15
Onder het Klokje
Willem krijgt met de kerstdagen zus
ter Geertje en zwager Hotse over. Al
leen, om bepaalde redenen moet zo'n
bezoek niet al te lang duren. Maar
misschien komt Hotse op oudejaars
avond terecht bij Lees maar!
Liuwe: „As ik soa mien ouwe botten
foei, dan konden we best es winter
krije."
Bouke: „Och, 't is de tied, dat wat sal
je der fan sêgge."
Manus: ,,'t Ken om mij oek wei over
gaan. Wij binne te oud wurren foor
strenge winters. De opasêggers seure
dan om een witte kerst, maar ik loof
het wel. Want witte Kerst is kouwe
kerst!"
Willem: „En de Nijstad houdt fan een
groene kerst."
August: „Mien boomke staat er niet
meer bij. Gusteravund hew 'k se id:
Pik in, 't is winter!"
Rein: „Hest één jat, Aguust?"
Auguust: „Bist nou helemaal gek,
Rein?"
Dorus: „Niet dat het mij opfallen is."
Bouke: „Né, mar Bouke begriept het
wel. Auguust seit: Pik in, 't is winter.
Dat ken betekene, dat je stiekum één
metpikke. Mar dat is dus niet soa."
August: Wel né, ik sü't niet durreve.
Mar ik kon een mooi boomke metkrije
foor drie kwartsjes. Nou, en wij had
den in een jaar of drie gien boomke
hat, dat ik docht, het mut mar weer
es weze."
Willem: 't Is oek altied wel gesellig.
Oek al sit je der mar met sien beiden
wat naar te koekeloeren. Wij krije
trouwes uutfanhüzers."
Liuwe: „O, komme se uut Utrecht
overwaaien?"
Willem: „Nee, dat niet. Och, dat ken
oek hast niet meer. Se binne nou met
hur fijven. Dan is 't wel wat behelpen.
Och, en wij hewwe niet een does, en
wel een ton, en bij hun is 't krekt an
derssom."
Manus: „Sü der oek niet wat eigen-
wiezighied bij komme?"
Willem: „O, nee, o, nee. Hoe komst er
bij, Briltsje? Se heww het beter as
wij, se leve anders as wij, mar eigen
wies? Né, gien sprake fan!"
August: „Je hewwe der anders wel
skijtmirakels onder. As se hun ouwe
heer met 'e pet op teugenkomme,
sien se een andere kant uut."
Rein: „Bij ons in 'e buurt weune oek
een paar beste ouwe meensen. Eén
seun sit in Canada, en één trouwde
dochter woant in Harlingen, en een
andere trouwde dochter hier in 'e
stad. Eén keer in 'e feertien dagen
komme se Sundusmorres koffiedrin
ken. Hij een groate Stetson op 'e kop
en madam in 't beestefel. Se sien gien
meens en se sêgge gien meens dag.
As se futgaan stane de ouwelui in 'e
deur, en soms bij de graasje siene se
nog één keer om. Etters binne 't."
Willem: „Soa binne oanzen gelukkig
niet. Mar in ieder gefal, né, de kien-
ders komme niet tuus. Mar mien ouste
suster met 'e man. Ons Geertsje."
Bouke: „Hadde Geertsje gien ferke-
ring met mien maat uut 'e mobele-
saasjetied? Hoe hiette die knaap oek
al weer? Ja, ik bin der. Hotse. Hotse
Kiep."
Willem: „Klopt as een swerende fin
ger. Mien swager hiet Hotse. Hij hét
altied bij de boer werkt. Se woane een
endsje buten Dronriep. Een bitsje
Drees en een bitsje dat."
Bouke: „Hotse Kiep. Bouke su em
best nog es sien wille. En nog es met
em prate."
Rein: „Waarom noeme se die fent
Hotse Kiep?"
Willem: „Der binne nog genoeg, die
dat sêgge. Se hewwe mie wel es fer-
teld, waar die naam wegkomt, mar ik
su 't op 't stuit soa niet wete."
Bouke: Nou hij waar een echte kie-
peman. Tuus denk ik, mar in dienst
oek. Doe't wij an 'e Grens waren in
Brabant, sloeg ie altied bij de kiepe-
boeren om. En dan struunde ie foor de
hokken langes en brulde fan: kiep, kiep,
kiep. Dat op 't laast was 't sofeer, dat
as de sursjant Hotse afriep, dan brul
de het hele stel: kiep, kiep, kiep. Der
is wel es een rekentsje fan één of an
dere bakker komen foor taartsjes of
soa, en doe ston der op 'e envelop:
Dienstplichtige H. Kiep. Alhier."
