Onze
Leeuwarder
beeldende
kunstenaars
De jonge kunstenaar boetseert, tekent, maakt monumentale ki
De constructie interesseert
hem buitengewoon
De klare, krachtige inktlijn is
hem lief
Zo lang wij hem kennen, en dit is al enige
jaren, vonden wij Auke Schuurmans wat aan
de luchthartige kant. Van onze vluchtige ont
moetingen bleef het gevoel hem nauwelijks
te hebben kunnen benaderen. Nu Auke ruim
zes maanden het soldatenpak draagt en wij
gelegenheid hadden tot een rustig gesprek
bleek al gauw dat wij ons vergist hadden.
Van echte luchthartigheid bleek geen sprake.
Misschien deed Auke zich anders voor dan
hij is. Hij zegt tenminste: „Bewust een
beetje luchthartig leven is toch wel heel ge
makkelijk".
„Het is overdreven", meent de 21-jarige Au
ke, „te zeggen dat men zich van jongs-af
tot kunst aangetrokken voelde. Ik tenminste
deed net zo graag de gewone jongens-spelle
tjes en speelde veel met mijn meccano. Ook
knoeide ik wel in klei.
De eerste aanwijzingen kreeg ik na zo'n
knoeipartij van de beeldhouwer Adema. Op
de Gemeente HBS was het de tekenleraar
Bosch, die mij door zijn enthousiasme voor
aquarelleren tot het nat in nat verven en ook
tot veel meer tekenen bracht. De reproducties
in kranten en het zien van tentoonstellingen
dreven mij, hoewel volkomen onbewust, nog
meer naar de kunst-richting. Of het nu kwam
door deze ondergrondse stroom of door het
intens meewerken aan de voorbereidingen en
het spelen van een toneelstuk op de school
avond of door mijn vrij moeilijke omgang met
medeleerlingen ik brak soms plotseling een
contact af en trok me terug om me thuis in
een boek te verdiepen of te schilderen en te
tekenen in ieder geval kwam het schoolwerk
er door in verdrukking. Voor meer dan een
driejarig-diploma scheen er weinig perspec
tief te zijn".
„Gelukkig wende de heer Bosch mijn ouders
langzaam aan de gedachte van een Kunstop
leiding. Toen eenmaal de toestemming gege
ven was, was de rest spoedig voor elkaar. De
kunstnijverheidsschool te Groningen nam mij
zo maar, zonder toelatingsexamen en zonder
werk te zien, op".
„Wat ik in Groningen zo al geleerd heb?
Dat is moeilijk te vertellen. Achteraf gezien,
nu met mijn einddiploma op zak, is het ze
ker een hoop technische kennis. Vroeger boet
seerde ik bijvoorbeeld om een wat afbeelding
betreft aannemelijk ding te maken.
Nu streef je naar een verantwoorde vorm in
Constructief zeer verantwoord en zeer verzorgd is het ijzerdraad-skelet
voor een beeldhouwwerk naar aanleiding van de opgave: een ontwerp
te maken voor een monument voor de Visserij. Het is een heel bouwsel
geworden en het is eigenlijk jammer dat het straks met ander materiaal
onzichtbaar zal worden.
In gips zag het ontwerp er zo uit. Het skelet is niet meer zichtbaar, maar
laat zich wel vermoeden. Het is eenvoudig van vorm en met een gebaar
dat uitdrukt „het voortbestaan der Visserij hangt van de vis af' is het
voor iedereen verstaanbaar.
ww&
