h
DUUR capsules
J
Centrale Verwarming
Gebr. v. Eyck v. HesÜnga
ZANDSTRA
u J
^mtm
r
■J
Tweebaksmarkt 43 Telef. 24419
puur natuur
één capsule per dag is voldoende
20
tfa-MSt
Juffrouw Mangelmoes, nog steeds met een vies gezicht vanwege de
zeepsmaak en Hendrik Pooter keken uit hun raampjes. Daar in de verte
liep de oude meneer Krulbaard met zijn koffer en zijn nieuwe gele tan
denborstel. Hij werd steeds kleiner en op 't laatst was er niets meer van
hem te zien. Het begon al een beetje donker te worden.
Hendrik Pooter pakte zijn pakje nog eens uit. Wat zou zijn vrouw blij
zijn op haar verjaardag met dat prachtige lampje. Hij zou er een kaarsje
in zetten en dan gingen de wieken draaien. Zij zou niet weten wat zij
zag! Opeens hoep! zei 't treintje, want er was een gat in de weg en
daar kun je beter overheen springen dan er doorheen rijden. Pats!
daar viel het lampje op de grond. Hendrik Pooter werd vuurrood van
de schrik. Daar lag zijn mooie nieuwe lampje. De wieken zouden er
zeker van af gebroken zijn. Hij durfde haast niet te kijken. Zou 't stuk
zijn? Zou hij nu geen verjaarscadeautje voor zijn vrouw hebben? Hij
had de ogen dicht gedaan, maar nu deed hij ze toch heel voorzichtig
open. Neen, het lampje was niét kapot! De wieken zaten nog aan het
molentje en er was zelfs nergens een barstje te zien. Gelukkig! wat
was hij blij. Hij raapte 't gauw op, deed er 't mooie papiertje weer om
dat de koopvrouw hem had gegeven en stopte het in de zak van
zijn jas.
De trein begon langzamer te lopen. Hendrik Pooter keek uit het raam
pje. Ja, daar waren de vijf wilgenbomen, waar hij uit moest stappen.
En wie stond daar? Zijn vrouw stond hem op te wachten. Dat was gezel
lig. Als zij nu maar niet vroeg wat er in zijn zak zat! Maar dan zou
hij maar zeggen: Niet nieuwsgierig zijn, je bent gauw jarig. Dan wist
zij immers nog niet, dat zij zo'n mooi lampje kreeg!
Brammetje Bos stopte zijn locomotief. Klessebes kwam aangehold. „Dag
allemaal!" riep Hendrik, hij stapte uit, omhelsde zijn vrouw en gearmd
gingen zij samen op pad naar hun huisje, dat in de verte op een heuvel
in het bos lag. Je kon de rook uit de schoorsteen zien komen.
„Rijden maar!" riep Klessebes. Hij sprong in de goederenwagen, blies
op zijn fluitje. Maar er gebeurde niets. Wat is er nou weer aan de
hand? dacht hij. Hij zag dat Brammetje Bos uit de locomotief was ge
stapt en onderzoekend naar de wieltjes van de eerste wagen keek.
Klessebes stapte uit. „Wat is er gebeurd?" riep hij uit de verte. „Een
van de wieltjes is niet meer rond", antwoordde Brammetje. „En nu wil
de trein niet meer rijden. Maar ik heb nog wel een reservewiel." Hij
klom weer op de locomotief en kwam terug met een nieuw wiel en een
schroevendraaier.
Juffrouw Mangelmoes keek uit het raampje. „Ik wou graag vroeg thuis
W v
zijn om de brasempjes voor mijn man te bakken", riep zij. „Geduld
maar, Juffrouw, we zijn zo klaar", zei Brammetje. De schroevendraaier
kwam in actie, het kapotte wiel ging er af, het andere kwam er aan.
Klessebes schopte nog eens tegen het nieuwe wiel om te zien of 't
hield. Ja, dat zou wel gaan. En de trein reed verder.
MAJA VAN HEEMSTRA
DRmSinn levertraan
PERMANENTE
TENTOONSTELLING
van
HAARDEN, KACHELS
WASMACHINES,
CENTRIFUGES
enz.
in onze nieuwe showroom
WESTERPLANTAGE 26
NIEUWESTAD 13
Leeuwarden - Tel. 26181
