BOKMA
Luxen's Kampeerhuis
<3-^anö en 3^nujjeltje
J-L/U
20
VAN OUDS
SINDS 1855
KIP CARAVANS, boten en kano's. Scout kam-
peervouwwagen. Bungalow- en diverse andere
modellen tenten. Tevens volledige uitrustingen.
Van Weeghels bagagewagens, trekhaken en alle
onderdelen voor caravans, buitenboordmotoren,
tuinmeubel en parasols, zonweringen.
EN ZEILMAKERIJ
VERLENGDE SCHRANS 81 - TEL. 27023
LEEUWARDEN
Hans en Knuffeltje lopen op een weggetje,
waar Hans nog nooit eerder is geweest. Voor
hem uit loopt een klein meisje met blonde
vlechtjes. Zij draagt iets op haar arm, maar
Hans kijkt er niet naar en weet dus niet wat
zij daar heeft. Knuffeltje loopt voor hem uit
en die weet opeens wél wat het meisje op de
arm heeft. Een poesje!
Nu zijn honden en katten vijanden van elkaar,
maar je kunt ze best aan elkaar wennen.
Knuffeltje was er niet aan gewend, want bij
zijn eerste vrouw en nu bij Hans was geen
poes in huis.
Knuffeltje denkt: dat kleine ding daar, dat
zulke scherpe nageltjes heeft en zo lelijk tegen
honden doet, zal ik eens aan het schrikken
maken. En meteen begint hij hard te blaffen
en springt tegen het meisje op.
Het arme kind had Knuffeltje helemaal niet
gezien, zo verdiept was zij in het pikzwarte
poesje, dat zij aan Oma wilde laten zien.
Moeder had al gezegd: ga nu niet met die
poes over straat, want dat geeft ongelukken!
Maar Tilly had niet geluisterd. Zij was zó blij
met haar kleine poesje, dat Oma het persé
moest zien. En Opa en Oma woonden maar
drie huizen verder, dus het zou best gaan.
Opeens was heel haar wereldje in iets heel
naars veranderd. Eerst schrok zij erg want er
vloog een blaffende hond tegen haar aan, zij
viel er bijna van om. Toen begon haar poesje
te blazen en te miauwen en gaf Tilly, uit angst,
een grote krab op haar arm. En toen vloog de
poes ook nog over de straat naar een klein
boompje, klom er vliegensvlug in en zat angstig
op een tak naar de blaffende hond te kijken.
Tilly gilde het uit, zag dat haar arm bloedde
en holde het achtertuintje van vader en moe
der binnen, huilend zo hard zij kon.
Hans begreep niet goed wat er gebeurd was.
Hij had Knuffeltje opeens horen blaffen, had
gezien dat de hond tegen het meisje opsprong,
jongen is toen tegen haar opgesprongen. Want
je weet nu eenmaal, dat honden niet van poe
sen houden!"
„O, zat 't zo in elkaar. Ik had Tilly al gezegd,
dat zij niet met de poes over straat moest
lopen. Daar komen ongelukken van, zei ik nog.
Maar zij wou persé het poesje aan Oma laten
zien. 't Spijt mij, jongen, dat ik zo boos op je
werd. Wil je een kopje thee? En Tilly kijk
maar eens, of er nog koekjes in het trommel
tje zitten."
En zo zaten ze na een poosje gezellig met thee
en koekjes bij elkaar en Hans moest alles van
Knuffeltje vertellen. Maar waar was Knuffeltje
gebleven? En waar was de poes?
Knuffeltje was zo geschrokken, dat hij gauw
naar huis was gelopen. Moeder begreep er
niets van, dat hij alleen thuis kwam. Later
hoorde zij het hele verhaal van Hans. „Nou,
dat was een schrik voor jullie allemaal", zei zij.
De poes werd door Tilly's vader uit de boom
gehaald en toen was alles weer in orde. Maar
Tilly liep niet meer met haar poes over straat
en Hans lette in 't vervolg goed op, wat Knuf
feltje in zijn schild voerde!
MAJA VAN HEEMSTRA
had iets over de weg zien vliegen en zag het
kind met een bloedende arm gillend haar huis
binnen rennen. Hij liep zo hard hij kon naar
het tuinhekje, meteen kwam de moeder van
Tilly uit huis gerend.
„Akelige jongen", riep ze tegen hem, „je hebt
mijn dochtertje pijn gedaan. Ik zal je leren om
aan mijn Tilly te komen!" En zij gaf hem een
harde klap.
Hans schrok zo, dat hij haast ging huilen. Maar
gelukkig kon hij nog net zijn tranen terug
dringen. „Mevrouw ik heb niets gedaan, heus
niet. Mijn hond sprong tegen Tilly op. Ik weet
niet waarom. En 't spijt mij heel erg. Heus
„Zo, heeft je hond het gedaan?" en de vrouw
wou Knuffeltje een trap geven. Maar Knuffeltje
holde weg.
„Wat is hier aan de hand?" zei een kalme
stem en Hans zag een oude meneer stan, leu
nend op een stok.
Het was de Opa van Tilly, die vanuit zijn huis
gezien had wat er gebeurd was. Toen Tilly's
moeder dan ook met schelle stem een heel
verhaal wilde houden, zei Opa: „Laten we
even naar binnen gaan. Ik geloof dat alles
nogal mee valt."
„Meevallen?" zei de vrouw boos. „Moet u zien
wat er met Tilly is gebeurd. Het schaap bloedt
langs haar hele arrm."
Hans ging stilletjes mee naar binnen. Daar zat
Tilly op een stoel te huilen, zij had haar zak
doek tegen haar armpje aan gedrukt. Toen zij
de stoet zag aankomen begon zij nog harder
te huilen.
„Laat je arm eens kijken", zei Opa. Hij nam
zijn schone zakdoek, maakte die nat onder de
kraan, waste de arm af en gelukkig! er was
niet veel meer van de krab te zien.
Toen ging hij bedaard op een stoel zitten en
zei tegen de moeder van Tilly: „Meta, dit jon
getje kan er niets aan doen. Tilly liep met het
nieuwe poesje over straat en de hond van de
N A A U W 8
UITZONDERLIJKE KLEDING MODES EN
HOEDEN VOOR DAMES EN HEREN
