VAK J^arnfieh
Onze
Leeuwa rder
beeldende
kunstenaars
12
Het pastel deed hem voor
het kunstenaarschap kiezen
Zou hij bouwkundige of
schilder worden? 't Werd
beeldhouwer en tekenaar
David van Kampen tekende
met Siberisch houtskool
deze prachtige studie
rechtstreeks naar tijgers in Artis.
Allereerst valt op,
dat de tekenaar in zijn tekening
vooral het wilde beest vastlegde.
De wreedheid en eik moment
gereed zijn voor de sprong,
kwam uitstekend op het papier.
De jonge tekenaar gat daarenboven
aan het blad een gespannen
zwart-wit spel mee en een
krachtig ritme door de
plaatsing van de koppen
van links-boven naar rechts-beneden.
hij op de lagere school mijn tekenpa
pier verkreukelde. Ik, warempel, die
zelf van nature verschrikkelijk slordig
was en ben. Sinds ik me kan herinne
ren ben ik altijd bezig geweest met het
snijden in hout, ik heb thuis nog een
mooi gesneden groot zwaard, waar wij
gevechten mee leverden met jongens
uit een andere buurt het figuurza
gen, er heeft eens een boot van mij
op een vrije-tijd-besteding-expositie in
de Beurs gestaan het speelgoed ont
worpen, zoals stoommachines en mi
croscopen", die weet dat toch het kun
stenaarschap altijd aanwezig is ge
weest en dat het zich op een echt na
tuurlijke wijze openbaarde. Toch was
het een uitgemaakte zaak dat David
later naar de MTS zou gaan om bouw
kunde te studeren.
Op de ULO, school'18-, kwam naast
het knutselen hoe langer hoe meer het
tekenen aan bod. De aanmoedigingen
van de leraar, Tolsma, waren hier niet
vreemd aan evenals trouwens het uit
kiezen van Davids ontwerp voor de
omslag van een schoolfeest-program-
ma en het winnen van een tweede
prijs voor een tekening naar aanlei-
David van Kampen houdt blijkbaar van een ondubbelzinnige
voorstelling. Op deze met O.I. inkt getekende en met een
nat penseel verder aigewerkte aibeeldingen,
zingen de drie mensen met geheel hun wezen.
Door de scherpe tegenstelling tussen wit en zwart,
komt de tekenaar tot bovengenoemd iraai eliect.
Het extra mooie van deze tekening is, dat het wit der gezichten
van een andere substantie dan het wit op de achtergrond lijkt.
DAVID VAN KAMPEN wiens blonde
kuif nu boven het khaki van het mili
taire uniform uitsteekt is weleen
van onze meest belovende Leeuwar
der jonge beoefenaars der beeldende
kunst. Hij is er ook, zoals een kunste
naar betaamt, door bezield en beze
ten. Geen dag gaat voorbij of hij is be
zig kunst te maken, zo niet met zijn
handen dan toch zeker in gedachten.
Toen na de oorlog vader Van Kampen,
grootvaders-taxi-bedrijf in de Van
Swietenstraat overnam kon hij niet
vermoeden, dat zijn zoon nog eens van
beroep kunstenaar zou worden. Davids
kleuterleidsters vonden zijn klei-pro-
ducten wel allemaal mooi en van de juf
mocht hij onder de aanmoediging „Te
ken jij het maar, hij kan het niet" kie
vitten voor andere leerlingen tekenen.
En de onderwijzers op de Hof school
vonden zijn St. Nikolaas-tekening wel
allemaal veel mooier dan die van zijn
vier-jaar oudere broer, maar dit alle
maal plus Davids voorkeur voor de
zandbak als bouw en boetseerterrein
was toch geen bewijs voor zijn in de
kiem aanwezig kunstenaarschap.
Hoort men nu evenwel de 21-jarige
David vertellen: ,,'k Zie warempel nog
de door mij getekende kieviten in
vlucht naar beneden komen.En wat heb
ik mij eens verschrikkelijk kwaad ge
maakt op mijn beste kameraad toen
