Vrouwelijke vrijwilligers werken op
allerlei gebied
't Winkeltje
in het
Diakonessenhuis
Niet iedere Leeuwarder zal kunnen vertellen wat de Unie van Vrouwelijke
Vrijwilligers is en wil. Wie echter even denkt aan „Tafeltje dek je of aan
het „rijdend winkeltje" in het Diakonessenhuis of het Parkherstellingsoord
en wie heeft daar nog nooit van gehoord? is al aardig op weg naar een
nadere kennismaking met een groep zeer actieve vrouwen in de Friese hoofd
stad. Groot in aantal zijn de UVV-vrouwen niet, maar des te groter zijn de
werken, want het devies van de Unie van Vrouwelijke Vrijwilligers is „Helpen
waar dat nodig is".
„Hulp" wordt in de meest concrete zin van het
woord vertaald door de dames. „Tafeltje dek
je" is er een sprekend voorbeeld van. Per
week gaan er ongeveer drie maal dertig warme
maaltijden de deur uit naar bejaarden her en
der in de stad. Onlangs is de tienduizendste
maaltijd al verstrekt. Het bejaardenprobleem
is namelijk de grootste sociale zorg waarop
de UW zich ingesteld heeft. Voor deze groep
mensen is bijstand inderdaad nodig, omdat er
een groot gebrek is aan bejaardenhulp.
Niet elke bejaarde (of bejaard echtpaar) kan
of wil in een tehuis, terwijl het alleen-zijn voor
hen toch vele moeilijkheden oproept. De vrouw
kan slecht ter been zijn en moeilijk meer voor
het eten zorgen of de man of vrouw kan ziek
zijn. Naast de vereenzaming van de alleen
staanden is dit een niet te onderschatten pro
bleem, dat slechts met daadwerkelijke hulp
gebaat is. De UW heeft dit begrepen en daar
om gaan er drie maal per week vrouwen met
warme maaltijden op uit. De maaltijden worden
in diverse keukens van Leeuwarden bereid.
De instellingen ziekenhuizen of bejaarden
tehuizen krijgen er een kleine vergoeding
voor en de bejaarden betalen voor deze dienst
verlening een bedrag van 1,35 per maaltijd.
Al het overige zijn transacties met gesloten
beurs. De particuliere auto's waarmee de maal
tijden worden bezorgd rijden gratis. De mede
werksters vragen geen enkele vergoeding.
Naast deze dienstverlening aan de gemeen
schap beschikt de UW over een „rijdend
winkeltje" voor de patiënten van het Diako
nessenhuis en Parkherstellingsoord. Deze ser
vice is in bijzonder goede aarde gevallen bij
de patiënten. In dit geval is het gezegde van
toepassing: „de ene hand wast de andere en
beide worden ze schoon", want wat overblijft,
is bestemd voor pedicure van de patiënten.
Het bezighouden van de patiënten in het Park-
herstellingsoord is ook een van de „objecten"
van de UW. De bejaarde chronische patiënten
krijgen weinig of geen bezoek meer en daarom
is het voor hen een opbeuring eens contact
met de buitenwereld te hebben. Er zijn zoveel
mogelijkheden om deze zieken gelukkiger te
maken: met hen uit wandelen gaan, een kopje
koffie drinken, voorlezen en noem maar op.
Het bezoek aan alleenstaande bejaarden is
eveneens een sociaal werk, dat de vrouwen
ter hand nemen en daarnaast zijn nog zovele
incidentele gevallen waarin hulp wordt gebo
den. We hebben over de activiteiten van de
UW gesproken met de voorzitster mevr. Van
Lennep-Castelein en met mej. Paping, de pen-
ningmeesteresse van de Unie te Leeuwarden.
„Het is jammer, dat er in een stad als Leeu
warden geen bejaardencommissie is als een
overkoepelend orgaan, want er is zoveel hulp
nodig voor deze mensen", aldus mevr. Van
Lennep. Er is een prachtige samenwerking met
Tot Opbouw, Vrouwelijke Hulpverlening en alle
andere kerkelijke of sociale instellingen, maar
het moet over zoveel schijven lopen, zodat niet
altijd effectief gewerkt kan worden.
