MENEER JANSEN
WORDT
BATAVIER
Ut
KU
Toerfietsen, Sportfietsen,
Kinderfietsen
9
i m
De heer J. B. Spitje zat op
kampeerstoeltje, toen hij mij
een eenvoudig
te woord stond
over doel en streven van de Bond voor Comfor
tabel Kamperen, waarvan hij voorzitter is. „Gaat
u zitten," zei hij en wees op het lege stoeltje
naast hem. Ik ging door de knieën en vond op
het laatste moment de voor zitten onontbeer
lijke steun.
„U wilt iets schrijven over onze bond, welnu
laat ik dan de zaak meteen scherp stellen. Wij
zijn geen Batavieren, misschien stammen we er
vanaf, maar we zijn anders dan deze verre
voorvaderen. En dus kamperen we anders. De
Batavieren liepen op blote voeten en in beeste-
vellen door het woud en schoten met pijl en
boog varkens dood. Ze woonden in tentjes van
eikeloof of zoiets en maakten vuur door houtjes
tegen elkaar te wrijven. En weet u nu wat voor
ons het eigenaardige is? Ze bleven leven. Ze
leefden in en van de natuur, ze deden niets
anders dan kamperen. Hoe ze hun vacanties
besteedden weten we niet. Misschien hadden
ze nooit vacantie of altijd, wie zal het na zoveel
eeuwen zeggen?
Wat wensen nu de hedendaagse kampeerders?
Ze willen de drukke stad ontvluchten en verlan
gen naar de natuur. Ze willen eigenlijk weer
oude Batavieren zijn, dat is het ideaal. Maar
als we dat nu eens echt gaan proberen? Meneer
Jansen ik noem maar een naam wordt
Batavier. We trekken hem zijn steunzolen uit
en laten hem barrevoets door het bos lopen.
Ach meneer, de eerste denneappel is al raak
en elk prikje of doorntje blijft in z'n weke,
platte voetzolen steken. Nu ontdoen we hem
van zijn normale kleren en stellen een beestevel
te zijner beschikking. Ik laat in het midden of
het hem goed staat of gek genoeg als vacan-
tiepakje, want gek is toch wel de eerste eis.
Alles slobbert en wrijft langs zijn bast, zijn huid
gaat schrijnen en het is óf te warm öf te koud,
zonder dat hij iets uit of aan kan trekken. En
dan die tent van eikeloof u mag ook een
ander natuurprodukt nemen, maar nijlon kan
natuurlijk nog in geen eeuwen door de beugel.
Die tent is tochtig en regent in en dan krijgt
meneer Jansen reumatiek en bronchitis en nog
heel wat andere kwalen bovendien, al willen
ze mij, als leek op medisch gebied, niet zo in
de gedachten schieten En wat denkt u van het
schieten met pijl en boog op varkens? Laat de
varkens niet lachen, meneer. En laat de boer
het niet merken. Zullen we dan van het vuur-
maken met houtjes maar zwijgen?"
De heer Spitje zweeg even, alsof hij me de
gelegenheid wilde geven zijn woorden te ver
werken. „Ik wil maar zeggen," ging hij verder,
.,dat we niet meer zelf onze weg en ons bestaan
in de natuur kunnen vinden. We willen wel,
maar dat komt uit niets anders voort dan uit
een vals romantisch ideaal. Zo denken we ook
wel eens aan een heerlijk leventje helemaal
alleen, of met z'n tweeën, op een tropisch eiland
in de Stille Oceaan. Ver weg van onze ver
doemde beschaving, met het ruisen van de bran
ding als enig geluid. Heerlijk, maar wat moet
er gebeuren als we kiespijn krijgen, om van de
blinde darm maar niet te spreken? Allemaal
larie, meneer, wat wij willen is: ergens anders
zijn en dan niet van de ene stad naar de andere,
maar van de stad naar het platteland. Daar
groeien bomen en daar is gras waar je op mag
lopen en in mag liggen en daar kun je, op grond
van een even zonderlinge als dwaze afspraak,
voor gek gaan lopen zonder gek verklaard te
worden. En terwijl we zelf met de meest dwaze
petjes rondlopen minachten en bespotten we de
normale petten van de boeren. We trekken zotte
veelkleurige, foeilelijke hesjes aan en schimpen
op des landmans blauwe werkmanskiel.
Misschien vindt u, dat ik weinig respect voor
de vacantieganger heb, maar zo moet u niet
oordelen. Ik oordeel niet, ik constateer alleen
maar. We zoeken het ongewone in ons zelf, in
onze omgeving. Als het niet te vermoeiend en
ongunstig voor de bloedsomloop zou zijn, dan
zou voor een hoop mensen twee weken op het
hoofd staan de ideale vacantie betekenen. En
ook wat de kampeertent betreft, is het ongewone
de hoofdzaak. Een dak van linnen en niet van
pannen. Wanden zonder behang. Geen tapijtje,
maar een grondzeil. Geen deur maar een flap.
