Gooi de rommel maar ergens neer
'5'
«v --v.-
-it- .'.-'■■r.-W.
-" .'V-' '-.r^
De industrieterreinen
zijn gedegradeerd
tot clandestiene vuil
stortplaatsen. Hier
ligt vooral afgedankt
bouwmateriaal
Een „schilderachtige''
verscheidenheid van
rommel
In het schemerdonker rijdt een vrachtauto over het industrie
terrein, langzaam, alsof de chauffeur de weg niet kent. De man
in de cabine kijkt niet alleen voor zich uit, maar ook aan alle
kanten om zich heen. Is er onraad? Wordt hij gevolgd? Het is
stil op het industrieterrein; de bedrijven staan stil, de mensen zijn
naar huis. Het gele schijnsel van de straatverlichting valt over
verlaten straten en het vlakke terrein.
De man schrikt. In de verte ziet hij de lichten van een auto, die
naderbijkomt. Opgedoken uit de tunnel onder de spoorlijn naar
Sneek. Maar het is loos alarm. De auto zwenkt af en laat na en
kele ogenblikken alleen de rode achterlichten zien.
Dan stopt de vrachtauto langs de straat. De klep van de laad
bak gaat open en vliegensvlug wordt de lading gelost: waarde
loos afval van bouw- en sloopwerk, dat clandestien op deze open
vlakte wordt gestort. Dat is de goedkoopste manier om de rom
mel kwijt te raken. En niemand ziet het. Maar het mag natuur
lijk niet en dat weet die chauffeur drommels goed. We hebben
de open terreinen van de stad niet als aanvullende vuilstort
plaatsen aangelegd.
Wanneer de man thuiskomt, dan vindt hij zijn vrouw in een
toornige stemming. Het zoontje heeft, bij haar afwezigheid, de
middag spelend doorgebracht in het achtertuintje. Op het open
veld bij de hoek van de straat heeft hij wat oude planken en
latten gevonden („De mensen smijten die rommel maar overal
neeren daarmee is hij achter aan het timmeren geweest.
Een onduidelijk werkstuk, dat niet tot voltooing is gekomen en
nu ligt de rommel daar. 't Is een schandaal.
Een goed huisvader steunt zijn vrouw bij de moeilijkheden met
de opvoeding der kinderen. En dus wacht zoonlief een pijnlijk
moment; de bij het laden en lossen van vrachtauto's geharde
handen leveren een aantal „doorslaande argumenten" op om de
jongeman tot andere gedachten te brengen.
We zouden dit fantasieverhaal nog wat kunnen uitbreiden en
de vader, annex vrachtautochauffeur, een gesprek kunnen laten
voeren met de buurman, over de gemeente die allerlei dingen
nalaat. Dat is dan allemaal onbegrijpelijk, een schandaal enz.
enz.
Wij vermelden echter slechts, dat het opruimen van de clande
stiene afvalhopen op de industrieterreinen en elders in de stad,
waarmee de gemeente enige weken geleden is begonnen, zo n
35.000 gulden kost. Geld, dat betaald moet worden als premie
op het gebrek aan openbaar fatsoen van velen, die men natuur
lijk niet onfatsoenlijk mag noemen, want ze vegen thuis hun
voeten op de deurmat en voeden hun kinderen in rechtscha
penheid op. Voor die 35.000 gulden hadden we eigenlijk veel
beter iets anders kunnen doen, maar dat kan er nu niet van
komen.
Wij vermelden tenslotte, dat aan de noordelijke ringweg, de
Dammelaan, een grote kuil is gegraven voor bouwafval. Zou
men deze rommel daar in het vervolg naar toe willen brengen,
dan zal dit niet alleen prettig worden gevonden door de mensen
van het stadhuis, maar door alle Leeuwarders.
In het ijsbaankwar
tier zagen we, tussen
de bouwaivallen, de
ze gevarieerde col
lectie alval. Slechts
de ratten weten er
een dankbaar ge
bruik van te maken
De grote kuil aan
de Dammelaan
voor het storten van
bouwafval.
