PRETTIGE REACTIES BLIJVEN BINNENSTROMEN T i ENAULT OSIER 'T KLEINE KRANTSJE De prettige reacties op het verschijnen van 't Kleine Krantsje blijven binnenstromen. Heel veel lezers klommen weer in de pen om hun instemming te betuigen met ons initiatief. Het doet ons genoegen weer een aantal van deze reacties te kunnen afdrukken. VOOR j NAAR Ontmoet In de strut VREUGDE - HEIMWEE Met heel veel belangstelling, vreugde, heimwee en ontroe ring heb ik de 2e uitgave van het Kleine Krantsje gelezen. Graag geef ik mij op als abon nee. U zou mij ten zeerste verplichten de eerste twee nummers mee te zenden. U dankend voor de te nemen moeite verblijf ik, Mevr. Kuyt-Barendsma Zaandam BEST FOLDEEN Familie fan mie uut Luwad- den het mie nummer twee fant Kleine Krantsje stuurd. Nou, dat het mie wel so best foldeen, dat ik su sêgge m'n- heer must mie mar opskriewe foor 'n abonnemeht. As m'n- heer nog 'n nummerke één overhet, suuk oek nowwel graag son nummerke hewwe wille. Met groate achting Velsen J. Hoekstra OUDSTE VOETBALCLUB In 't Kleine Krantsje van 7 oktober schrijft U in het ove rigens heel mooie verhaal over de geschiedenis van d,e voetbalsport (u mag mij wel noteren als abonnee), dat H.F.C. in Haarlem in 1879 is opgericht en de oudste voet balclub van Nederland is. Maar dat klopt niet, want U.D. in Deventer is al in 1875 opgericht en dus vier jaar ouder dan H.F.C. Wist U dat niet? Leeuwarden H. de Boer Ja, dat wisten wij wel. U.D. is echter niet als voetbalver eniging, maar net als Fri- sia als criquetclub opge richt. H.F.C. is dus inderdaad de oudste VOETBAliclub in ons land. Red. 't KI. Kr. GOED GEDAAN Hartelijk dank voor de toe zending van uw uitgave van ,,'t Kleine Krantsje". Met zeer veel genoegen heb ik de geplaatste artikelen gelezen. Als oud Leeuwarder doet het je goed weer eens iets te lezen over het vroegere Leeuwarden met al zijn oude bekende typen. Ook het artikel over mijn oude voetbalvereni ging Frisia heeft me goed ge daan. Ik zal echter ook met evenveel belangstelling de ko mende artikelen lezen over de andere verenigingen van vroeger en nu. Ik hoop dat het blad een goe de toekomst tegemoet mag gaan en wens U bij de uit voering hiervan veel succes toe. Wilt U mij als abonnee no teren en mocht ik in Wolve- ga andere oud Leeuwarders tegenkomen, dan zal ik deze opwekken eveneens abonnee te worden. Met belangstelling zie ik het volgend nummer in de bus verschijnen. Wolvega Piet de Block HARDSTIKKE MOOI Een hardstikke mooi krantsje! Hier hadden we behoefte aan! Doorgaan op de ingeslagen weg! Ik geef me graag op als lid en zal trachten m'n vrien den te bewegen hetzelfde te doen! Leeuwarden A. Jasper Hartelijk dank voor Uw prettige reactie! En voor de spontane gunstige re- actie's van vele anderen! Ze zulien ons stimuleren om het Krantsje zo „smout" mogelijk te ma ken. Red. 't KL Kr. PRACHT IDEE As jou het my vrage. dan vind ik het maar een reuze idee om het prachtige schil derij van Comelis Sprenger in no. 2 van het Krantsje af te drukken en als de Redac tie er nog een paar van Leeu warden kan vinden of een re productie van die nooit over troffen schilder van stadsge zichten dan zullen die bij de lezers een best onthaal vin den. Ja, die opruiming van stads- schoon in Leeuwarden nu een honderd jaar geleden ge pleegd! Ik heb er dat mooie boek van Rinske Visscher, de archivaris van Leeuwarden in mijn jeugd, nog eens op nage slagen. In „Leeuwarden van 1846 tot 1908" beschrijft zij de veranderingen die het stads beeld in dat tijdvak heeft on dergaan. De voornaamste wa ren: de demping van een deel van de grachten op de plaats waar nu de Arentstuin is, de veranderingen in het zuidelijk gedeelte van de stad waar nu de Willemskade en het station zijn en de dem ping van vele grachten in het oudere gedeelte van de stad. De afbeeldingen in het boek laten vele schilderachtige plekjes zien die voorgoed zijn verdwenen. Wij moeten ons maar troosten met de gedach te dat vooral de hygiëne met de demping van de nauwe en zonder