PROGRAMMA FRIESE ZIEKENOMROEP
cAvonturen in een
bootje
VOOR DE JEUGD
juni
23
door Maja van Heemstra
Op een nacht werd Tjailing wakker, doordat
hij zo'n raar geluid hoorde net alsof er
golven sloegen 'tegen de palen waar het huis
op stond. Hij had weer gedroomd dat de zoon
van het opperhoofd hem achterna zat op een
tijger. Met een gil werd hij wakker en meteen
hoorde hij geklots van water. En stemmen,
die in het donker tegen elkaar riepen. De hele
familie werd wakker door zijn gil en meteen
stonden allen op dë ladder en T jailing
natuurlijk ook.
De zee was opeens voortgejaagd door de wind
en over het strand gespoeld. Het water had
de eerste huizen van het dorp bereikt. Dat
van hen ook. De kleine jongens schreeuwden
van angst en klemden zich aan hun moeder
vast. De vader probeerde van de trap af te
komen om hulp te halen en zijn igezin te
redden, maar het water sloeg zo gevaarlijk
tegen de ladder aan, dat hij niet verder
durfde. „Een boot! Een boot!" riep hij. Dat
kon Tjalling verstaan, want hij had al heel
wat vreemde woorden geleerd.
„Ja", dacht hij, „een boot! Had ik de mijne
maar!"
Op hetzelfde ogenblik klonk er een bons
tegen een van de palen waar het huisje op
stond. Hij zag de vader naar beneden
springen, die riep dat de anderen moesten
volgen. En toen Tjalling aan de beurt was zag
hij dat het zijn boot was, die tegen de paal
was aangebotst. De zijne was zwaarder dan
de bootjes van de andere kinderen, ze was
niet weggeslagen maar op de kop van een golf
op het land gegooid. Allen konden zij er in en
van het huis ernaast konden zij ook nog een
paar kinderen meenemen.
Waar was Beerke? In het donker had hij hem
niet gezien. „Beer! Beerke! kom bij 't baasje",
riep Tjalling hard tegen de wind in. Maar hij
zag niets. O, Beerke, je bent toch niet
verdronken? „Beerke! Waar ben je! Kom dan
toch!"
Het begon wat lichter te worden. Het water
was niet diep tmeer en de boot liep vast op het
zand. Zij konden er allemaal uit stappen en
naar een hoger gelegen stuk land lopen. Maar
waar was Beerke dan toch? Daar hoorde hij
gejank. En in de verte boven aan de ladder
van het huisje, dat zij hadden verlaten, stond
de kleine harige hond. Hij kon de ladder niet
af en durfde ook niet in het water te duiken.
Met een sprong was Tjalling weer in het
ondiepe water terug en hij begon in de
richting van het huis te lopen. Maar de vader
van de kinderen kwam achter hem aan, zei
wat tegen hem waaruilt hij begreep: „Nee!
Nee! Doen niet!". Hij kreeg een duw in de
richting van het land en de vader stapte
resoluut de zee in. Toen hij hem zag gaan, tot
aan het middel door het water, begreep
Tjalling dat hij dat nooit zou hebben kunnen
doen. Hij stond popelend aan de rand van het
waiter en zag dat de donkere man vlug de
ladder opging, hij tilde Beerke op en droeg
hem op zijn schouder door hfet water. Het
werd al eb en de zee begon te wijken.
Wat was Tjalling dankbaar toen hij Beerke
kon overnemen en deze luid blaffend om hem
heen sprong! En de man lachte maar en
verstond natuurlijk niets van alles wat
Tjalling tegen hem zei om hem te bedanken.
Maar begrijpen deed hij het wél!
(wordt vervolgd)
4. Diakonessenhuis
5. Stadsziekenhuis
7. Beatrixoord, Appelscha
8. Beatrixoord, Haren
„Grabbelton"
Twintig minuten voor
kinderen.
Twintig minuten voor
tieners.
10. St. Bonifatius Hospitaal „Lichte Muze" Lichte muziek van
11. Diakonessenhuis klassieke meesters
12. Stadsziekenhuis in driekwarts- en andere
14. Beatrixoord, Appelscha maten.
15. Beatrixoord, Haren
17. St. Bonifatius Hospitaal „4 x M"
18. Diakonessenhuis
19. Stadsziekenhuis
21. Beatrixoord, Appelscha
22. Beatrixoord, Haren
Muziekmenu voor
moderne mensen.
24.
25.
26.
28.
29.
St. Bonifatius Hospitaal „Verjaardagen" Felicitaties en muziek
Diakonessenhuis voor patiënten die in juni
Stadsziekenhuis jarig zijn-
Beatrixoord, Appelscha Een en ander verzameld
Beatrixoord, Haren door het verplegend
personeel.
De programma's worden uitgezonden:
St. Bonifatius Hospitaal, maandags om 16.00 uur;
Diaconessenhuis, dinsdags om 16.30 uur;
Stadsziekenhuis, woensdags om 19.00 uur;
Beatrixoorden volgens intern programma.
