'ÜmMaY fierlefidel
Fa. H. JOIMS ZOON
VERHUIZINGEN
TRANSPORTEN
LEEUWARDEN, EMMAKADE Z.Z. 62
TEL. 0 5100-24595, b.g.g. 25765
23
Wat er precies gebeurde wist zij niet, maar
zij voelde opeens water om haar voeten, zij
struikelde, de mand viel op de grond en zij
kon met moeite tegen de kant op krabbe
len zij was bijna in de beek gelopen, zij
had het bruggetje gemist. Daar stond zij nou
in 't pikdonker, nat en koud. De regen viel
en de wind loeide. Zij huilde haast van de
narigheid. Waar waren haar peertjes en de
klos garen en de breipennen en de heerlijke
koek? Zij zocht met haar handen om zich
heen, maar zij voelde niets dan modder en
water. Hoe kwam zij ooit weer thuis?
Opeens was het net alsof iemand haar een
duwtje gaf en zij stond op het bruggetje over
de beek. Gelukkig! het water was nu niet
meer vlakbij. Waar was de mand met alle
boodschappen? Weer zocht zij omzich heen
en daar voelde zij opeens iets het was
de klos garen en de breipennen lagen er vlak
bij. Zij tastte nog eens in 't donker: daar
vond zij de koek, die was tegen de leuning
van de brug blijven liggen. Maar nu het
mandje nog en de peertjes. Weer zocht zij
op het bruggetje. Maar zij voelde niets. Zou
de mand dan toch in 't water zijn gevallen?
Zij stopte de klos en de naalden in haar
mantelzak, liep langzaam over het brugge
tje heen endaar stootte haar voet te
gen iets aan. Zij bukte. Hoe kon dat nou?
Ze waren dus toch uit de mand gevallen en
hadden in de modder gelegen, hoe kwamen
zij dan nu weer in het mandje? Zij pakte alles
bij elkaar en liep zo gauw mogelijk naar huis
waar haar man al zou zitten wachten. Ik
begrijp er niets van, dacht zij bij zichzelf.
Maar gelukkig! ik heb alles weer en zelf
heb ik er ook niets van gekregen.
„Wat ben jij nat!", zie de vrouw van Pierle-
poef, „heb je in die vreselijke regenbui gelo
pen?"
„Ja", antwoordde de tovenaar, „en ik heb het
nog druk gehad ook!"
Pierlepoef had bij het bruggetje gestaan en
hij had zachtjes gezegd:
„Vrouwtje Regeling, daar is de brug
je vindt er al je koopwaar terug.
Zo komt 't in orde, oef, oef, oef,
dat is de wens van Pierlepoef.
MAJA VAN HEEMSTRA
Vrouwtje Regeling kwam van de markt te
rug. Zij had al haar kaasjes verkocht en de
boter en de eieren, die zij 's morgens van
huis had meegenomen. Haar buurman ging
met paarden wagen naar de stad en toen
had zij mee kunnen rijden met haar koop
waar.
„Maar buurvrouw, ik kan je vanavond niet
mee terug nemen, want ik moet de kinde
ren van mijn zuster van de trein halen, die
komen bij ons logeren", had hij gezegd.
„O, dat is niet erg" zie vrouw Regeling,
„vanavond heb ik niet meer zoveel te sjou
wen. Tenminste ik hoop, dat ik alles ver
koop!"
En zij had alles verkocht, want iedereen
kende haar en de mensen wisten dat de kaas
en de boter en de eieren van vrouwtje Rege
ling altijd lekker en vers waren. Toen zij uit
verkocht was ging zij boodschappen doen.
Zij moest een klos zwart garen hebben en
breinaalden om sokken te breien en peertjes
want zelf had zij geen peren in de tuin,
en de weilanden te lopen. Zij had haar bood
schappen in een van haar mandjes gedaan
en de andere manden kwamen met de wa
gen van buurman mee vanavond. Het werd
steeds donkerder er kon wel eens regen
komen! Jawel zij voelde de eerste druppel
al. En nu had zij haar paraplu niet meege
nomen! Het was vanmorgen zulk mooi weer
geweest, daar had zij nu helemaal niet aan
gedacht. Er stonden niet veel bomen langs
de weg en zij zou aardig nat worden, als het
een erge bui werd. Nou 't viel misschien wel
mee, dacht zij en zij stapte vlug voort.
Maar 't viel helemaal niet mee. Eerst wa
ren het een paar druppels, toen een hele
boel druppels en toen begon het te stortre
genen. Er kwam een flinke loeiende wind
bij en vrouwtje Regeling wist bijna niet hoe
zij op de been moest blijven. Zij had haar
doekje stevig om haar hoofd gebonden, maar
nog vloog het bijna weg. Haar rokken woeien
om haar benen en werden kletsnat, zodat
zij bijna niet kon lopen. En de mand met
boodschappen leek alsmaar zwaarder te wor
den.
Gelukkig dat zij de weg goed kende, want
het was zo donker dat zij haast niet kon zien
waar zij liep. Dadelijk kwam het bruggetje
over de beek en dan was zij nietmeer zo
ver van huis.
wel appels. En toen dacht zij opeens: morgen
is mijn man jarig en dan moet ik toch wat
bij de koffie hebben! En toen had zij ook nog
een lekkere koek gekocht.
Het begon al donker te worden, toen zij naar
huis ging. De stad was zij al gauw uit en
het was heerlijk om weer tussen de akkers
Bergplaats voor meubelen
Verpakken en verzenden naar alle werelddelen
Ruim een
halve eeuw
ervaring
