ook. Bovendien, de afstanden zijn maar klein.
Wat is tegenwoordig 2 uur rijden met de
auto? In Holland vindt men dat een geweldige
tijd, maar ik heb in het buitenland gewoond
en daar zijn afstanden van 200 km heel
gewoon. Daar komt bij, dat wij helemaal geen
behoefte hebben om naar steden als Amster
dam of Den Haag te gaan. Men praat over
Amsterdam als het Mekka, maar wat moet ik
daar doen? Mijn vrouw is van origine Engelse
en zij denkt er al net zo over. Zij houdt van
de natuur en van tuinieren. Waar kun je dat
beter doen dan hier?"
Kolonel Wijting kan vergelijken, want hij is
op alle luchtmachtonderdelen in Nederland
geweest. Als piloot aan de knuppel van een
Starfighter vliegt hij nog iedere week een
paar uur over heel West-Europa. „Ik blijf
vliegen zolang het kan. Als piloot op deze
supersnelle toestellen kun je je het best op de
hoogte stellen van wat je personeel doet. Ik
kom er zo achter wat er in dit bedrijf omgaat,
wat de moeilijkheden zijn. Ik kan er over
praten en dat schept de beste band."
Het gesprek wordt onderbroken omdat een
Beaver van Ypenburg wordt aangekondigd.
Daarin blijkt de minister van landbouw
Lardinois te zitten, die voor de opening van
het nieuwe CCF-gebouw naar Leeuwarden
komt. Als commandant van de vliegbasis gaat
de kolonel hem verwelkomen. Dat brengt ons,
na zijn terugkeer, op de representatieve
werkzaamheden van een basiscommandant.
„Het is een beleefdheidsgeste; ik vind het
plezierig om dat er bij te doen. Hier op
Leeuwarden is het wel niet zo druk met het
ontvangen van officiële personen, maar juist
daardoor beleef je er nog plezier aan. Op
bases als Soesterberg en Ypenburg gebeurt
dat zo vaak, dat het een soort corvee wordt.
Dat zou mij niet liggen."
Aan de wanden van zijn bureau hangen naast
planborden en schema's persoonlijke herinne
ringen van de kolonel. Op een ingelijste
tekening wordt hij afgebeeld in een zeilboot,
die voorzien van vleugels, een start vanaf het
wateroppervlak maakt. Kolonel Wijting blijkt
een hartstochtelijk zeiler te zijn en ook die
liefhebberij blijkt de gang naar Friesland
voor hem niet een zware te hebben gemaakt.
Hij vertelt bezig te zijn met een zeilboot voor
zijn zoon Duncan, die 11 jaar is. Hij heeft
voor hem een polyester romp van een Flying
Junior gekocht, die hij zelf afbouwt. In de
hobbyshop voor houtbewerking brengt kolo
nel Wijting nu zijn vrije uren door met de
opbouw van die zeilboot. Zelf heeft hij een
BM die voor de zomer vanuit Vinkeveen naar
Grouw zal worden overgebracht.
De vakantieplannen voor het gezin Wijting
zijn daardoor al komen vast te staan. „We
wonen hier in een puur vakantieland. Ik
neem van de zomer af en toe een paar dagen
vrij om er met de boot uit te trekken. Mijn
zoon gedraagt zich aan boord als een echte
commandant. Hij was toe aan een eigen boot."
Kolonel Wijting vindt dat er tussen het
besturen van een vliegtuig en het sturen in
een zeilboot grote overeenkomsten zijn. „Een
vlieger zal gauw zeilen leren, want de theorie
van de aërodynamica kent hij al. Hij zal
daarvan in het algemeen meer weten dan
de meeste wedstrijdzeilers."
De commandant van de vliegbasis is door zijn
functie tevens garnizoenscommandant van
Leeuwarden en dat brengt hem nogal eens in
de stad. „Dat is vanaf het begin geweldig
geweest hier. Ik kreeg veel uitnodigingen. Het
contact in Leeuwarden bleek veel beter te
zijn dan elders in Nederland. We hebben
mensen ontmoet, die nu onze vrienden zijn.
