PRETTIGE REACTIES BLIJVEN BINNENSTROMEN
T
i
ENAULT
OSIER
'T KLEINE KRANTSJE
De prettige reacties op het verschijnen van 't Kleine Krantsje blijven binnenstromen. Heel veel lezers
klommen weer in de pen om hun instemming te betuigen met ons initiatief. Het doet ons genoegen
weer een aantal van deze reacties te kunnen afdrukken.
VOOR
j
NAAR
Ontmoet In de strut
VREUGDE - HEIMWEE
Met heel veel belangstelling,
vreugde, heimwee en ontroe
ring heb ik de 2e uitgave van
het Kleine Krantsje gelezen.
Graag geef ik mij op als abon
nee. U zou mij ten zeerste
verplichten de eerste twee
nummers mee te zenden.
U dankend voor de te nemen
moeite verblijf ik,
Mevr. Kuyt-Barendsma
Zaandam
BEST FOLDEEN
Familie fan mie uut Luwad-
den het mie nummer twee
fant Kleine Krantsje stuurd.
Nou, dat het mie wel so best
foldeen, dat ik su sêgge m'n-
heer must mie mar opskriewe
foor 'n abonnemeht. As m'n-
heer nog 'n nummerke één
overhet, suuk oek nowwel
graag son nummerke hewwe
wille. Met groate achting
Velsen J. Hoekstra
OUDSTE VOETBALCLUB
In 't Kleine Krantsje van 7
oktober schrijft U in het ove
rigens heel mooie verhaal
over de geschiedenis van d,e
voetbalsport (u mag mij wel
noteren als abonnee), dat
H.F.C. in Haarlem in 1879 is
opgericht en de oudste voet
balclub van Nederland is.
Maar dat klopt niet, want
U.D. in Deventer is al in 1875
opgericht en dus vier jaar
ouder dan H.F.C. Wist U dat
niet?
Leeuwarden H. de Boer
Ja, dat wisten wij wel. U.D.
is echter niet als voetbalver
eniging, maar net als Fri-
sia als criquetclub opge
richt.
H.F.C. is dus inderdaad de
oudste VOETBAliclub in ons
land.
Red. 't KI. Kr.
GOED GEDAAN
Hartelijk dank voor de toe
zending van uw uitgave van
,,'t Kleine Krantsje". Met
zeer veel genoegen heb ik de
geplaatste artikelen gelezen.
Als oud Leeuwarder doet
het je goed weer eens iets
te lezen over het vroegere
Leeuwarden met al zijn oude
bekende typen. Ook het artikel
over mijn oude voetbalvereni
ging Frisia heeft me goed ge
daan. Ik zal echter ook met
evenveel belangstelling de ko
mende artikelen lezen over
de andere verenigingen van
vroeger en nu.
Ik hoop dat het blad een goe
de toekomst tegemoet mag
gaan en wens U bij de uit
voering hiervan veel succes
toe.
Wilt U mij als abonnee no
teren en mocht ik in Wolve-
ga andere oud Leeuwarders
tegenkomen, dan zal ik deze
opwekken eveneens abonnee
te worden.
Met belangstelling zie ik het
volgend nummer in de bus
verschijnen.
Wolvega Piet de Block
HARDSTIKKE MOOI
Een hardstikke mooi krantsje!
Hier hadden we behoefte aan!
Doorgaan op de ingeslagen
weg! Ik geef me graag op als
lid en zal trachten m'n vrien
den te bewegen hetzelfde te
doen!
Leeuwarden A. Jasper
Hartelijk dank voor Uw
prettige reactie! En voor
de spontane gunstige re-
actie's van vele anderen!
Ze zulien ons stimuleren
om het Krantsje zo
„smout" mogelijk te ma
ken.
Red. 't KL Kr.
PRACHT IDEE
As jou het my vrage. dan
vind ik het maar een reuze
idee om het prachtige schil
derij van Comelis Sprenger
in no. 2 van het Krantsje af
te drukken en als de Redac
tie er nog een paar van Leeu
warden kan vinden of een re
productie van die nooit over
troffen schilder van stadsge
zichten dan zullen die bij de
lezers een best onthaal vin
den.
Ja, die opruiming van stads-
schoon in Leeuwarden nu een
honderd jaar geleden ge
pleegd! Ik heb er dat mooie
boek van Rinske Visscher, de
archivaris van Leeuwarden in
mijn jeugd, nog eens op nage
slagen. In „Leeuwarden van
1846 tot 1908" beschrijft zij de
veranderingen die het stads
beeld in dat tijdvak heeft on
dergaan. De voornaamste wa
ren: de demping van een
deel van de grachten op de
plaats waar nu de Arentstuin
is, de veranderingen in het
zuidelijk gedeelte van de stad
waar nu de Willemskade en
het station zijn en de dem
ping van vele grachten in het
oudere gedeelte van de stad.
De afbeeldingen in het boek
laten vele schilderachtige
plekjes zien die voorgoed zijn
verdwenen. Wij moeten ons
maar troosten met de gedach
te dat vooral de hygiëne met
de demping van de nauwe en
zonder twijfel in de zomer
slecht riekende kanalen ge
baat is geweest.
