Fa. H. MMS ZOOS
I oen
Pola Negri en
Harold Lloyd
nog triomfen
vierden
De bioscoop in 1926
VERHUIZINGEN
TRANSPORTEN
iu*u<
F.HJOlMSSiIis.
Door tussenkomst van de Fllmcommissie van de
Stichting Leeuwarder Gemeenschap konden we
kennis maken met enkele oude films, waarvan
twee nog uit de „stomme" periode (vóór 1930)
waren. Erg lang is dat nog niet geleden, maar voor
ons gevoel zijn het produkten uit een soort oertijd.
De ontwikkeling van de film is zeer snel gegaan
en juist daarom is het (weer)zien van produkten
van vroeger zo interessant. De L.G. heeft bij de
organisatie van haar filmavonden natuurlijk streng
geselecteerd en dus gaven deze voorstellingen
geen algemeen beeld van wat vroeger in de bios
coop werd geboden. Daarvan krijgt men veel beter
een indruk, wanneer men kranten van vroeger na
slaat op aankondigingen en beoordelingen van
films.
Dit lachertje produceerde de jonge Harold Lloyd in zijn iilm Grootmoeders jongen
Daarom gingen we eens zoeken in
een oude editie van het „Leeuwar
der Nieuwsblad" en wel uit het
jaar 1926 om te ontdekken hoe
tóén de aankondiging en eventueel
ook een kritiek in het blad werden
gegeven. We ontdekten onmiddel
lijk dat „sensatie" het in vroeger
jaren ook moest doen. Was die al
niet verwerkt in de titel, dan toch
zeker in het onderschrift. Voorts
viel op, dat lang niet altijd de na
men van helden en heldinnen wer
den genoemd, het kwam dus meer
op het verhaaltje aan en de di
verse spelers waren nog niet altijd
half-goden en -godinnen voor het
geëerde publiek, al waren er wel
„sterren", zoals de hierna te noe
men Pola Negri en Harold Lloyd.
Wat zegt u van „Waarom mannen
het huis verlaten?" Het onder
schrift laat een en ander in een
duistere waas gehuld: „In zekere
zin brengt deze film antwoord op
deze nuttige vraag. Wie deze film
ziet zal zich ervan kunnen over
tuigen en wellicht profijt van
trekken." Bij de kritiek gaan ons
wellicht enige lichtjes op. Eerst
wordt gezegd dat de film bijzonder
mooi gespeeld is. En dan: „Niet
alleen het spel, doch ook de op
namen zijn zoo scherp genomen
en prachtig belicht als men zelden
ziet. De geschiedenis zal zeer zeker
vele getrouwde vrouwen interes
seeren en de getrouwde mannen,
die zijn als de held van deze hu
welijkstragedie, kunnen wel eens
een bedsermoen oplopen. Enfin,
als ze zich dan maar houden aan
de moraal van deze geschiedenis,
nl. als ge thuis zijt, praat eens wat
met uwe vrouwen, ga eens een
avondje met haar uit, geef haar
eens wat bloemen en wacht daar
mee niet, tot ze dood is dan
kunnen ze (de mannen) veel weer
goed maken." Ik weet niet hoe het
u gaat bij het lezen van deze bijzon
dere goede raadgevingen, als ook
bij de veronderstelling van het
houden van een harem!
We stappen over op „Verboden
Paradijs" met Pola Negri als Cza
rina van een kleine Balkanstaat,
„de hooge vrouwe, de ijzeren heer-
scheresin haar vertrekken,
de hartstochtelijke liefdevrouw,
begeerende alle jonge en knappe
mannen uit haar omgeving." En nu
de kritiek: „De groote nogal hu
moristisch getinte film geeft Pola
Negri te aanschouwen als absolute
heerscheres van een denkbeeldig
Balkanland, waarin 't nog een
beetje wonderbaarlijker toegaat
dan in de werkelijke. Als harts
tochtelijke minnares was de diva
eenig" hét woord om zo
wel een minnares als de harts
tocht te typeren). „We weten van
een heusche keizerin Catharina,
die nogal wat minnaars versleet,
doch deze fantasiekoningin Catha
rina, overtrof haar nog verre." De
film werd goed gespeeld, maar
was „toch niet zoo bizonder in-
houdsrijk." Spreekt er enige te
leurstelling uit deze laatste woor
den? Was de „énige" minnares
toch wat erg tam met haar min
naars? Was het Paradijs minder
„verboden" dan de verslaggever
in stilte had gehoopt? We kunnen
het u niet zeggen.
Een film van Harold Lloyd „Hou
je roer recht" werd aangekondigd
met het commentaar: „De Harmo
nie zal op zijn grondvesten schud
den van het lachen" en de recen
sent kon dat bevestigen, deze film
„laat het publiek gieren."
Dan was er „Vastenavond" (Rosen-
montag), een film die de tranen
naar de ogen zou doen wellen en
de kritiek zei dan ook over het
treurig slot: „Zij vergif, hij een ko
gel, en afgeloopen is deze tragische
geschiedenis, die menigeen een
traan ontlokte." „Het vijandelijk
geslacht" met Betty Compani en
Percy Marmont was „de boeiende
geschiedenis van een boerendoch
ter, die de groote stadslucht wil
inademen, zonder de gangbare
munt in betaling te geven." Voor
hen, die het probleem platteland-
grote stad niet kennen, zegt de kri
tiek: „Het gegeven van deze 8-acter
speelt zich af in de hoogste krin
gen van New York en laat zien
hoe door vele mannen getracht
wordt een jong en schoon danse
resje in hun bezit te krijgen."
We sluiten voor deze keer deze
serie af met „De witte mol waar
in Pearl White de hoofdrol speelde.
„Het leven in de misdadigerswe-
reld wordt blootgelegd, zooals nog
nimmer het geval was.' Schok
kender kan het al niet. De criticus
deelde mede: „De witte mol is een
meisje, zelf uit het misdadigers
milieu voortgekomen, dat geldelijk
daartoe in staat gesteld, tracht de
misdadigers op te heffen tot een
beter leven." Bestonden er maar
méér witte mollen.
M. J. VAN HEEMSTRA
Ruim een
halve eeuw LEEUWARDEN, EMMAKADE Z.Z. 62
TEL. 0 5100-24595, b.g.g. 25765
Bergplaats voor meubelen
Verpakken en verzenden naar alle werelddelen
