II
n
lil
1
Eleanor Weiss
Amerik
m
men kaan s mei sje op sc
Leeuwarden
Kool
lil
t Is hier allemaal fantastisch J
Min
23
11
Eleanor WEISS, 17 jaar, uit Ridgewood bij New York,
vindt het in Leeuwarden „fantastisch". „Ik wil niet weer weg",
zegt ze op een toon, die geen tegenspraak schijnt te dulden.
Dat is natuurlijk comedie, want Eleanor heeft het niet voor het
zeggen. Als leerlinge van een „high-school" is ze door de Ame
rican Field Service uitgekozen voor een verblijf van zeven
maanden in Europa en het volgen van een middelbare school
in een dezer landen. Het werd Nederland en Leeuwarden, waar
de Middelbare School en HBS voor Meisjes haar als een tijde
lijke leerlinge kon inschrijven. Ze zit in de vierde klas MMS
en slaat daar geen slecht figuur integendeel. Dat het Neder
land, Leeuwarden en de Leeuwarder MMS is geworden, was
geen zaak van vrije keus voor Eleanor. Zelf had ze haar zinnen
gezet op Zwitserland. „Daar wist ik vrij veel van", zegt ze
ter motivering van deze keus. Maar nu spijt het haar niet, dat
het Nederland is geworden. Ze vindt alles hier „fantastisch
Op 19 juni kwam ze in Rotterdam
aan met de „Seven Seas". Wat wist
ze van Nederland? Het was de be
perkte feitenkennis van de gemid
delde Amerikaan: molens, klom
pen, dijken, tulpen en diamanten,
plus wat ze inmiddels aan wijsheid
omtrent ons land had opgestoken.
Aan boord had ze een beetje Ne
derlands geleerd: „Ik ben zo blij,
dat ik hier ben"; „Bruin brood is
gezonder dan wit brood." Dit kan
ze nu allemaal in vlot Nederlands
vertellen; soms valt er wel eens
een ongewoon woord en de uit
spraak verraadt haar als buiten
landse, maar de in luttele maanden
opgedane kennis van de Neder
landse taal motiveert, naar ons
gevoel, volkomen het gebruik van
haar eigen stopwoord „fantastisch
De pleegouders van Eleanor, de
heer en mevrouw Blanksma, haal
den haar van de boot in Rotterdam
en zo ging ze doodmoe van de
reis het grote avontuur tege
moet. Het avontuur van het onbe
kende, maar was het hier erg
vreemd? „We zaten 's avonds thuis
(dat is dus bij de familie Blank
sma in de Bildtsestraat) en ieder
een was aan 't lezen. Toen iemand
plotseling iets in het Nederlands
zei, drong het tot me door, dat ik
in een vreemd land was." Het ge
voel van thuis te zijn is snel geko
men en geeft ongetwijfeld een
reële achtergrond aan het schert
sende: „Ik wil niet weer wég." Uit
de manier waarop zij over haar
Leeuwarder pleegouders spreekt,
blijkt duidelijk, dat het haar in het
bijzonder moeilijk zal vallen op
18 januari, wanneer de terugreis
begint, van dit gezin te scheiden.
Eleanor Weiss is niet luk-raak door
de American Field Service voor
een verblijf in Europa uitgekozen.
Er is een strenge beoordeling aan
voorafgegaan, die, zien wij het
goed, vooral gericht was op intel
ligentie en persoonlijkheid. Zij is
niet het gemiddelde Amerikaanse
meisje maar steekt in vele opzich
ten boven de middelmaat uit. Dat
merkt men aan de vlotheid, waar
mee ze zich onze taal heeft eigen
gemaakt. Menig personeelslid van
de Amerikaanse of Engelse ambas
sade zou daar een voorbeeld aan
kunnen nemen. Maar deze dochter
van een Amerikaanse chemicus en
schilderes heeft genoeg kinderlijke
onbevangenheid meegenomen om
zich te kunnen verbazen over en
verheugen in de gewone dingen
van ons land. „Er was een dijk en
op die dijk liep een koe. Dat vond
ik zo grappig. Jullie eten hier zo
veel, zo verschrikkelijk veel, voor
al als er een feestje is." En als we
er dan op wijzen, dat men mag be
danken wanneer te veel wordt
aangeboden: „Ja, maar 't is alle
maal zo lekker.
Dan de school, de vergelijking dus
tussen haar high-school en onze
middelbare school. Zoals de MMS
er een is. Het Amerikaanse onder
wijs kent slechts enkele hoofdvak
ken: geschiedenis, Engels, natuur
kunde of wiskunde en een der
talen Frans, Duits, Spaans en La
tijn. Er zijn verscheidene bijvak
ken: muziek, kunstgeschiedenis,
zang, tekenen en ook typen en
autorijden. Het clubleven is inten
sief en rijk geschakeerd. Niet al
leen wordt veel aan sport en dan
sen gedaan, maar ook komen se
rieuze onderwerpen (van politieke
aard bijvoorbeeld) aan de orde. In
het verband van de school worden
lezingen over zeer uiteenlopende
onderwerpen gegeven en ook daar
voor is de belangstelling groot.
We wilden graag weten welke mu
ziek haar het meest trok. „Thuis
(en dat is in dit geval: in Ridge
wood) hebben we een grote verza
meling klassieke platen, maar ik
had er niet veel belangstelling
voor. Ik dacht, dat dit wel zou ko
men als ik ouder werd. Maar hier
in Nederland ben ik van goede
muziek gaan genieten. Nou ja, ik
ben ook ouder geworden...." Ze
gelooft er zelf niet aan, dat dit een
kwestie van toenemende leeftijd is
geweest, Het is toch wel de in
vloed van de cultuur van het oude
werelddeel, die haar in al haar
facetten niet onberoerd heeft ge
laten.
Zal dat de grote winst zijn, die
Eleanor mee naar huis neemt, wan
neer ze op 18 januari aan boord
gaat van de „Nieuw Amsterdam",
die haar naar huis terugbrengt?
Ze heeft veel gezien en veel ge
leerd. „Jullie moeten erg veel le
ren. Hier wordt op een middel
bare school meer geëist dan bij
ons. In Nederland is het op de uni
versiteit zoals bij ons op de high-
school. En op de Amerikaanse uni
versiteit is het zoals hier op de
middelbare school." Het school
leven is haar, zou men kunnen
denken, dus niet meegevallen.
Maar ze zal met het grootste ple
zier terugdenken aan de tijd, die
ze in de schoolbanken van de
Leeuwarder Meisjes HBS heeft
doorgebracht. En aan al het andere,
dat ze hier heeft ervaren en ge
zien. Tot en met Sinterklaas, van
wie ze, heel officieel in het Stad
huis, een handje heeft gehad. Dat
was, niet in de laatste plaats, „fan
tastisch"