Het contact burger-militair is hier uitstekend.
Ook met de mensen uit de directe omgeving
van de basis. Ze komen hier bij je. Ze
bespreken hun problemen. Vorige week wa
ren hier bestuursleden van het waterschap
om over de bemaling van de basis te praten.
Waar maak je dat elders in het land mee? Ik
vind het geweldig.
Zo is het ook met de geluidshinder gegaan. De
onwonenden hebben er begrip voor, dat een
straaljager veel lawaai maakt en dat ze ook 's
Op 11 april opende de minister van landbouw en visserij, ir. P. J. Lardinois, het
nieuwe, 44 meter hoge kantoorgebouw van de Coöperatieve Condensiabriek Fries
land. Zijne excellentie kreeg bij deze gelegenheid van het dakterras een indrukwek
kend overzicht van het agrarische centrum Leeuwarden (de stad is natuurlijk ook
op andere gebieden het centrum van Friesland, maar voor deze minister laten we
het nu maar zo). Minister Lardinois is op dit moment evenwel minder verdiept in
het panorama van Leeuwarden dan in de kwesties van melk, kaas en andere zuivel
producten, welke ir. J. B. Ritzema van Ikema, directeur van de C.C.F., hier op hoog
niveau (in de dubbele zin van het woord) met hem opneemt. U ziet beide heren
(de heer R. v. I. hall op de rug gezien) ongeveer in het midden, beiden met een
voet op de rail. Meer naar voren wijst burgemeester Brandsma in de verte iets
aan het zou ons niet verwonderen wanneer zijn vinger was gericht naar de
toekomstige weg naar Drachten, waar deze over het Van Harinxmakanaal en door
het Aldlan komt te lopen.
avonds moeten vliegen. Mijn voorgangers
hebben steeds voor een begrip hiervoor bij de
burgerij gezorgd. Over zijn personeel op de
vliegbasis zegt kolonel Wijting: „Er is geen
basis in Nederland waar de mensen zolang
achter elkaar zitten als hier. Dat komt omdat,
wanneer er tegen iemand wordt gezegd: jij
gaat naar Leeuwarden, wordt gereageerd met:
moet dat nou, kan ik daar niet onderuit?
Terwijl de mensen die hier zitten bij het
horen van hun overplaatsing naar elders
zeggen: moet dat nou, kan ik hier niet nog
een tijdje blijven zitten? Daar wordt rekening
mee gehouden. Er zijn mensen, die hier
langer dan 12 jaar zitten. Ze willen niet meer
weg. De huisvesting in Leeuwarden en de
omgeving is bijzonder goed. De tijd, dat de
bases van de luchtmacht doorgangshuizen
waren, is voorgoed achter de rug. Het is nu
een groot bedrijf, waar behoefte is aan
mensen, die alles van de zaken afweten.
Alleen, ze moeten fris blijven. Dommelt
iemand in, dan is het tijd dat hij wordt
overgeplaatst."
Hoewel de leden van het gezin Wijting geen
stadsmensen zijn, komen ze natuurlijk toch
veel in Leeuwarden. De vrouw van de kolonel
doet er haar inkopen en dat bevalt haar best.
Dochter Susan (18) volgt in de stad een
cursus voor analiste en zoon Duncan zit op de
Telemannschool. De basiscommandant gaat 's
avonds vaak naar voorstellingen in de Har
monie, waar hij en zijn vrouw van houden.
En ook daar ontmoeten zij hun vrienden:
Leeuwarders onder elkaar.
Op 9 april bezocht een groep V.V.V.-intormatrices, gestationeerd langs de Groene
Kustweg, Leeuwarden. Onder de dames waren verschillende uit het Duitse Grüne
Küstenstrassegebied. In het Fries Museum werd halt gehouden voor het portret van
Saskia, de enige Rembrandt, die Friesland rijk is.
