: „Daar bistou mis met, Auguust. Bouke het heel anders docht, en Bouke is dochs oek gien jongkerel meer. Mar wij mutte allemaal met doen. Se mutte het muskien wel fan 't jongfolk hewwe, mar wij as ouderen mutte niet achteranstaan" Manus: Soa hew ik oek docht. Het is óns Liwwadden. En dat blieft het oek, hoefeul der oek ferandert". Willem: „En die feranderingen kere jou toch niet. Dat mut gebeure. De stad mut fooruut". Rein: „As al die nije febrieken der stane, mutte we der mar es hene". Dorus: „Dan magst wel broad met- nimme, want het is een hele kletter. Halfweg Deinum". Willem: „Bist gek. We frage an kernmannen om een groate bus foo, alle ouwe Liwwadders, die 't met de stad metleve. We riede der hene". Bouke: „Dat docht Bouke oek. As een stad soa groat wurdt en soa fernaam, dan kenne de ouwe burgers sukke en den niet meer lope. Foor óns fetsoèn al niet eens". Liuwe: „In Amsterdam sit oek eiken een in 'e trem. En wij lache strakjes Amsterdam uut". Dorus: „Dochten jim dat er in Nieuw- York één ouwe kerel loopt? Nooit één keer". Rein: „En Liwwadden wurdt Nieuw- York fan 't noorden. Groate febrieken, en mooie kantoren, en de hoge silo fan 'e kaf, en de hoge flatten en August: „Wat hakke jim op. Straks is de gemeenteraad jim oek nog te min. Dan mut der seker oek één of andere beroemdheid op 't stadhuus sitte?" Willem: „Waarom niet? We kenne Eisenhower hier wel hene hale. Die hèt straks toch niks meer om hannen. Sa 'k em es skrieve?" Dorus: „Hest sien adres nog wel Wil lem?" Willem: „Wat adres. As ik derop skrief: Meester Ieke Eizenhouwer, VS Ammerika, dan komt son brief te plak". Bouke: Wat sü son man raar opsien, as dat es gebeurde. En stel je es foor, dat ie het dee". Willem: „Dan fochten se der om, om in Liwwadden te kommen. De stad fan Eizenhouwer. Dat waar beste reklame". August: „Jim binne groate fantasten. Soa prate kienders oek. En hij ken toch soa mar niet uut sien werk stap- pe". Liuwe: „Hij hèt ommers aansen gien werk meer". August: „Hèt ie sien ontslag kre gen?" Rein: „Der komt ommers een nije!" August: „Een nije? Ken dat soa mar?" Bouke: „Bouke looft dat Auguust even fan 't spoor is. Even sien geheugen opfrisse. Se hewwe stemd in Ammé- rika. En wie is 't wurden?" August: „Eizenhouwer!" Rein: „Ach, nee, ju, goochemert. Ken- nedie?" idffV - Willem: „Dat hest toch wel lezen, August?" August: „Ja, seker wel. Kennedie wurdt de prezident in Ammérika. Dat hew ik wel lezen. Mar wat hèt dat met Eizenhouwer te maken?" Willem: „Die waar ommers prezident, Auguust". August: „O, sêg dat dan dalijks. Je kenne dochs alles niet wete. En se kenne gien twee prezedenten hewwe, Eizenhouwer en eh, dingesen?" Rein: „Kennudie?" August: „Nee, ik ken em niet. Mar hij hèt son lekkere kop. Die andere waar son swarte, die kon soa ernstig kieke. Sien frouw hèt even liept niet?" Bouke: „Nou, Auguust, Bouke ken wel fernimme, dastou alles goed lezen hèst. 't Waar spannend". Liuwe: „En kiek nou es an, Auguust. Eizenhouwer hèt niks meer te doen, hier in Liwwadden is een soat te doen, laat em hier komme!" Willem: „Mar dat noemt Auguust fan- teséren. En dat is 't oek. En och, se salie 't op 't stadhuus oek wel ankenne, denk ik. B. en w. en de kernmannen. Der mut fertrouwen bij". Manus: „Hastou Kennedie oek koa- zen, Willem?" Willem: „Och, dat weet ik niet, Bril- tsje. Het is daar heel anders as bij ons". Bouke: „Is ie fan de Pee fan der Aa?" Rein: „Se hewwe daar heel andere pertijen. Daar ken je kop of steert an fiene". Willem: „Demokraten en ruppublie- keinen hiet het daar. Mar wie is nou gien demokraat?" August: „En dat andere is oek eiken een seker?" Dorus: „Nou, nee, wij hewwe hier een koaningin. Die hewwe se daar niet". Willem: „Ammérika is een rippubliek soageseid". Bouke: „En as jou foor de rippu eh .bliek ja, bliek binne, binne jou een. Rein: „Rippubliekein, en dan hèt Auguust geliek. Dat ken daar eiken een weze. Ingewikkeld hor". Willem: „Mar ik loof wel dat 'k op die Kennudie stemd had de. Dat leek mie een geskikte fent. En weer es een jong kerel. Het binne allemaal fan die ou we knarren". Manus: „Dat binne wij oek Willem". Willem: „Dat bedoel ik! Kenne wij re- geare? Tuus een heel klein bits je, de stad niet iens, Nederland niet, laat staan Ammérika. Der mutte overal jongkerels komme. En as se es goeie raad noadig hewwe, komme se mar es an". Rein: „Mar foor één ding kenne se nog gien jongkerel brüke, en dat sal oek wel nooit soa komme". Liuwe: „Hoe wuust sêgge, Rein?" August: „Ik begriep het oek niet. Mar dat seit niet soafeul". Rein: „Al sü 't overal kenne, foor dat fak nooit!" Willem: Foor dat fak nooit. Is 't een mooi fak, Rein?" Rein: MoorddadigFier weken in 't jaar werke. Sunterklaas!"

Historisch Centrum Leeuwarden

Leeuwarder Gemeenschap | 1960 | | pagina 15