15
Onder het Klokje
De kernweek is bij de klokmannen
wel aangeslagen. „De stad leeft as
een hart!" En mocht Eisenhower
straks es tijd over hebben.O, ja,
Sinterklaas is er ook weer.
Rein: Het mut jim spiete, dat jim dat
niet sien hewwe. Ik begriep jim niet.
Achter de Waag komme jimme gere
geld, waarom der niet in?"
Willem: „Dou seist nou jimme, mar
ik bin der laterhand nog weest met
het opperbefel".
Manus: „En is Rein op het stadhuus
weest?"
Rein: „Op het stadhuus? Wat mut ik
op het stadhuus doen?"
Manus: „Besichtiging! En se fertelle
je een hele boel over de stad. En de
groate plannen".
Bouke: „Ik bin met een oomsêgger
naar de Frico en soa weest. Bouke
hèt weer heel wat leerd".
Liuwe: „Wat gaat er dan wat om in
son stad niet? Se mutte nog mar es
fertelle, dat het in Liwwadden een
dooie boel is".
Willem: „Soa is 't mar net, Liuwe.
De ouwe stad leeft as een hart! En
wij wete dat nou, en 't hele land ken
't wete. Want het waar oek foor de ra
dio".
Dorus: „ja, en sukke dingen prate
deur. Son de Quay sit es erreges, en
dan mar fertelle: Ik waar laast in Liw
wadden, mar daar durreve se wat an
hoor. As jou wat een febriekje hew
we, set het in Liwwadden del. Sü 't soa
niet gaan?"
Rein: „Dat waar een heel ferhaal Do-
rus. Mar 't is feitwaar, fan praat komt
praat. Soa ken 't oek best gaan met
die oud-Liwwadders"
Liuwe: „Neffens de kranten hewwe
die hun slinger wel had. Het liekt mie
oek wel wat toe, soa lang weg weest
te hewwen, en dan Liwwadden weer
te sien. Oud en nij".
Willem: „Fooral in son bus. Alle
ouwe plekjes. Daar as kien speult,
daar lope te frijen. En dan fooral oek
de nije wieken. Want der is wat fer-
anderd in son feertig, fieftig jaar!"
August: „Sêg mar gerust, de laaste
tien, fieftien jaar fooral. Jonge, jonge,
jonge, der is een stad bijbouwd".
Rein: „Hestou oek nog erreges weest,
Auguust? Ik bedoel in oanze groate
beroemde kerneweek?"
August: „Ah, wel nee, das niks foor
mij".
Bouke: „Daar bistou mis met,
Auguust. Bouke het heel anders docht,
en Bouke is dochs oek gien jongkerel
meer. Mar wij mutte allemaal met
doen. Se mutte het muskien wel fan 't
jongfolk hewwe, mar wij as ouderen
mutte niet achteranstaan"
Manus: Soa hew ik oek docht. Het is
óns Liwwadden. En dat blieft het oek,
hoefeul der oek ferandert".
Willem: „En die feranderingen kere
jou toch niet. Dat mut gebeure. De
stad mut fooruut".
Rein: „As al die nije febrieken der
stane, mutte we der mar es hene".
Dorus: „Dan magst wel broad met-
nimme, want het is een hele kletter.
Halfweg Deinum".
Willem: „Bist gek. We frage an
kernmannen om een groate bus foo,
alle ouwe Liwwadders, die 't met de
stad metleve. We riede der hene".
Bouke: „Dat docht Bouke oek. As een
stad soa groat wurdt en soa fernaam,
dan kenne de ouwe burgers sukke en
den niet meer lope. Foor óns fetsoèn
al niet eens".
Liuwe: „In Amsterdam sit oek eiken
een in 'e trem. En wij lache strakjes
Amsterdam uut".
Dorus: „Dochten jim dat er in Nieuw-
York één ouwe kerel loopt? Nooit één
keer".
Rein: „En Liwwadden wurdt Nieuw-
York fan 't noorden. Groate febrieken,
en mooie kantoren, en de hoge silo
fan 'e kaf, en de hoge flatten en
August: „Wat hakke jim op. Straks is
de gemeenteraad jim oek nog te min.
Dan mut der seker oek één of andere
beroemdheid op 't stadhuus sitte?"
Willem: „Waarom niet? We kenne
Eisenhower hier wel hene hale. Die
hèt straks toch niks meer om hannen.
