it
it
it
'Cmnadr
J^ierle^ef
T^hemsieAunst
3
VOOR AL UW
BLOEMWERKEN
-
draad. Toen de scheur gemaakt was zette hij
de schoenen bij elkaar op de werktafel
draaide het licht uit en liep zachtjes naar
buiten.
's Morgens vroeg luidden de klokken omdat
het feest was. De schoenmaker schrok wak
ker. Had hij geslapen in zijn stoel? Hij wreef
zich de ogen uit. Hij begreep er niets van.
Op zijn werktafel stonden de zwarte schoe
nen van Jurgen. Wie had die daar neer ge
zet?
Daar kwam Jurgen al. „Zijn zij klaar?", vroeg
hij al bij de deur. Ja daar staan ze" ant
woordde de schoenmaker. Jurgen bekeek ze.
„Maar je hebt ze met een rode draad ge
naaid!", zei hij verbaasd. „Met een rode
draad?" zei de schoenmaker verschrikt.
Jurgen keek hem aan, de oude baas was ze
ker nog niet helemaal wakker. „Nou, 't is
niet zo erg hoor", zei hij goedig. „Ik zal er
zwarte schoensmeer opsmeren, dan komt 't
wel in orde. Dank je wel hoor!", en hij ging
naar buiten. De schoenmaker schudde het
hoofd en begreep niet wat er gebeurd was.
Maar hij had de tovenaar ook niet gezien en
had niet gehoord, dat die zachtjes zei:
„Schoenmakertje, doe je werk,
ik maak de schoenen van Jurgen weer sterk.
Blijf jij maar slapen, oef, oef, oef,
dat is de wens van Pierlepoef".
Maja van Heemstra.
De oude schoenmaker zat over zijn werk
gebogen. Hij moest die zwarte schoenen nog
klaar krijgen, want morgenvroeg kwam Jur
gen ze halen. Die moest meedoen met de
optocht van het grote feest in de stad. En nu
had hij pas laat in de avond zijn schoenen
gebracht, want hij had maar één paar. De
dag door liep hij op klompen, maar je kon
toch niet meedoen in de optocht op klom
pen! Daar moesten de zondagse schoenen
voor aan.
„Zijn ze héus klaar morgenvroeg?", had hij
gevraagd.
„Ik zal er voor zorgen hoor", had de schoen
maker gezegd. Maar het was de oude baas
niet meegevallen, want zij waren veel erger
stuk, dan hij gedacht had. En je kon ze toch
niet voor de helft repareren? Als je toch
aan 't werk was moest je het hélémaal doen
en goed ook.
Hè, wat ben ik moe, dacht hij. Het was ook
zó'n drukke dag geweest. Iedereen moest nog
wat aan zijn schoenen laten doen vóór het
feest. Ze wisten toch al lang, dat het feest
zou zijn, waarom kwamen ze dan zo laat
met hun kapotte schoenen?
De schoenmaker zat te knikkebollen boven
Jurgen's kapotte zolen. Als hij nu eens even
in die makkelijke stoel kon zitten, heel
eventjes maar. Toch maar niet doen, ver
beeld je dat hij in slaap viel en dat de schoe
nen niet klaar kwamen en Jurgen morgen
niet mee kon doen in de optocht!
Zou hij nog wel genoeg garen hebben? De
koopman was niet langs gekomen deze
week. En zijn voorraad begon minder te wor
den. Nou, misschien ging het nog net met
Jurgen's schoenen. Maar dan was de draad
ook op.
Weer ging het oude hoofd heen en weer van
de slaap boven zijn werk. Heel eventjes in
de stoel zitten. héél eventjes maar.
Tovenaar Pierlepoef liep nog laat over
straat. Hij bekeek de stad vóór de feestdag.
De Ruyterweg
Leeuwarden
Telefoon 24986
Of alles wel in orde was. Of hij ook nog
ergens helpen kon. Hè daar was nog licht
aan bij de schoenmaker zou de oude man
nóg niet naar bed zijn gegaan?
Pierlepoef keek naar binnen. Gek het licht
was aan maar de man zat niet aan zijn werk
tafel. Hij keek nog eens goed. Daar zat hij
in zijn leunstoel. En hij sliep zo vast als een
os. In zijn hand had hij een zwarte schoen.
Onhoorbaar liep Pierlepoef door het smalle
gangetje en ging de werkplaats binnen. De
schoenmaker hoorde niets en isnurkte dat het
een lust was. De oude man had allang in
bed moeten liggen", zei de tovenaar in zich
zelf. Hij keek naar de schoenen die waren
van Jurgen. „Die moet hij natuurlijk morgen
in de optocht dragen", zei de tovenaar
weer. Hij nam de schoen uit de hand van de
slapende die merkte niets. De zool was
klaar, maar er moest nog een scheurtje
dicht gemaakt worden aan de zijkant.
Handig nam de tovenaar naald en draad en
begon de schoen te herstellen. De scheur was
vrij groot en de draad was op. Waar bewaar
de de schoenmaker zijn zwarte garen? Ner
gens kon Pierlepoef die vinden. Wel rood ga
ren. Maar geen bruin en geen zwart. Dan
maar met rood dacht Pierlepoef dan moet
Jurgen ook niet altijd op 't laatste ogenblik
komen met zijn kapotte schoenen! En weer
zette hij zich aan 't werk nu met de rode