Dat is allemaal zeer vermakelijk en daardoor
ontspannend. Maar er zijn aan de tent ook veel
ongemakken. We willen graag rechtopstaan. We
willen graag in een stoel zitten. We stellen het
op prijs in een bed te slapen. De oude Batavie
ren werden niet door zulke gebreken in het
Comfort gekweld. Maar de Batavierenvrouwen
kenden niet de vreugde van niet de ruiten te
hoeven lappen en niet het dressoir af te moeten
stoffen. Ze waren geen kampeerders maar
natuurbewoners.
Wilt u mij tegenspreken? Zegt u, dat de ware
kampeerder toch wel degelijk de natuur zoekt?
Goed, goed, als u deze ontberingzoekers de ware
kampeerders wilt noemen dan doet u maar. Het
zijn niet de leden van onze Bond voor Comfor
tabel Kamperen en ik kan u verzekeren, dat wij
de meerderheid vertegenwoordigen. Begeert de
massa der kampeerders de eenzaamheid, de
stilte, de rust van de natuur? Kom, kom, de
massa der kampeerders zoekt de berm der
hoofdwegen, de graswal van de Afsluitdijk om
daar tesamen en in vereniging, van de door
de anderen aan het oog onttrokken natuur te
genieten. Er behoort een draagbare radio bij,
zogenaamd vanwege de nieuwsberichten, in
werkelijkheid vanwege de drijvende juke box
van Veronica. Dat heb je thuis ook. Sommigen
zullen denken, dat je er dus vanwege de afwis
seling wel eens af wilt. Maar hij moet mee, de
portable, juist omdat het buiten niet anders
mag zijn dan thuis, behalve het behangetje en
het dressoir. Lekker bij elkaar in een straatje,
een straatje van tenten weliswaar, maar er zijn
buren met wie je kunt praten en over wie je
kunt roddelen."
De heer Spitje stond op uit zijn stoeltje en ging
voor mij staan. „Ik zal u nu", zei hij, „het beeld
voor ogen stellen van het kampeerterrein van
de toekomst. De tenten staan nog altijd in de
rij, maar de straatjes zijn nog smaller dan nu,
vanwege het ruimtegebrek. Voor de tent zitten
mag slechts met opgetrokken knieën, omdat er
anders geen ruimte genoeg is voor de brom-
nozems. Dit lijkt erg en eng, maar de techniek
zal ook deze moeilijkheid verhelpen. De tenten
zijn van zwart linnen gemaakt om het daglicht
te weren. Binnen moet het donker zijn, van
wege de televisie, de draagbare televisie, die
nu al door de ijver der Japanners in opmars is.
En de commerciële televisie zal de hele dag
programma's geven met strand-, bos- en heide-
beelden. Telelenzen zullen dames in bikini op
het strand dichterbij halen dan bij beschouwing
in natura gepermitteerd is. Moeder kan rustig
zijn en vader tevreden. Het zal rustig zijn in
de natuur, af en toe zal men zelfs het geluid
der vogels kunnen horen tijdens een geluids
pauze van de t.v. En allen die eigenwijs zijn
en de ware eenzaamheid zoeken, zetten hun
tentje op het Zaailand."
„En wat doet u om de beginselen van uw or
ganisatie uit te dragen?" vroeg ik.
„Wij werken in stilte, wij weten dat de tijd
voor ons werkt. Wij brengen slechts nieuwe
gedachten onder de aandacht der bevoegde
autoriteiten en fabrikanten en handelaren. Wij
bereiken leuke succesjes, in het belang van
onze comfortabele kampeerders. Binnenkort ko
men enkele van onze geesteskinderen op de
markt, met de aanbeveling „Goedgekeurd door
de Bond voor Comfortabel Kamperen". Een
plastic brievenbusje, een aluminium-krantehan-
gertje en een lichtmetalen, opklapbaar tent
gemakje. Allemaal leuk en reuze praktisch."
Wij kwamen uit ons stoeltje omhoog, om af
scheid te nemen. „Goed kamp", zeiden wij. „Er
zijn nog veel tekortkomingen", zei de heer
Spitje, „maar wij werken en worstelen voort,
tot heil der kampeerders, wier zorg van de
wieg tot het graf de onze is.'
niet duur, maar duurzaar
dat is GAZELLE
n»
Gazelle-, Solex-,
Rap-en Typhoon
V00HSTIEKU-» TE LEF 4596
bromfietsen
Bella scooters