Sa 'k em es skrieve?"
Dorus: „Hest sien adres nog wel Wil
lem?"
Willem: „Wat adres. As ik derop
skrief: Meester Ieke Eizenhouwer, VS
Ammerika, dan komt son brief te
plak".
Bouke: Wat sü son man raar opsien,
as dat es gebeurde. En stel je es foor,
dat ie het dee".
Willem: „Dan fochten se der om, om
in Liwwadden te kommen. De stad
fan Eizenhouwer. Dat waar beste
reklame".
August: „Jim binne groate fantasten.
Soa prate kienders oek. En hij ken
toch soa mar niet uut sien werk stap-
pe".
Liuwe: „Hij hèt ommers aansen gien
werk meer".
August: „Hèt ie sien ontslag kre
gen?"
Rein: „Der komt ommers een nije!"
August: „Een nije? Ken dat soa
mar?"
Bouke: „Bouke looft dat Auguust even
fan 't spoor is. Even sien geheugen
opfrisse. Se hewwe stemd in Ammé-
rika. En wie is 't wurden?"
August: „Eizenhouwer!"
Rein: „Ach, nee, ju, goochemert. Ken-
nedie?"
idffV -
Willem: „Dat hest toch wel lezen,
August?"
August: „Ja, seker wel. Kennedie
wurdt de prezident in Ammérika. Dat
hew ik wel lezen. Mar wat hèt dat
met Eizenhouwer te maken?"
Willem: „Die waar ommers prezident,
Auguust".
August: „O, sêg dat dan dalijks. Je
kenne dochs alles niet wete. En se
kenne gien twee prezedenten hewwe,
Eizenhouwer en eh, dingesen?"
Rein: „Kennudie?"
August: „Nee, ik ken em niet. Mar
hij hèt son lekkere kop. Die andere
waar son swarte, die kon soa ernstig
kieke. Sien frouw hèt even liept niet?"
Bouke: „Nou, Auguust, Bouke ken wel
fernimme, dastou alles goed lezen
hèst. 't Waar spannend".
Liuwe: „En kiek nou es an, Auguust.
Eizenhouwer hèt niks meer te doen,
hier in Liwwadden is een soat te
doen, laat em hier komme!"
Willem: „Mar dat noemt Auguust fan-
teséren. En dat is 't oek. En och, se
salie 't op 't stadhuus oek wel ankenne,
denk ik. B. en w. en de kernmannen.
Der mut fertrouwen bij".
Manus: „Hastou Kennedie oek koa-
zen, Willem?"
Willem: „Och, dat weet ik niet, Bril-
tsje. Het is daar heel anders as bij
ons".
Bouke: „Is ie fan de Pee fan der Aa?"
Rein: „Se hewwe daar heel andere
pertijen. Daar ken je kop of steert an
fiene".
Willem: „Demokraten en ruppublie-
keinen hiet het daar. Mar wie is nou
gien demokraat?"
August: „En dat andere is oek eiken
een seker?"
Dorus: „Nou, nee, wij hewwe hier een
koaningin. Die hewwe se daar niet".
Willem: „Ammérika is een rippubliek
soageseid".
Bouke: „En as jou foor de rippu eh
.bliek ja, bliek binne, binne jou
een.
Rein: „Rippubliekein, en dan hèt
Auguust geliek. Dat ken daar eiken
een weze. Ingewikkeld hor".
Willem: „Mar ik loof wel dat 'k op die
Kennudie stemd had de. Dat leek mie
een geskikte fent. En weer es een jong
kerel. Het binne allemaal fan die ou
we knarren".
Manus: „Dat binne wij oek Willem".
Willem: „Dat bedoel ik! Kenne wij re-
geare? Tuus een heel klein bits je, de
stad niet iens, Nederland niet, laat
staan Ammérika. Der mutte overal
jongkerels komme. En as se es goeie
raad noadig hewwe, komme se mar es
an".
Rein: „Mar foor één ding kenne se nog
gien jongkerel brüke, en dat sal oek
wel nooit soa komme".
Liuwe: „Hoe wuust sêgge, Rein?"
August: „Ik begriep het oek niet. Mar
dat seit niet soafeul".
Rein: „Al sü 't overal kenne, foor dat
fak nooit!"
Willem: Foor dat fak nooit. Is 't een
mooi fak, Rein?"
Rein: MoorddadigFier weken in 't
jaar werke. Sunterklaas!"