Een bijzondere wens van de UW is steun van
de gemeente. „We hopen altijd nog, dat de
gemeente ons een wagen beschikbaar kan stel
len voor het rondbrengen van de maaltijden",
aldus mevr. Van Lennep. „Een bejaardencom
missie voortgekomen uit alle op dit gebied
werkende instanties of verenigingen heeft
meer inbreng dan de UW alleen, die niemand
vertegenwoordigt". De UNIE is een algemene
instelling. Hopelijk komt het in Leeuwarden
dus nog eens zover. De UW Leeuwarden doet
nu het werk met geld van het hoofdbestuur in
Amsterdam en een geldelijke bijdrage van on
geveer 60 contribuanten; in speciale geval
len volgt een beroep op het bedrijfsleven.
GESCHIEDENIS
De voorgeschiedenis, die tot de oprichting van
de landelijke Unie van Vrouwelijke Vrijwilli
gers heeft geleid, speelde zich af in de zomer
van 1938 in Amsterdam. Een kleine groep
vrouwen vormde hier een Werkcomité Vrou
welijke Vrijwilligers. Het doel was: het ver
lenen van alle diensten, waarvoor de overheid
een beroep zou moeten doen op de burgerij in
tijden van oorlog of nationale rampen, maar
ook in tijden van vrede, wanneer bijzondere
omstandigheden een vrijwillige dienstverlening
door burgers ten bate van hun volk noodzake
lijk zouden maken. De naam werd: „Korps
Vrouwelijke Vrijwilligers". In groepsverband
Maandblad onder auspiciën van de
Stichting „Leeuwarder Gemeenschap"
14e jaargang no. 8 augustus 1965
Redactie-commissie:
Mevr. A. J. Bearda Bakker-Stuiveling
H. Kingmans
Pater H. W. Dijkman O.P.
J. T. Vellenga
Redacteur: W. H. Kuipers, telef. 28203
Adres administratie:
Voorstreek 101-103, tel. 22046 en 22047
Redactie:
Stadhuis Leeuwarden, tel. 21141
Abonnementsprijs 3,00 per jaar
Giro-nummer 809910 ten name
N.V. Erven Koumans Smeding,
Leeuwarden
gestoken in uniform namen de vrouwen
dus de bescherming der bevolking ter hand.
De idee won veld en al spoedig werden overal
in den lande KW's opgericht, al was men het
meestal niet eens met het militaire karakter, dat
de Amsterdammers er aan hadden gegeven. De
oorlog bracht veel werk voor de vrouwelijke
vrijwilligers, zoals voedselvoorziening, zorg
voor evacués en vluchtelingen. In 1943 werden
de eerste contacten in Leeuwarden gelegd met
mevr. E. G. van Diemen-Mekking. Zij vond in
mevr. Buisman-Blok Wybrandi een geestdrif
tige en enthousiaste bondgenote. Wat mevr.
Buisman heeft gedaan in UVV-verband grenst
bijna aan het ongelooflijke. Het ontbrak haar
nooit aan ideeën en werklust. Op verzoek van
mej. dr. M. A. M. Klompé, die hiervoor naar
Leeuwarden kwam, bood Leeuwarden hulp aan
Arnhem. Ongeveer 85 dames hebben in Arn
hem puin geruimd, voedsel verdeeld, schepen
gelost etc.
Uit het hele land waren 800 colonnes gefor
meerd. Uit dit werk in de geteisterde oorlogs
gebieden groeide ook de plaatselijke hulp. De
gezinszorg was het grootste object in eigen
stad. Vele totaal ontredderde gezinnen kregen
hulp van UVV-medewerksters en hieruit is de
gezinszorg gegroeid zoals wij die kennen.
De „objecten" hebben zich thans uiteraard ver
legd. Het is meer een stil werken geworden.
De uniformen hangen al lang bij de voddenman,
maar er is en blijft werk voor deze vrouwe
lijke vrijwilligers, minder materieel, maar meer
geestelijk misschien. Het werk moet echter
gedaan worden om het welzijn van het Neder
landse volk te bevorderen; daadwerkelijk, met
als leidend beginsel: naastenliefde en hulp
vaardigheid.
MARINUS DE BOER
Tafeltje dek je
Een paar maal per week
is deze toverspreuk
een werkelijkheid voor
vele Leeuwarder
alleenstaande bejaarden.
■.i.