En misschien waren wel vele
Leeuwarders niet zoo oud ge
worden als ze nu zijn wan
neer die bronnen van besmet
telijke ziekten niet waren ge
dempt. In het begin van deze
eeuw kon men zich daarvan
nog wel een beeld vormen
wanneer men de vervuilde
sloten in het noordelijk ge
deelte van de stad zag, zoo
tusschen de Groninger Straat
weg en Oldegalileen, bijvoor
beeld. Gelukkig is hier veel
ten goede veranderd en Leeu
warden is tenslotte een mooie
stad gebleven.
Maar juist daarom zoo nu en
dan een mooi plaatje uit het
verleden, geachte Redactie -
Den Haag
Een Oud-Leeuwarder
van 1891.
NIET 40, MAAR 30
Het „mooie verhaal" onder
het kopje „Hè je dat hoord"
in het vorige Kleine Krantsje
had betrekking op mijn broer
en schoonzuster. Zij waren
evenwel niet veertig jaar ge
trouwd, zoals u schreef, maar
dertig jaar.
Leeuwarden S.
Dan zijn we bijzonder be
nieuwd, wat Uw broer op
de morgen van zijn veer
tigjarig huwelijksfeest zal
zeggen!
Red. 't KL Kr.
SPANJAARDSLAAN 162 - LEEUWARDEN-TELEF. 05100-20043
Deelnemers aan de prijsvraag'
van 't Kleine Krantsje „Ons
Zoekplaatje?" Nee, toevallig
niet: de hier geportretteerde
heren maken deel uit van een
commissie, die het Leeuwar
der gemeentebestuur moet ad
viseren omtrent de nieuwe
Monumentenlijst.
In de Monumentenlijst of
ficieel: Lijst der Nederlandse
Monumenten van geschiedenis
en kunst" worden aa. op
genomen de panden in de
stad, die het waard zijn in een
zo goed mogelijke staat voor
het nageslacht te worden be
waard.
De heren, ijverig speurend
naar dergelijke monumenten
in de stad ontmoet, zijn
van links naar rechts W.
Dolk van het Gemeentear
chief, architect H. Achterhof
van Openbare Werken, archi
tect A. Baart Jr., Y. van der
Heide van Bouw en Woning
toezicht en Mr. J. van der
Schaaf, wethouder van Open
bare Werken, die van
deze nuttige commissie de
voorzitter is.
Het plaatje is op de Voor
streek, voor de winkel van
horlogemaker Copini gemaakt:
de commissieleden richten
juist de blik op de panden
tussen Hoeksterbrug en Dub
bele Pijp.
We ontmoetten hem midden
in de stad. De winkelende
huisvrouw, die op de fiets
naar het Zaailand komt, moet
hem kennen. Simon de Jong,
de man, die op de fietsen past
bij de Mereuriusfontein, ach
ten V D. De Leeuwarder
Werkgemeenschap vertrouw
de hem dit baantje toe in de
cember van het vorige jaar.
De heer de Jong is 66 jaar en
geniet dus zijn AOW, maar
ondanks dit kan hij nog best
een dubbeltje tussen de cen
ten gebruiken. Zijn vrouw
sukkelt namelijk al 14 jaar
met moeilijke benen, suiker
ziekte en het hart: ze ligt in
het ziekenhuis. Dat kost het
gezin De Jong handen vol
geld, dat toch ergens vandaan
moet komen. Twee van zijn
drie kinderen zijn al ge
trouwd. Een jongen is nog
thuis en zijn meisje helpt
vaak om weer eens orde op
zaken te stellen. Een hulp in
de huishouding kan moeilijk
gefinancierd worden. Dit is
dus zomaar een moedig gezin,
dat ondanks alles, toch niet
afhankelijk is van de maat
schappij. Voor zoiets zou ei
genlijk ook een medaille be
schikbaar moeten zijn.
Fietsenoppasser De Jong
houdt van zijn werk, omdat
hij graag met mensen mag
omgaan en omdat hij de bui
tenlucht prettig vindt. In de
(gratis) fietsstalling heeft hij
dagelijks ongeveer 100 fietsen
onder zijn hoede. Er zijn
meestal geen bijzondere din-
gen te beleven. De mensen
komen en gaan en af en toe
krijgt de bewaker iets in de
hand gestopt, waarvoor hij
dan vriendelijk aan zijn pet
tikt. Het gaan is soms echter
moeilijker dan het komen,
wanneer het sleuteltje zoek
blijkt te zijn. Ook in deze ge
vallen, weet de heer De Jong
wat zijn plicht is. Of hij
scharrelt een ander sleuteltje
Goper) op, of de schroeven
draaier komt er aan te pas....
Wanneer de dagtaak er op
zit, gaat Simon de Jong vlug
nog even naar zijn woning
(Hoeksterpad, bij de trapkes
op kan nooit misse') om dan
nog net op tijd te zijn voor
het laatste spreekuur in het
ziekenhuis.