XCelrSlM
Lrcnbljei
eim
MAKELAARSKANTOOR HELLEMA ZN.
Het adres sinds 1898
voor onroerende goederen
■mmm
r
De taal geen barrière!
Muzikaal hoogtepunt
Nieuweweg 7-9 Leeuwarden
Telefoon 23117*
m
i
Het viel op, dat in de afgelopen vier jaar in
Noorwegen met man en macht aan de verbe
teringen van de wegen is gewerkt, zodat het
land in snel tempo voor het toerisme wordt
opengelegd. Onze chauffeur H. de Jong, die
als rasechte Heerenvener onderweg steeds op
de hoogte bleef van de verrichtingen van „syn
skütsje" (en dus een uitstekend humeur be
hield!}, was voor het eerst in Noorwegen.
„Veel mooier dan Oostenrijk en Zwitserland"
luidde zijn oordeel en hij kan het weten. Maar
wie een busreis naar Noorwegen wil organi
seren, moet zich zoals ook door de reis
commissie van „Excelsior" werd gedaan wel
degelijk van te voren vergewissen over de be
rijdbaarheid van de route door grote bussen.
Soms is zelfs speciale toestemming vereist voor
het berijden van smalle wegen.
In Lillehammer werd de zijweg naar Otta in
geslagen, die tot Lom goed berijdbaar was.
Maar toen kwamen er toch nog moeilijkheden:
een korte en zeer steile afdaling leidde naar
ons hotel „Ütsikten" bij Geiranger. Het werd
een adembenemende tocht vol zeer scherpe
haarspeldbochten. Voor onze lange bus was de
weg werkelijk te smal, maar dank zij het bij
zonder grote vakmanschap van de chauffeur,
die deze bus „in de vingertoppen" had, werden
de bochten feilloos genomen en werd dit het
toeristisch hoogtepunt van de reis.
De volgende dag volgde een tocht per veerboot
door de Geirangerfjord. Terwijl de Leeuwarders
thuis zuchtten onder de ene depressie na de
andere, hadden wij de weergoden met ons en
scheen het zonnetje steeds aan een stralend
blauwe hemel. Het blauwe water van de fjord,
het wit van de watervallen, de donkere drei
ging van de hoge bergen rondom, met hier en
daar een plekje groen met een boerenhoeve,
die slechts door een touwladder was te berei
ken, de vriendelijkheid van de kapitein, die
ons graag de microfoon afstond om in de eigen
taal onze mensen te vertellen van de waterval
„De syv söstre" (de zeven zusters) en van de
eenzame „Lover" aan de andere kant, die zijn
keus niet kon maken en van de derde water
val „De Bruidssluier", die al klaar lag, maar
wel nooit zou worden gebruikt het waren
allemaal onvergetelijk mooie reiservaringen.
Verscheidene deelnemers hadden geen talen
gestudeerd. Ze werden in Trondheim soms in
alleen Noors sprekende gezinnen onderge
bracht. Dit leidde niet tot moeilijkheden en het
was treffend, hoeveel de een van de ander te
weten kon komen. „It ferste komme jou met
gewoon plat Luwarders of Fries" was de alge
mene mening. Het bleek evenals vorige
jaren dat Friezen en Noren in hun aard
en karakter grote overeenkomst hebben en het
daardoor best met elkaar kunnen vinden. „De
mensen wete niet wat goed at se an je doen
salie", was de algemene opinie.
Soms was er een verrassende ontknoping: Hoe
moest men de gastvrouw duidelijk maken, dat
een van haar gasten suikerziektepatiënt was?
Het woord „diabetes" bleek onbekend. Woor
denboeken, een lexicon, een encyclopedie:
niets mocht baten. Tot de man zei: „Hoe mut
dat nou? Ik sien gien kans om se an 't forstaan
to peuteren, dastou sükersiek biste." Waarna
begrip volgde, want het Leeuwarders en het
Trondheims hebben tenminste één woord ge
lijk: „sükersiek".
Onderweg waren reeds concerten gegeven in
Sandefjord en in Hamar, waar in de „Stiftsti-
dinge" een recensie verscheen, die een minder
verstandig man als dirigent J. Ronner eigen
wijs zou hebben gemaakt: Sanger av Bruckner,
Mozart og Mendelssohn Bartholdy og tilsist
lettere folkelivsanger fra Holland. Koret var
meget godt. Oftewel in goed Nederlands: lie
deren van Bruckner, Mozart en Mendelssohn
Bartholdy en tenslotte luchtige volksliederen
uit Holland. Het koor zong zeer goed. Waaraan
werd toegevoegd, dat het Noorse1 volkslied
„Ja, vi elsker" zowel „hvor tekstuttalen" (wat
de uitspraak betreft) als „den sanglige kvali-
tet var prikkfri", d.i. vlekkeloos!
Onderweg werden we in Otta achterhaald door
radio-Oslo. Eén interview met de reisleider
en een opname van de volksliederen werden
de volgende morgen uitgezonden, zodat de
vrienden in Trondheim de Leeuwarders al had
den gehoord voor ze daar waren!
In Trondheim werd voor patiënten en leiding
van het herstellingsoord voor drankzuchtigen
een concert gegeven.
Maar het hoogtepunt bereikte het koor even
wel toen tijdens een kerkelijke huwelijksinze
gening op aangrijpende wijze Schuberts „Sanc-
tus" werd vertolkt. De meeste huwelijken in
Noorwegen worden voltrokken in de kerk. De
dominees zijn bijna overal ambtenaar van de
burgerlijke stand, zodat iedereen, Luthers of
niet, bij de Lutherse staatskerk aangifte moet
doen van vestiging, geboorte, huwelijk of sterf
geval. De geestelijken worden benoemd door
de staat. Hun salarissen en pensioenen worden
door de staat betaald. Men trouwt dus óf in
de kerk óf in het gemeentehuis, nooit in beide,
want het huwelijk in de kerk is meteen burger
lijk. Zondag werd medewerking verleend aan
de godsdienstoefening in dezelfde Var Fru
Kirke (O.L. Vrouwekerk), een gebouw uit de
13e eeuw. Na afloop van de dienst gaf het
koor een kerkconcert.
De terugreis werd na Lillehammer via Fager-
nes gemaakt door het prachtige Hallingdal
naar Hönefoss. In Oslo werd het vlot Kon-
tiki bewonderd en zagen we de drie beroemde
vikingschepen. Ook het indrukwekkende Vige-
lands beeldenpark werd bezocht, evenals het
prachtige raadhuis, dat in 1950 ter gelegen
heid van het 900-jarig bestaan van Oslo ge
reed kwam. Op de enige regendag ging het
door Zweden.
Een volle dag werd gepleisterd in Kopenhagen,
waar 's avonds het bezoek aan Tivoli het gemis
van de Leeuwarder kermis goed maakte, meer
dan goed zelfs, want in de plaats van kermis-
lawaai aan te horen, beluisterden we een zeer
Geirangerweg: het laatste steile stuk leverde
echte busacrobatiek op. „Me/ deze bus nooit
weer" was het commentaar van chauileur De
Jong uit Heerenveen. Duizendmaal zwaarder
dan de Gross Glockner"
Een van de bassen in de sneeuw
goed klassiek concert en zagen pantomime en
ballet van zeer hoog gehalte!
Na een vlotte reis keerden de leden van
Excelsior niet in het minst vermoeid na een
tocht van 15 dagen in Leeuwarden terug. Ze
hadden toen meer dan 4200 km afgelegd!
Plannen? De volgende reis samen met Ekko
naar Parijs!
S. de B.