Manus: „Ja, je hêwwe in 'e regel
gauwer een bijnaam, dan dat je em
kwiet binne. Jaren leden hew ik mien
bril kregen. We hadden nog een Manus
op 't werk. Mooi, sei een gochemerd,
nou kenne we se mooi uut mekaar
houwe. Hij is Manus Pets je, en dou
bist Manus Briltsje. Eén keer Briltsje,
altied Briltsje."
Liuwe: „Mar 't wurdt wel gesellig
denk ik met jim fieren. Blieve se oud
en nij over?"
Willem: „O, heden nee, gelukkig niet.
Se komme de saturrus foor de kerst,
en dan gane se dinsdag of woensdag
weer fut. Dan binne Hotse en ik oek
skoan uutpraat. Geertsje en 'e frouw
hewwe wel een week woorden en
praat, mar Hotse en ik niet."
Rein: „Anders mut Bouke nog een
avund fulle.
Willem: „Laat em mar komme. Dan
kenne se wat ouwe koeien uut 'e sloat
hale. Dat is dan temeensen wat an
ders dan Hotse sien gewoane praat."
Dorus: „Waar hét ie 't altied over?"
Willem: ,Jslou, altied en altied is
twee. Hij kan soa een uur sitte te piep-
roken en gien bek opendoen. En as ie
wel praat
Liuwe: „Over die kiepen seker."
Willem: „Hast nooit meer. Doe't ie
met Geertsje trouwde, hét ie kieze
mutten. Een huus met een frouw of
een kiepehok. Hij hét 'e frouw koazen
en de kiepen futdeen. Doe mut ie
skriemd hewwe as een kien."
Bouke: „Bouke wil best een avund
komme. Met oud en nij gaan ik naar
Rotterdam. Mar met 'e kerstdagen is
Bouke wel disponibel."
August: „Hoor es an, disponibel. Bou
ke waagt em oek al an de dikke woor
den. Mar allafijn, waar praat swager
Hotse dan wel over?"
Willem: „In 'e regel over twee dingen.
Over 't weer en over de boeren."
Rein: Over 't weer. Staan 't es uut.
Nou, dat wurdt dan fan 't jaar een wa
terig spultsje."
Liuwe: „En de boeren, daar sit oek
wel praat in. Die krimmenére maar
weer raak op 't heden."
Dorus: Daar begriep ik nou niks fan.
Se riede in groate auto's naar de sa-
len te prottestéren. Hewwe die boeren
het nou wel echt soa beroerd?"
Willem: „Dat weet je bij boeren nooit.
Ik docht dat se 't op 't heden aardig
goed hadden.
Rein: „Mar as je nou een half uur
over 't weer prate, en een uur over de
boeren, dan bin je oek hast wel uut
praat, niet Sterke?"
Willem: „Dat is 't em nou just. Dat
houwe jou één dag fol, of twee dagen,
en met wat andere ferdivedaasje mus-
kien drie, mar langer oek niet."
August: ,,'t Is oek een hele toer om
over alles en nog prate te kennen. As
ik een avund bij Willem komme sü,
waren we oek gauw uutpraat, docht
ik."
Manus: „Ja, Willem hét overal fer-
stand fan, en ken overal over prate,
mar sukken hew je niet feul".
Willem: „Maak het nou niet te gek.
Buten het weer en de boeren om bin
ne der dochs nog wel andere dingen
om over te praten. Nim nou de pol-
lentiek."
Rein: „Ik hoor Hotse al over de pol-
lentiek praten."
Willem: „Daar weet ie niks fan. 't
Ken em oek niks skele seit ie! De
kleine man is altied de pineut!"
August: „En hij hét nog geliek oek."
Liuwe: „Och, dat weet ik niet. Ik hew
oek wel es medelieden met 'e groate
mannen. Niet wat de pottemené anbe-
langt, mar alle purroblemen."
Bouke: Bouke docht, dat wij het dan
aardig beter hewwe. Sü son Roalfink
niet graag es hier onder het klokje
staan, om over fan alles en nog wat
met óns te klasjenéren? En Sielstra.
En fan der Rous."
August: „En dan met een goedkoop
boomke naar huus? En het noflik wat
f er sier e en optuge?
Rein: ..Nou hewwe se daar gien tied
foor. En as se oudjaarsavund tot rust
komme, krije se een smeer fan Wim
Kan."
Liuwe: „Ja, as de Quay dan kieze
mocht, Kan of Kiep, dan hoor ik em
al roepen: Kiep, Kiep, Kiep. Nog een
oaliekoek Hotse?"
