TIJD
VOOR
VACANTIE
11
Dit nummer van de Leeuwarder Gemeenschap
verschijnt vlak voor het begin van de school-
vacanties en dus wellicht ook vlak voor uw
vacantie. Of bent u al geweest? Het klinkt een
beetje alsof het om een dwingende plicht gaat,
wanneer de vraag zo wordt gesteld. Dat plicht
matige zit er trouwens wel een beetje in; wie
domweg thuisblijft en wat in het voor- of
achtertuintje gaat zitten, die telt niet mee,
alhoewel ook daar de zon schijnt, indien zij
schijnt.
Over het algemeen moeten we tegenwoordig
heel nodig heel ver. Duitsland en Frankrijk
zijn nauwelijks meer in tel, Italië is voor het
proletariaat. Griekenland begint er wat op te
lijken; het is trouwens een land met een zeer
oude cultuur, waarvoor men als toerist ge
voelig mag zijn.
Weet u wat aardig is voor een dagje in de
vacantietijd? U gaat eens naar Utrecht en daar
aanschouwt u op het station het vertrek der
internationale treinen. Meng u tussen het pu
bliek, dat nerveus en bedremmeld en zelfs ten
dele de wanhoop ten prooi de komst afwacht
van het „rollend materieel" dat de vacantie-
gangers naar onbekende verten zal voeren,
waar het volgens de folders zeer mooi is, maar
waar men maar moet afwachten wat er te
eten valt. Kunt u dan het gedrang en gebots
en het gezeul met de veel te grote koffers
met veel te veel bagage aanschouwen, wan
neer de trein is gearriveerd en ziet u het be
traande oog van de kennelijke kantoorjuffrouw,
die het er'dan maar op heeft gewaagd, al zei
moe nog zo, dat het niets gedaan is voor een
meisje-alleen, dan wordt u bevangen door een
gevoel van weldadige rust bij de gedachte, dat
u niet mee hoeft.
De ergste discriminatie van de auto is de
„auto-slaaptrein". Het vierwielige motorvoer
tuig kan daarop door de vacantiegangers wor
den meegenomen om op de plaats van be
stemming dienst te doen. Daar staat hij dan
voor gek, met heel zijn rotsvaste wegligging,
zijn economische top, zijn felle acceleratie,
zijn vederlichte besturing, zijn ruimte voor
veel benen en voor veel bagage en alles wat
er verder over hem in folders en advertenties
is aangeprezen. Als een invalide heeft men
hem op een brancard ondergebracht. Welke
ook de commerciële resultaten van deze trei
nen mogen zijn, ze zijn in elk geval de triomf
van het spoorbedrijf op het automobilisme
In Leeuwarden brengt het hoogseizoen een
gedeeltelijke ontvolking mee. Er verdwijnen
meer mensen uit de stad dan dat er binnen
komen. Leeuwarden is nu eenmaal geen typisch
vacantiecentrum, al blijven velen hier een
nachtje over op doorreis. Onder hen zijn tal
van buitenlanders, die de E 10-route volgen.
Het ontbreken van een camping is een extra
beletsel voor een tijdelijk verblijf in of bij
Leeuwarden. Aller ogen zijn op de Kleine Wie
len gericht, waar inderdaad een camping is
geprojecteerd. Misschien is de minister van
Economische Zaken zo vriendelijk binnen af
zienbare tijd af te komen met zijn subsidiërings
beschikking en wanneer de gemeente dan
kans ziet het geld voor dit werk te lenen
(een moeilijk punt, zoals u weet) dan zouden
we volgend jaar een heel eind verder kunnen
zijn. Misschien zouden we dan kunnen zijn
waar we naar toe willen.
En als we oud-burgemeester Van der Meulen
dan eens de gelegenheid gaven als eerste met
zijn kampeerauto van dit terrein gebruik te
maken? Het mag dan voor zijn doen belache
lijk dicht bij huis zijn, maar het zou toch wel
een aardig eerbetoon zijn aan de magistraat,
die hard gewerkt heeft aan het Kleine Wielen-
project (Mr. Van der Meulen en zijn echtge
note gaan, met de kampeerwagen, op 2 juli
scheep naar de Verenigde Staten om dit land
van west naar oost en terug te verkennen,
met een bezoek aan Mexico. Deze reis is, in
materiële zin, het afscheidsgeschenk van de
Leeuwarder burgerij. Het echtpaar Van der
Meulen blijft vijfeneenhalve maand weg).
De Piet er Stuyvesantweg met de Coöperatieve Condensfabriek, waarvan de nieuwbouw een opvallend element is
