HET ZORGENKIND
Actie
voor het
gehandicapte kind
10e jaargang no. 3 - maart 1961
Redactie-commissie:
Mevr. A. J. Bearda Bakker-Stuiveling
H. Kingmans
Pater H. W. Dijkman O.P.
J. T. Vellenga
DEDD1E
Dit is het verhaal van een jongetje, dat hier ergens in onze eigen stad woont.
Er zijn niet zo heel veel mensen die hem kennen, en het verhaal over hem is hier
en daar misschien een heel klein beetje anders dan de werkelijkheid, maar dan
ligt het eraan, dat ik het niet helemaal goed heb opgetekend, toen zijn moeder het
mij heeft verteld.
Het is het verhaal van een klein Leeuwarder jongetje.
Deddie woont op een flat, vierhoog en dat
vindt hij prachtig! Elke dag dat hij naar
school gaat of met moeder gewoon mee
naar beneden mag als ze eens samen gaan
wandelen, kan hij immers langs al die
trapleuningen naar beneden glijden! Is dat
niet heerlijk! En hij doet het zo goed! Als
een volleerd artist! 't Gaat met een vaar
tje en zonder mankeren!
Dat hoopt moeder ook, die op elk terrasje
opnieuw klaar staat hem op te vangen. Dat
hoopt ze. En wij hopen het ook, want het
is er zo hoog! En nu zegt u misschien:
misschien: Dat kan toch zo maar niet. Nee,
In Leeuwarden bestaat een Ver
eniging van ouders van geestelijk
en lichamelijk gehandicapte kinde
ren. Het is een overkoepeling van
drie organisaties: Helpt Elkan
der" (algemeen)„Voor het zor
genkind" (rooms-katholiek) en „Ph-
ladelphia" (protestant-christelijk)
De namen en adressen van de ver
tegenwoordigers van deze organisa
ties zijn: Mevrouw R. Wadman-v.
d. Schaaf, Fred. Ruyschstraat 39,
tel. 28504 (Helpt Elkander), F. J.
Adema, Mozartstraat 55, tel. 23677
(Voor het zorgenkind)J. Zijlstra,
Stienserstraat 7, tel. 28252 (Philia-
delphia)
Deze drie samenwerkende orga
nisaties voeren in de maanden
maart en april een grote actie voor
het gehandicapte kind. Zij zullen
daarbij begrip vragen voor de vele
problemen van ouders van gehan
dicapte kinderen: Hoe komen we
voor onze kinderen aan tehuizen,
dagverblijven, een adviesbureau,
voldoende werkgelegenheid en een
echte vacantie? En de bange, vraag
op de achtergrond: wat wordt er
van onze kinderen, wanneer wij er
niet meer zijn om voor hen te zor
gen? In dit nummer van „De Leeu
warder Gemeenschap" publiceren
we het verhaal van Deddie, het zor
genkind. Deddie is één van velen
en bij die velen zijn niet twee
gelijk. Daarom is Deddie slechts
een voorbeeld. En als zodanig kan
dit verhaal zijn nut bewijzen, opdat
u weet waar het om gaat, wanneer
de vereniging van ouders van gees
telijk en lichamelijk gehandicapte
kinderen bij u aan de deur klopt.
maar moeder wil hem toch wel heel graag
beneden hebben en met de bus naar school,
want dan heeft ze de handen eens even vrij,
dan heeft ze eens even weer rust!
Want Deddie is een zorgenkindje.
„Toen hij geboren is, kwam dokter alle da
gen naar hem kijken. Het was maar een
heel klein kindje en het wou niet groeien.
Of was het ook nog ergens anders om?
Eerst had ik daar niet zozeer erg in, maar
later, toen dokter nog maar steeds bleef ko
men en dan weer keek, en zijn handje eens
beetpakte Toen heb ik gevraagd: „Is er
wat anders met Deddie, dokter?" „Ja, me
vrouw, maar ik weet het toch niet helemaal
zeker, alleen, ik denk wel eens dat u meer
zorgen met hem zult hebben dan met zijn
broertjes en zusjes."
Dat is uitgekomen. „Kijkt u maar naar zijn
vingertje, ziet u wel? het is anders. Uw jon
getje kan een mongooltje zijn."
Ik wist helemaal niet wat het was, een mon
gooltje. Ik ben verpleegster geweest niet
hier in Nederland maar ik had toen toch
nooit van een mongooltje gehoord. Wat heb
ik toen veel naar mijn jongetje gekeken en
Redacteur: W. H. Kuipers, telef. 28203
Adres administratie:
Voorstreek 101-103, tel. 22046 en 22047
Redactie:
Stadhuis Leeuwarden, tel. 21141
Abonnementsprijs 2,50 per jaar
Giro-nummer 809910 ten name
N.V. Erven Koumans Smeding,
Leeuwarden
wat heb ik veel over hem gedacht. Ik heb
ook veel nachten gehad dat ik uren lag te
denken. Weet u wat ik zo moeilijk vond?
Als dit kindje anders was, hoe moest ik dit
dan opvoeden, wie kon mij hiervoor raad
geven
Toen we verhuisden naar Leeuwarden
zei de dokter nog: „U moet er maar wel
mee naar de dokter gaan in uw nieuwe
woonplaats."
En dat heb ik gedaan en als ik het nog er
gens heel moeilijk mee heb, ga ik weer naar
hem toe.
Een paar jaar geleden, meneer, stond er
in de krant, dat er nu een geneesmiddel
was voor mongooltjes.
Wat was ik toen blij. Ik kon er helemaal
niet van slapen, ik was zo gelukkig. Ons
kindje zou kunnen worden als andere kin
deren. Als dat eens waar was!
Ik heb een brief naar het blad gestuurd om
BELANGSTELLING VOOR DE VISJES
Maandblad onder auspiciën van de
Stichting „Leeuwarder Gemeenschap"