twijfel in de zomer slecht riekende kanalen ge baat is geweest. En misschien waren wel vele Leeuwarders niet zoo oud ge worden als ze nu zijn wan neer die bronnen van besmet telijke ziekten niet waren ge dempt. In het begin van deze eeuw kon men zich daarvan nog wel een beeld vormen wanneer men de vervuilde sloten in het noordelijk ge deelte van de stad zag, zoo tusschen de Groninger Straat weg en Oldegalileen, bijvoor beeld. Gelukkig is hier veel ten goede veranderd en Leeu warden is tenslotte een mooie stad gebleven. Maar juist daarom zoo nu en dan een mooi plaatje uit het verleden, geachte Redactie - Den Haag Een Oud-Leeuwarder van 1891. NIET 40, MAAR 30 Het „mooie verhaal" onder het kopje „Hè je dat hoord" in het vorige Kleine Krantsje had betrekking op mijn broer en schoonzuster. Zij waren evenwel niet veertig jaar ge trouwd, zoals u schreef, maar dertig jaar. Leeuwarden S. Dan zijn we bijzonder be nieuwd, wat Uw broer op de morgen van zijn veer tigjarig huwelijksfeest zal zeggen! Red. 't KL Kr. SPANJAARDSLAAN 162 - LEEUWARDEN-TELEF. 05100-20043 Deelnemers aan de prijsvraag' van 't Kleine Krantsje „Ons Zoekplaatje?" Nee, toevallig niet: de hier geportretteerde heren maken deel uit van een commissie, die het Leeuwar der gemeentebestuur moet ad viseren omtrent de nieuwe Monumentenlijst. In de Monumentenlijst of ficieel: Lijst der Nederlandse Monumenten van geschiedenis en kunst" worden aa. op genomen de panden in de stad, die het waard zijn in een zo goed mogelijke staat voor het nageslacht te worden be waard. De heren, ijverig speurend naar dergelijke monumenten in de stad ontmoet, zijn van links naar rechts W. Dolk van het Gemeentear chief, architect H. Achterhof van Openbare Werken, archi tect A. Baart Jr., Y. van der Heide van Bouw en Woning toezicht en Mr. J. van der Schaaf, wethouder van Open bare Werken, die van deze nuttige commissie de voorzitter is. Het plaatje is op de Voor streek, voor de winkel van horlogemaker Copini gemaakt: de commissieleden richten juist de blik op de panden tussen Hoeksterbrug en Dub bele Pijp. We ontmoetten hem midden in de stad. De winkelende huisvrouw, die op de fiets naar het Zaailand komt, moet hem kennen. Simon de Jong, de man, die op de fietsen past bij de Mereuriusfontein, ach ten V D. De Leeuwarder Werkgemeenschap vertrouw de hem dit baantje toe in de cember van het vorige jaar. De heer de Jong is 66 jaar en geniet dus zijn AOW, maar ondanks dit kan hij nog best een dubbeltje tussen de cen ten gebruiken. Zijn vrouw sukkelt namelijk al 14 jaar met moeilijke benen, suiker ziekte en het hart: ze ligt in het ziekenhuis. Dat kost het gezin De Jong handen vol geld, dat toch ergens vandaan moet komen. Twee van zijn drie kinderen zijn al ge trouwd. Een jongen is nog thuis en zijn meisje helpt vaak om weer eens orde op zaken te stellen. Een hulp in de huishouding kan moeilijk gefinancierd worden. Dit is dus zomaar een moedig gezin, dat ondanks alles, toch niet afhankelijk is van de maat schappij. Voor zoiets zou ei genlijk ook een medaille be schikbaar moeten zijn. Fietsenoppasser De Jong houdt van zijn werk, omdat hij graag met mensen mag omgaan en omdat hij de bui tenlucht prettig vindt. In de (gratis) fietsstalling heeft hij dagelijks ongeveer 100 fietsen onder zijn hoede. Er zijn meestal geen bijzondere din- gen te beleven. De mensen komen en gaan en af en toe krijgt de bewaker iets in de hand gestopt, waarvoor hij dan vriendelijk aan zijn pet tikt. Het gaan is soms echter moeilijker dan het komen, wanneer het sleuteltje zoek blijkt te zijn. Ook in deze ge vallen, weet de heer De Jong wat zijn plicht is. Of hij scharrelt een ander sleuteltje Goper) op, of de schroeven draaier komt er aan te pas.... Wanneer de dagtaak er op zit, gaat Simon de Jong vlug nog even naar zijn woning (Hoeksterpad, bij de trapkes op kan nooit misse') om dan nog net op tijd te zijn voor het laatste spreekuur in het ziekenhuis.

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1964 | | pagina 4