Eens vertroeteld door de eigenaars, nu schroot oude rommel in de rommelige restanten van een oude buurt.
het niet te weten. „Jan", daarmee werd zaken
gedaan, handtekeningen en kwitanties wer
den bij die handel niet gebruikt.
Begin van dit jaar is Jan verhuisd. Hij
beschouwde de verzameling wrakken nog wel
als zijn eigendom, want vlak voor zijn vertrek
werd het hele zaakje, inclusief de woonwa
gen, verkocht aan een paar woonwagen-be
woners uit Harlingen, die als aasgieren op de
achtergelaten prooi neerstreken. Stukje bij
beetje worden de wrakken, of wat daar nog
van over is, op een vrachtwagen gesleept en
vervoerd naar een handelaar in oude metalen
en waarempel men beurt zo nog een paar
centen voor dit schroot. Zo wordt het
autokerkhof langs de openbare straat mis
schien toch nog ontruimd.
Over een aantal jaren zal deze buurt van de
Blekerstraat overigens toch niet meer te
herkennen zijn. Misschien staat er dan wel
het nieuwe stadhuis, als wethouder De Jong
zijn zin krijgt, of een ander gebouwencom
plex. Misschien voert er dan een grote
verbindingsweg met de Dammelaan, dwars
over het vroegere autokerkhof. Een modern
stukje Leeuwarden zullen we dan daar
vinden, waar nu nog de bestrating van de
voormalige Houtstraten zich slingert langs
een hondertal autowrakken. Niemand zal zich
hier dan meer het dubbele beeld van
onttakeling voor de geest kunnen brengen:
onttakeling van een woonbuurt en ook van
het glanzende blik, dat eens door trotse
eigenaars werd bereden. Vandaar deze foto's,
die naar wij hopen spoedig historische foto's
zullen zijn geworden.
Voor een eerste kennismaking kon de wereld er voor haar wel wat vrolijker uitzien
